Διεθνώς επιφανείς καλλιτέχνες απηύθυναν στα τέλη Απρίλη έκκληση στη διεθνή κοινή γνώμη να υποστηρίξουν τη «Διεθνή Επιτροπή για την Υπεράσπιση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς». Στους πρώτους υπογράφοντες την έκκληση είναι οι: Δημήτρης Αναλης (Ελλάδα/ Γαλλία), Μάικ Κόλινς (ΗΠΑ/ Γαλλία), Ρόμπερτ Ντίκσον (Καναδάς), Βάλερι Γκανίτσεφ (Ρωσία), Τζον Γκούντριχ (ΗΠΑ), Φούλβιο Γκριμάλντι (Ιταλία), Πέτερ Χάντκε (Αυστρία/ Γαλλία), Βιατσεσλάβ Κλίκοφ (Ρωσία), Βλάντιμιρ Κόστροφ (Ρωσία), Χάρολντ Πίντερ (Αγγλία), Μίλος Ράικοβιτς (ΗΠΑ/ Σερβία), Βαλεντίν Ρασπούτιν (Ρωσία), Τζον Στέπλινγκ (ΗΠΑ/ Πολωνία), Νάντια Τέσιτς (ΗΠΑ/ Σερβία), Αλεξάντερ Ζινόβιεφ (Ρωσία).

Στην έκκληση, (δημοσιευόμενη στη «Junge Welf» της 5 Μαΐου), αναφέρεται στην αρχή ότι παρά τις 500.000 σελίδες κατηγορητηρίου, τις 5.000 βιντεοκασέτες, τις σχεδόν 300 δικάσιμες μέρες και τους 300 μάρτυρες, από τους οποίους μερικοί ψευδόρκησαν, δεν έγινε έως τώρα δυνατό να αποδειχθεί κανένα σημείο της κατηγορίας. Με αγανάκτηση διαπιστώνουν οι καλλιτέχνες ότι σύρθηκε στο δικαστήριο ο Πρόεδρος ενός ανεξάρτητου κράτους, που ανηλεώς βομβαρδίστηκε από τις στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ και υπέστη μεγάλες θυσίες και ζημιές, ενώ οι δράστες αυτών των εγκλημάτων μένουν ανενόχλητοι.

Στη συνέχεια τονίζεται: «Η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που εγκαθιδρύθηκε είναι απλά απάνθρωπη και μη υποφερτή. Πώς μπορεί να δράσει κανείς εναντίον αυτών των φρικτών και εγκληματικών μηχανορραφιών; Ας θυμηθούμε ότι δεν είναι πολύς καιρός όταν παγκόσμια 15 εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν σε ένδειξη διεθνούς αλληλεγγύης, για να πουν "Οχι" στον παράνομο πόλεμο του Μπους και της χούντας του κατά του Ιράκ. Τώρα είναι καιρός για μια άλλη χειρονομία. Αν αυτή η δίκη συνεχιστεί, τότε θριαμβεύει η δύναμη ενάντια στις αρχές, η παραπληροφόρηση ενάντια στην αλήθεια.

Σαν καλλιτέχνες έχουμε καθήκον να διευρύνουμε τον ορίζοντα, να ταχθούμε υπέρ του ανθρωπισμού. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε καταστροφή. Δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό δικαστήρια να χρησιμοποιηθούν για να δικαιολογήσουν το φόνο πολιτών, την καταστροφή ενός κυρίαρχου κράτους και τη δαιμονοποίηση και φυλάκιση του ηγετικού εκπροσώπου αυτού του έθνους. Ηλθε ο καιρός να μας ακούσουν, για να στηλιτεύσουμε δημόσια αυτή την αδικία. Σας παρακαλούμε επειγόντως να υποστηρίξετε την εργασία της Διεθνούς Επιτροπής για την υπεράσπιση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς».

Στις 17 και 18 Μάρτη στην πόλη Πρίζρεν οι Αλβανοί τυχοδιώκτες κατάστρεψαν ολοκληρωτικά και τις 10 εκκλησίες και μοναστήρια της πόλης και έβαλαν φωτιά στη Θεολογική Σχολή των Σέρβων, σκοτώνοντας 12 Σέρβους. Μαζί με άλλες πόλεις η εικόνα των καταστροφών τις δυο μέρες είναι η εξής: Συνολικά 30 εκκλησίες και μοναστήρια, 500 σπίτια Σέρβων και 4.000 Σέρβοι που διώχτηκαν από τα χωριά τους. Αν μάλιστα αθροιστούν τα θύματα και οι ζημιές των Σέρβων σε όλο το Κοσσυφοπέδιο από το 1999 ως το Φλεβάρη του 2004, τότε ο μακάβριος απολογισμός της εγκληματικής δράσης των «βάρδων της ελευθερίας» του Ου-Τσε-Κα παρουσιάζει την εξής εικόνα: Δυο τρίτα των Σέρβων εκδιώχτηκαν από το Κοσσυφοπέδιο, δηλαδή γύρω στους 250.000 άνθρωποι, 1.300 Σέρβοι δολοφονήθηκαν και άλλοι 1.300 απήχθησαν. Καταστράφηκαν 50.000 σερβικά σπίτια και μοναστήρια. Τώρα στο Κοσσυφοπέδιο ζει μόνο ένα τρίτο του αρχικού πληθυσμού.

Αυτά τα στοιχεία έδωσε ο επίσκοπος Αρτέμιος (Αρτέμιγε), της σερβικής ορθόδοξης Εκκλησίας του Κοσσυφοπεδίου στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» (5 Μάη). Ηρθε, όπως δήλωσε, στο Βερολίνο «για να εκθέσει στους αρμόδιους Γερμανούς πολιτικούς, στους δημοσιογράφους και σε όλους τους ανθρώπους την άσχημη κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο. Εκεί παραβιάζονται καθημερινά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα».

Τόνισε ότι «επανειλημμένα παρακλήθηκαν Γερμανοί αξιωματικοί της KFOR να επέμβουν, όμως δεν εμφανίστηκε ούτε ένας Γερμανός στρατιώτης, για να προστατεύσει τις εκκλησίες. Πιθανώς να ήταν πολιτική απόφαση».

Στη συνέχεια υπογράμμισε ότι η λύση του προβλήματος συνίσταται στην εφαρμογή της απόφασης του ΟΗΕ αρ. 1244. «Αλλά η απόφαση εφαρμόστηκε μόνο για μια εθνική ομάδα, για τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου. Μόνο αυτοί απολαμβάνουν ελευθερία και ειρήνη. Κανένας απ' αυτούς δεν τιμωρήθηκε ως τώρα για τη δολοφονία ή την απαγωγή Σέρβων. Αυτό είναι σαφές σύνθημα ότι μπορούν να συνεχίσουν να σκοτώνουν Σέρβους χωρίς να φοβηθούν ότι θα προσαχθούν σε δικαστήριο. Πολλά Σερβόπουλα δε θα φοιτήσουν από το φθινόπωρο στα σχολεία, γιατί δεν υπάρχει εγγύηση για την ασφάλειά τους».

Οι δηλώσεις του επισκόπου τελειώνουν με κριτική στην πολιτική διοίκηση του ΟΗΕ UNMIK: «Μας διαβεβαιώνουν ότι τα έκτροπα του Μάρτη, αυτό το όργιο του μίσους, δε θα επαναληφθεί. Τα τελευταία πέντε χρόνια μας έδωσαν τέτοιες και παρόμοιες υποσχέσεις. Είπαν π.χ. ότι θα ανακαινίσουν όλες τις σερβικές εκκλησίες. Αλλά ως τώρα είναι μόνο υποσχέσεις. Ζούμε με φόβο. Δεν ξέρουμε τι θα φέρει η άλλη μέρα για τους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου».