Οσοι δυσπιστούσαν απέναντι σε όσους έλεγαν ότι τα διάφορα μέτρα, που παίρνονται με αφορμή την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, θ' αφήσουν πίσω τους μια βαριά και επικίνδυνη κληρονομιά, ας το ξανασκεφθούν.

Για παράδειγμα, το εκτεταμένο δίκτυο παρακολούθησης διαφόρων σημείων της πρωτεύουσας με κάμερες θα μείνει. Η προχτεσινή δήλωση του υπουργού Δημόσιας Τάξης δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία. «Το σύστημα αυτό τοποθετείται για να μείνει και όχι για να ξηλωθεί», δήλωσε ο Γ. Βουλγαράκης. Συνολικά, θα τοποθετηθούν περισσότερες από 1.600 ηλεκτρονικές κάμερες παρακολούθησης, οι περισσότερες του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και οι λιγότερες του ΥΠΕΧΩΔΕ. Με άλλα λόγια, το μάτι του «Μεγάλου Αδελφού» εγκαθίσταται μόνιμα στη ζωή μας και θα παρακολουθεί τα πάντα.

Γιατί; Αποκλειστικά και μόνο για να βοηθούν την Τροχαία στη ρύθμιση της κυκλοφορίας, είναι η επίσημη απάντηση... Εμείς, απλά σημειώνουμε ότι η Αθήνα παίρνει όλο και περισσότερο την εικόνα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, σε σύγχρονη, βέβαια, έκδοση.

Σα να έπεσαν ξαφνικά από έναν κόσμο των αγγέλων στον κόσμο της κόλασης. Ο λόγος για τους διάφορους Μπους, Μπλερ, Ράμσφελντ, Τσένεϊ και όποιους άλλους ζητούν αριστερά και δεξιά «συγνώμες» για τις «αποκαλύψεις» των βασανιστηρίων από τους κατοχικούς στρατιώτες στον ιρακινό λαό. Αν, δηλαδή, δεν είχαν αποκαλυφτεί οι φωτογραφίες από το κολαστήριο της φυλακής Αμπού Γράιμπ όλα θα ήταν μέλι - γάλα; Για παράδειγμα, τα μαζικά πογκρόμ στα σπίτια, όπου έχουμε δει τα μικρά παιδάκια να τρέμουν στις γωνίες, ενώ οι κατοχικοί ξυλοφορτώνουν μπροστά στα μάτια τους τους γονείς τους δεν είναι βασανιστήρια; Για όλ' αυτά «τα μαθήματα δημοκρατίας», που όλος ο κόσμος παρακολουθεί στις τηλεοπτικές του οθόνες από την πρώτη στιγμή της κατοχής και - πολλές φορές - σκόπιμα διοχετεύονται στα τηλεοπτικά δίκτυα για να τρομοκρατούν και τον υπόλοιπο κόσμο, πότε θα ζητήσουν συγνώμη;

Με την ευκαιρία, πάντως, να σημειώσουμε και το εξής: Πουθενά στις χώρες τους δε χρησιμοποιείται η λέξη «βασανιστήριο». Παντού έχουν βρει εκφράσεις όπως «κακομεταχείριση»,«σεξουαλικά σκάνδαλα», κλπ... Η υποκρισία και μέσω της σημειολογίας περνάει στον «ελεύθερο κόσμο» τους, σαν από θαύμα, σε όλα σχεδόν τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ...

Μπορεί η φυλακή - κολαστήριο Αμπού Γκράιμπ της Βαγδάτης να έγινε παγκοσμίως γνωστή από τα βασανιστήρια, αλλά είναι μόνο μία από τις εκατοντάδες ή χιλιάδες (άγνωστο) φυλακές που διαθέτουν οι ΗΠΑ σε πολλά μέρη ανά τον κόσμο. Οι φυλακές αυτές μπορεί να είναι μικρές όσο κι ένα εμπορευματοκιβώτιο(!), ενώ άλλες φορές είναι όσο το «συγκρότημα» Γκουαντανάμο. Πρόκειται για ένα δίκτυο φυλακών που έχει δημιουργηθεί από τη CIA και τον αμερικανικό στρατό και κρατούνται και βασανίζονται «ύποπτοι για τρομοκρατικές ενέργειες», ακριβώς για να αποφεύγονται τα αμερικανικά ή τα διεθνή δικαστήρια, όπου η σχετική διαδικασία γίνεται δημοσία. Σε αυτές τις φυλακές «κρατούνται» (διάβαζε αργοπεθαίνουν), σύμφωνα με τα «στοιχεία» που οι ίδιες οι αρχές των ΗΠΑ δίνουν, πάνω από 9.000 άτομα. Είναι περιττό να μιλάει κανείς για δικαιώματα των μελλοθάνατων - «κρατουμένων», όπως πρόσβαση σε δικηγόρο ή εγγυήσεις για ανθρώπινη μεταχείριση. Δε θα μπορούσαν βέβαια από το τυραννικό καθεστώς της νέας τάξης να λείπουν οι φυλακές και τα βασανιστήρια, που τείνουν να γίνουν σήμα - κατατεθέν. Δεν μπορούν όμως να κρατάνε για πολύ τους λαούς «με το λουρί στο σβέρκο».