Σα να έπεσαν ξαφνικά από έναν κόσμο των αγγέλων στον κόσμο της κόλασης. Ο λόγος για τους διάφορους Μπους, Μπλερ, Ράμσφελντ, Τσένεϊ και όποιους άλλους ζητούν αριστερά και δεξιά «συγνώμες» για τις «αποκαλύψεις» των βασανιστηρίων από τους κατοχικούς στρατιώτες στον ιρακινό λαό. Αν, δηλαδή, δεν είχαν αποκαλυφτεί οι φωτογραφίες από το κολαστήριο της φυλακής Αμπού Γράιμπ όλα θα ήταν μέλι - γάλα; Για παράδειγμα, τα μαζικά πογκρόμ στα σπίτια, όπου έχουμε δει τα μικρά παιδάκια να τρέμουν στις γωνίες, ενώ οι κατοχικοί ξυλοφορτώνουν μπροστά στα μάτια τους τους γονείς τους δεν είναι βασανιστήρια; Για όλ' αυτά «τα μαθήματα δημοκρατίας», που όλος ο κόσμος παρακολουθεί στις τηλεοπτικές του οθόνες από την πρώτη στιγμή της κατοχής και - πολλές φορές - σκόπιμα διοχετεύονται στα τηλεοπτικά δίκτυα για να τρομοκρατούν και τον υπόλοιπο κόσμο, πότε θα ζητήσουν συγνώμη;

Με την ευκαιρία, πάντως, να σημειώσουμε και το εξής: Πουθενά στις χώρες τους δε χρησιμοποιείται η λέξη «βασανιστήριο». Παντού έχουν βρει εκφράσεις όπως «κακομεταχείριση»,«σεξουαλικά σκάνδαλα», κλπ... Η υποκρισία και μέσω της σημειολογίας περνάει στον «ελεύθερο κόσμο» τους, σαν από θαύμα, σε όλα σχεδόν τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ...