Η «πολιτική αλλαγή», που υποσχόταν η «συμμαχία των προθύμων» στο Ιράκ, δεν άργησε να αποδώσει καρπούς. Χτισμένη τη δεκαετία του '60 από Αγγλους κατασκευαστές, που φαίνεται πως το 'χαν από τότε τάμα να κάνουν κάποια μέρα ανενόχλητοι τις μπίζνες τους στο Ιράκ, η φυλακή στέγαζε πολιτικούς κρατούμενους του καθεστώτος Σαντάμ και εγκληματίες του κοινού Ποινικού Δικαίου. Σήμερα, στα μπουντρούμια της, στοιβάζονται και πάλι καθ' υποψίαν τρομοκράτες στα μυαλά και την ορολογία των συμμάχων. Μαζί τους, και κατάδικοι για πολιτικά αδικήματα, το 60% των οποίων, σύμφωνα με τα υπεύθυνα αμερικανικά χείλη, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει αποφυλακιστεί.

Η προπαγάνδα των μεμονωμένων βασανιστών που δρούσαν αυτόβουλα καταρρίπτεται από τα ίδια τα ντοκουμέντα των Αμερικανών επιθεωρητών. Οι επικεφαλής τους στην ιεραρχία γνώριζαν και κόμπαζαν για τους ανελέητους εξευτελισμούς και τα βασανιστήρια, που έφταναν μέχρι και στο θάνατο των φυλακισμένων, για να αποσπάσουν πληροφορίες και να εκδικηθούν το αντικατοχικό μίσος των Ιρακινών. Αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι δα και δύσκολη δουλιά να καθοδηγήσεις μια μάζα αμόρφωτων Αμερικανών μισθοφόρων, από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, σαν κι αυτούς που αποτελούσαν και την πλειοψηφία των δεσμοφυλάκων, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι Αμερικανοί επιθεωρητές.