Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι θέμα απλώς κάποιου τύπου διαχείρισης αλλά οφείλονται στην ουσία της οικονομικής πολιτικής που ακολουθούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, τόνισε στην ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα. Υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο ελληνικός λαός είναι αποτέλεσμα του τύπου διαχείρισης της οικονομίας που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ; Εάν αυτή η διαχείριση γινόταν με άλλη μέθοδο, τα μεροκάματα, για παράδειγμα, θα ήταν μεγαλύτερα; Η ταξική ανισότητα μικρότερη;».

Η ομιλία της Αλ. Παπαρήγα έχει ως εξής:

«Παρακολουθήσαμε την καταγραφή που παρουσίασε η κυβέρνηση της ΝΔ σε ορισμένα βασικά υπουργεία, εμείς βέβαια δεν ήμαστε στα συνεργεία καταγραφής για να δούμε εάν τα νούμερα που παρουσιάζονται αντιστοιχούν στην πραγματικότητα.

Ομως, τα πράγματα είναι ίδια σε όλες τις χώρες της ΕΕ αφού οι κυβερνήσεις για να συμμορφωθούν με το Σύμφωνο Σταθερότητας κάνουν διάφορες αλχημείες και αρχηγοί σε αυτήν τη μεθόδευση είναι αυτοί που επέβαλαν το Σύμφωνο Σταθερότητας, δηλαδή η Γαλλία και η Γερμανία.

Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο ελληνικός λαός είναι αποτέλεσμα του τύπου διαχείρισης της οικονομίας που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ; Εάν αυτή η διαχείριση γινόταν με άλλη μέθοδο, τα μεροκάματα, για παράδειγμα, θα ήταν μεγαλύτερα; Η ταξική ανισότητα μικρότερη;

Αυτή που καθορίζει και δημιουργεί τα προβλήματα είναι η γενική γραμμή που ακολουθείται στην οικονομική πολιτική, ενώ τα θέματα διαχείρισης αγγίζουν απλώς κάποιες πλευρές της. Η κυβέρνηση της ΝΔ με τη διαδικασία της απογραφής θέλει να πάρει αποστάσεις από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αλλά η σκοπιμότητα είναι ότι θέλει, με τη δικαιολογία της απογραφής, να δικαιολογήσει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα σκληρής λιτότητας που θα πάρει και θα είναι ίδια με αυτά που έπαιρνε το ΠΑΣΟΚ.

Συμπερασματικά, είναι ξεκάθαρο ότι δε χωρίζεται η διαχείριση της οικονομίας από τη γενικότερη στρατηγική που ακολουθείται σε αυτόν τον τομέα. Η στρατηγική ενσωμάτωσης στην Ευρωπαϊκή Ενωση ευνοεί την πλουτοκρατία και είναι αυτή που δημιουργεί και τα προβλήματα της διαχείρισης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν το ακολουθούν ούτε οι ισχυρές χώρες της ΕΕ. Είναι δυνατόν να μη δημιουργούνταν διαχειριστικά προβλήματα στην Ελλάδα;

Ομως, στην Ελλάδα πολλά προβλήματα δεν εμφανίζονται οξυμένα κυρίως λόγω της συγκυρίας. Ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε περήφανος γιατί η χώρα μας ήταν πρώτη ανάμεσα στις βαλκανικές. Τόσο δύσκολο ήταν να το καταφέρει αυτό μετά τις οπισθοδρομικές εξελίξεις στα τέλη της δεκαετίας του '80; Αυτό όμως δε θα συνεχιστεί γιατί τώρα στα Βαλκάνια μπαίνουν τα μεγάλα μαχαίρια. Η συγκυρία που αναφέρομαι αφορά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες αφού λόγω έργων είχαμε μικρότερους σχετικά δείκτες ανεργίας καθώς και το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.

Ολα τα παραπάνω δε θα υπάρχουν τα επόμενα χρόνια ενώ θα γίνει αισθητό και το κόστος της διεύρυνσης, που θα είναι αντιλαϊκό όπως ομολογούν και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι.

Η σημερινή κυβέρνηση προχωράει στη διαδικασία της δημοσιονομικής καταγραφής αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι τα επόμενα βήματα θα είναι χειρότερα για το λαό. Και βέβαια το ΠΑΣΟΚ, που κυβερνούσε τόσα χρόνια, δεν μπορεί να παριστάνει τον τιμητή ούτε να ισχυρίζεται ότι όλα τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας παρουσιάστηκαν στο δίμηνο που κυβερνάει η ΝΔ. Αυτά είναι προϊόν συσσώρευσης χρόνων και είναι υπεύθυνες όλες οι κυβερνήσεις, και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ο Γ. Παπανδρέου είπε ότι οι κυβερνήσεις τους παρέλαβαν πληθωρισμό 14% και παρέδωσαν 4% αλλά η ζωή των εργαζομένων και τότε και τώρα πήγε προς τα πίσω. Και είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε η σημερινή κυβέρνηση αναδεικνύει την πραγματική κατάσταση που επικρατεί με την ανεργία και τη φτώχεια, όπου η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια. Και σήμερα με 3% πληθωρισμό οι μισθοί στην Ελλάδα είναι κάτω από τα όρια του 1985, ενώ και οι κατώτεροι μισθοί κινούνται κάτω από τα όρια του 1990.

Οι χαμηλοί μισθοί και η γιγάντωση της μερικής απασχόλησης είναι στα θετικά του χαμηλού πληθωρισμού; Εμείς βάζουμε στη συζήτηση και κάποιους άλλους δείκτες: Είχαμε αυξητικούς ρυθμούς ανάπτυξης αλλά αυτή που ευνοήθηκε ήταν η ανάπτυξη της κερδοφορίας και είναι χαρακτηριστικό ότι το 65% των κερδών το λυμαίνεται μία χούφτα βιομηχάνων.

Είχαμε αύξηση του ΑΕΠ αλλά, παράλληλα, είχαμε συρρίκνωση της παραγωγής σε δυναμικούς κλάδους της μεταποίησης, όπως ο καπνός ή το ξύλο. Το επίπεδο της παραγωγής είναι στα όρια του 1995, η παραγωγή κεφαλαιακών προϊόντων μειώνεται, όπως αντίστοιχα μειώνονται και οι εξαγωγές, κυρίως αγροτικών προϊόντων. Από την άλλη υπάρχει το όργιο των εισαγωγών όχι μόνο λόγω της ποσότητάς τους αλλά κυρίως λόγω της ποιότητάς τους καθώς εισάγονται προϊόντα που υπονομεύουν μεγάλους κλάδους της ελληνικής παραγωγής.

Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η συγκέντρωση του πλούτου και της παραγωγής σε όλο και λιγότερα χέρια, ενώ από την άλλη μειώνονται οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικρομεσαίοι αγρότες.

Ολα αυτά είναι ζητήματα απλής καταγραφής;

Για εμάς το ζήτημα δεν είναι ζήτημα διαχείρισης αλλά ζήτημα ανάπτυξης από ποιον και για ποιον.

Στη σημερινή συζήτηση δεν ακούσαμε ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από το ΠΑΣΟΚ κάποιον προβληματισμό για το ποιοι θα είναι οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας με βάση την κατάσταση που επικρατεί στη διεθνή οικονομία. Η ΕΕ είναι κατώτερη στην ανταγωνιστικότητα από τις ΗΠΑ παρά το ότι όλα αυτά τα χρόνια θυσιάστηκαν αρκετά από τα κεκτημένα των εργαζομένων.

Μελετώνται δε περαιτέρω αντιλαϊκά μέτρα και είναι χαρακτηριστικό ότι οι υπηρεσίες της ΕΕ προτείνουν να υπάρχει μία συλλογική σύμβαση σε εθνικό επίπεδο, η οποία όμως θα θέτει το ανώτατο όριο του μισθού με δυνατότητα όμως μείωσής του, κάτι που δεν έχει προηγούμενο.

Στην ίδια την ΕΕ η διαδικασία της διεύρυνσης προκαλεί προβλήματα και με το Ευρωσύνταγμα επισημοποιείται η ΕΕ πολλών ταχυτήτων. Μπορεί τα κόμματα της ευρω-λαγνείας και στην Ελλάδα να έλεγαν ότι η προοπτική της ΕΕ είναι η διεύρυνση αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χάσουν όλοι οι λαοί, και οι παλιοί στην ΕΕ και οι καινούριοι που τώρα μπαίνουν.

Για μας δύο δρόμοι υπάρχουν: `Η θα χάσει το κεφάλαιο ή θα χάσουν οι λαοί.

Το ΠΑΣΟΚ μιλάει σήμερα για τη δημιουργία μιας "κοινωνικής Ευρώπης" και ο καθένας μπορεί να αναρωτηθεί γιατί τόσα χρόνια δεν το έκανε αφού ήταν κυβέρνηση. Ομως, αυτό που προτείνεται είναι στην ουσία μία άλλη διαχείριση χωρίς όμως να θιγεί η ουσία της ίδιας της ΕΕ. Σήμερα βλέπουν όλοι ότι οξύνονται τα προβλήματα των εργαζομένων και γι' αυτό το λόγο θέλουν να ενσωματώσουν τα αιτήματά τους.

Στη χώρα μας πρέπει να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση και ενόψει των ευρωεκλογών: Θα υπάρξει προβληματισμός για το τι θα γίνει όταν χτυπήσει την Ελλάδα ο κύκλος της κρίσης; Γιατί είναι γεγονός ότι η καθυστέρηση ενσωμάτωσης της χώρας μας στην ΕΕ τής έδινε περιθώρια να μη δέχεται σε βάθος τις συνέπειες της ύφεσης. Σήμερα όμως, όταν θα φτάσει και στην Ελλάδα η ύφεση, θα είναι χειρότερη από τις άλλες χώρες.

Ο πρωθυπουργός είπε ότι θα εξοικονομήσει 7,5 δισ. ευρώ και ο καθένας αναρωτιέται τι θα πάρουν από αυτά οι εργαζόμενοι. Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ μιλάνε κυρίως για την τόνωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, από την οποία όμως δεν ωφελείται ο απλός εργαζόμενος, ο μικρομεσαίος, ο αγρότης. Με βάση τη σημερινή κατάσταση αυτό που θα έχουμε θα είναι μια εναλλαγή των διάφορων προμηθευτών με κερδισμένο τελικά το μεγάλο κεφάλαιο, που θα γίνει φυσικά ακόμα πιο ασύδοτο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην πρόσφατη έκθεσή του ο ΟΟΣΑ προτείνει ένταση ιδιωτικοποιήσεων, χτύπημα της απασχόλησης, άνοιγμα του Ασφαλιστικού, νέα αντιλαϊκά και βάρβαρα μέτρα.

Μια πτυχή αυτών των κατευθύνσεων είναι και η υπόθεση των συμβασιούχων, για τους οποίους εμείς λέμε ότι πρέπει να εργάζονται με μόνιμη και σταθερή εργασία όλοι τους, χωρίς να πέφτουν στο λογικοφανή όρο "πάγιες και διαρκείς ανάγκες". Οι συμβασιούχοι πρέπει να σκεφθούν ότι την επόμενη δεκαετία θα έχει αλλάξει το εργασιακό καθεστώς και το δημόσιο».

Καταλήγοντας η Αλ. Παπαρήγα τόνισε: «Υπάρχει η ελπίδα και η αισιοδοξία ότι οι λαοί δε θα παραμείνουν για πάντα τρομοκρατημένοι με το μονόδρομο της ΕΕ. Ο αντίπαλος είναι ισχυρός όχι μόνο εξαιτίας της δύναμής του αλλά και όταν δε συναντάει αντίσταση. Οταν τη συναντήσει, τότε θα φανεί η πραγματική του δύναμη».