Κέρδη - πρόκληση εξασφαλίζει στους μεγαλοεπιχειρηματικούς ομίλους η πολιτική των κυβερνώντων, που στο κάθε τους βήμα προσέχουν μην τυχόν και θίξουν την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου
Η προκλητική αυτή ασυδοσία που παρέχεται στα διυλιστήρια είναι... διαχρονική και βασίζεται στις σχέσεις που διατηρούν οι κυβερνήσεις με τους μεγαλοκαρχαρίες της ντόπιας ολιγαρχίας. Μια προσεκτική εξέταση των στοιχείων του πίνακα, τα τελευταία τρία χρόνια, δείχνει πως ο στόχος για την αύξηση των κερδών των διυλιστηρίων επιτυγχάνεται με τα καλύτερα αποτελέσματα.
Για τη ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ της οικογένειας Βαρδινογιάννη και της ARAMCO τα μεικτά κέρδη το 2001 ήταν 170 εκατ. ευρώ. Την επόμενη χρονιά 190 εκατ. ευρώ (αύξηση 11,7%), ενώ το 2003 έφτασαν τα 208 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 9,4%.
Για την ΠΕΤΡΟΛΑ του Λάτση, τα μεικτά κέρδη το 2001 ήταν 36 εκατ. ευρώ, ενώ κατά την τελευταία τους χρήση (πριν την απορρόφηση από την ΕΛΠΕ) το 2002 ήταν 55 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 52,7%.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μεικτά κέρδη των τριών (και αργότερα δύο) επιχειρηματικών ομίλων μόνο την εξεταζόμενη τελευταία τριετία συγκέντρωσαν μεικτά 1.406 εκατομμύρια ευρώ, ποσό αστρονομικό, ακόμα και για τα συνολικά επιχειρηματικά δεδομένα που ισχύουν στη χώρα μας.
Ο «Ρ» συγκέντρωσε και στο σχετικό πίνακα παρουσιάζει τα στοιχεία που αφορούν την εξέλιξη των καθαρών κερδών την τελευταία τριετία. Μια τριετία που, συνολικά, τα καθαρά κέρδη από τα 140,5 εκατ. ευρώ εκτοξεύτηκαν στα 339,1 εκατ. ευρώ, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 141,4%!
Παρά το γεγονός πάντως ότι τα κέρδη των διυλιστηρίων κινούνται στα παραπάνω επίπεδα, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τα αφήσει στο απυρόβλητο. Με διάφορα επικοινωνιακά κόλπα, επιχειρεί να θολώσει τα νερά γύρω από την πολιτική αισχροκέρδειας των διυλιστηρίων, συνδέοντας το όλο θέμα αποκλειστικά με το ζήτημα των ειδικών φόρων, που δήθεν είναι αρμοδιότητας της ΕΕ. Μια αρμοδιότητα που βεβαίως ανήκει στα επιτελεία της ΕΕ μόνο στο βαθμό που την εκχωρούν οι κυβερνώντες και σε καμιά άλλη περίπτωση. Ετσι, την ώρα που επίσημα... ζητεί τη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, αποκρύπτει την τελευταία ντιρεκτίβα της ΕΕ, σύμφωνα με την οποία όχι μόνο δεν προβλέπεται κάποια μείωση στους φόρους, αλλά αντίθετα έχει αποφασιστεί ν' αυξηθούν σημαντικά.
Σύμφωνα με τη νέα κοινοτική οδηγία (96/2003) που τέθηκε σε ισχύ από την 1η Γενάρη του 2004 και απομένει μόνον το «τυπικό μέρος» της ενσωμάτωσής της με το εθνικό δίκαιο των κρατών - μελών, και της Ελλάδας, τα ελάχιστα επίπεδα φορολογίας αυξάνουν ως εξής:
Οι ειδικοί φόροι που φορτώνονται στη λαϊκή κατανάλωση αποτελούν ταυτόχρονα πηγή άντλησης σημαντικών φορολογικών εσόδων για λογαριασμό του κράτους. Το κονδύλι που αναγράφεται στον προϋπολογισμό του 2004 για τους ειδικούς φόρους στα καύσιμα ξεπερνά τα 2,5 δισ. ευρώ (αυξημένο κατά 3,9% σε σύγκριση με το 2003) και ο ΦΠΑ πάνω στα πετρελαιοειδή φτάνει σε περίπου 1,2 δισ. ευρώ, με αύξηση 6,8%.
Ξέρουμε ότι τα διυλιστήρια και οι εταιρίες εμπορίας πετρελαιοειδών έχουν υπερκέρδη, αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να αγγίζουμε τα ιερά και τα όσια της ελεύθερης αγοράς... Αυτή είναι η ουσία των χτεσινών δηλώσεων του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών. Η προσπάθεια του Γ. Αλογοσκούφη να προστατέψει και να απαλλάξει τα διυλιστήρια και τις εταιρίες πετρελαιοειδών από κάθε κατηγορία περί κερδοσκοπίας ήταν εμφανής. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία οι τιμές των πετρελαιοειδών στην Ελλάδα, πριν από την επιβολή των φόρων, είναι οι δεύτερες υψηλότερες στην Ευρώπη των 15 καθώς και ότι τα περιθώρια κέρδους των διυλιστηρίων και των εταιριών πετρελαιοειδών είναι υψηλότατα...
Οταν ρωτήθηκε αν έχει υπόψη του τα στοιχεία αυτά, απάντησε ότι τα γνωρίζει... Παρ' όλα αυτά επιδόθηκε σε ακροβασίες, προκειμένου να αποδείξει ότι το πρόβλημα της ανόδου των τιμών του πετρελαίου είναι διεθνές, καθώς και ότι η άνοδος των τιμών στη χώρα μας δεν οφείλεται στην ...ολιγοπωλιακή διάρθρωση της αγοράς. Επανέλαβε και πάλι ότι η επιβολή πλαφόν στις ανώτατες τιμές έχει μόνο πρόσκαιρα οφέλη και πρόκειται για λύση η οποία συνοδεύεται από πολλές αρνητικές παρενέργειες. Τέλος, περισσότερο για να κερδίσει χρόνο, ανέφερε ότι έστειλε χτες επιστολή προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, στην οποία ζητά στο επόμενο ΕΚΟΦΙΝ να εξεταστεί η δυνατότητα μείωσης των τιμών των ειδικών φόρων, ως μέτρου αντιμετώπισης του προβλήματος...
Ο δημοσιογράφος μιλάει με τον υφυπουργό Ανάπτυξης Γ. Σαλαγκούδη ζητώντας του κάποιο σχόλιο για το ενδεχόμενο να ζητήσει η κυβέρνηση από την ΕΕ άδεια για τη μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα.
Ο υφυπουργός κάπως τα μασάει, γι' αυτό ο δημοσιογράφος τον ρωτάει γιατί είναι «διστακτικός» και άλλα τέτοια, μέχρι να πάρει την απάντηση..
«Απλώς, λέει ο υφυπουργός, το σκέφτομαι από την πλευρά της Κομισιόν, διότι εμείς ήδη είχαμε ειδικό φόρο κατανάλωσης μόλις 9 ευρώ πάνω από την κατώτερη τιμή που η ΕΕ όριζε ως κατώτερη», ενώ, «από 1/1/2004 ορίζει 63 ευρώ πάνω από την τιμή που έχουμε εμείς».
Τόση υποταγή. Τόση ξεφτίλα. Ο τύπος αντί να σκεφτεί τρόπους, δυνατότητες, κόλπα, κι αντί να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα για να εξασφαλίσουμε φτηνότερα καύσιμα, σκέφτεται, λέει, από την πλευρά της Κομισιόν.
Θα μπορούσαμε να πούμε στον Κ. Καραμανλή και στον Γ. Σιούφα να χαίρονται τον υφυπουργό τους και να τους προτρέψουμε να τον πάρουν μαζί τους και σε τυχόν διαπραγματεύσεις που θα 'χουν στις Βρυξέλλες, αλλά το θέμα είναι σοβαρότερο. Δείχνει ότι στην κυβέρνηση κυριαρχεί το δόγμα... απλώς «το σκέφτομαι από την πλευρά της ΕΕ».