Η προκλητική αυτή ασυδοσία που παρέχεται στα διυλιστήρια είναι... διαχρονική και βασίζεται στις σχέσεις που διατηρούν οι κυβερνήσεις με τους μεγαλοκαρχαρίες της ντόπιας ολιγαρχίας. Μια προσεκτική εξέταση των στοιχείων του πίνακα, τα τελευταία τρία χρόνια, δείχνει πως ο στόχος για την αύξηση των κερδών των διυλιστηρίων επιτυγχάνεται με τα καλύτερα αποτελέσματα.

Για τη ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ της οικογένειας Βαρδινογιάννη και της ARAMCO τα μεικτά κέρδη το 2001 ήταν 170 εκατ. ευρώ. Την επόμενη χρονιά 190 εκατ. ευρώ (αύξηση 11,7%), ενώ το 2003 έφτασαν τα 208 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 9,4%.

Για την ΠΕΤΡΟΛΑ του Λάτση, τα μεικτά κέρδη το 2001 ήταν 36 εκατ. ευρώ, ενώ κατά την τελευταία τους χρήση (πριν την απορρόφηση από την ΕΛΠΕ) το 2002 ήταν 55 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 52,7%.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μεικτά κέρδη των τριών (και αργότερα δύο) επιχειρηματικών ομίλων μόνο την εξεταζόμενη τελευταία τριετία συγκέντρωσαν μεικτά 1.406 εκατομμύρια ευρώ, ποσό αστρονομικό, ακόμα και για τα συνολικά επιχειρηματικά δεδομένα που ισχύουν στη χώρα μας.

Ο «Ρ» συγκέντρωσε και στο σχετικό πίνακα παρουσιάζει τα στοιχεία που αφορούν την εξέλιξη των καθαρών κερδών την τελευταία τριετία. Μια τριετία που, συνολικά, τα καθαρά κέρδη από τα 140,5 εκατ. ευρώ εκτοξεύτηκαν στα 339,1 εκατ. ευρώ, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 141,4%!

Παρά το γεγονός πάντως ότι τα κέρδη των διυλιστηρίων κινούνται στα παραπάνω επίπεδα, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τα αφήσει στο απυρόβλητο. Με διάφορα επικοινωνιακά κόλπα, επιχειρεί να θολώσει τα νερά γύρω από την πολιτική αισχροκέρδειας των διυλιστηρίων, συνδέοντας το όλο θέμα αποκλειστικά με το ζήτημα των ειδικών φόρων, που δήθεν είναι αρμοδιότητας της ΕΕ. Μια αρμοδιότητα που βεβαίως ανήκει στα επιτελεία της ΕΕ μόνο στο βαθμό που την εκχωρούν οι κυβερνώντες και σε καμιά άλλη περίπτωση. Ετσι, την ώρα που επίσημα... ζητεί τη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, αποκρύπτει την τελευταία ντιρεκτίβα της ΕΕ, σύμφωνα με την οποία όχι μόνο δεν προβλέπεται κάποια μείωση στους φόρους, αλλά αντίθετα έχει αποφασιστεί ν' αυξηθούν σημαντικά.

Σύμφωνα με τη νέα κοινοτική οδηγία (96/2003) που τέθηκε σε ισχύ από την 1η Γενάρη του 2004 και απομένει μόνον το «τυπικό μέρος» της ενσωμάτωσής της με το εθνικό δίκαιο των κρατών - μελών, και της Ελλάδας, τα ελάχιστα επίπεδα φορολογίας αυξάνουν ως εξής:

• Αμόλυβδη βενζίνη: Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης πηγαίνει στα 359 ευρώ το χιλιόλιτρο από 287 ευρώ σήμερα. Δηλαδή, η κυοφορούμενη επιβάρυνση διαμορφώνεται σε 7,2 λεπτά το λίτρο. Αυτή τη στιγμή ο φόρος που ισχύει στην Ελλάδα για την αμόλυβδη είναι 296 ευρώ ανά χιλιόλιτρο (29,6 λεπτά το λίτρο).
• Μολυβδούχος βενζίνη: Από 337 το χιλιόλιτρο αυξάνει σε 421 ευρώ. Η επιβάρυνση ανά λίτρο φτάνει στα 8,4 λεπτά.
• Πετρέλαιο κίνησης: Από 245 ευρώ σήμερα θα φτάσει στα 302 ευρώ το χιλιόλιτρο, με αποτέλεσμα την αύξηση του φόρου κατανάλωσης κατά 5,7 λεπτά το λίτρο.

Οι ειδικοί φόροι που φορτώνονται στη λαϊκή κατανάλωση αποτελούν ταυτόχρονα πηγή άντλησης σημαντικών φορολογικών εσόδων για λογαριασμό του κράτους. Το κονδύλι που αναγράφεται στον προϋπολογισμό του 2004 για τους ειδικούς φόρους στα καύσιμα ξεπερνά τα 2,5 δισ. ευρώ (αυξημένο κατά 3,9% σε σύγκριση με το 2003) και ο ΦΠΑ πάνω στα πετρελαιοειδή φτάνει σε περίπου 1,2 δισ. ευρώ, με αύξηση 6,8%.