- Πώς διαμορφώνεται φέτος η κατάσταση για τους παραγωγούς εσπεριδοειδών;
- Η φετινή χρονιά για τους παραγωγούς εσπεριδοειδών αποτελεί πραγματικό «εφιάλτη», καθώς αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα με τη διάθεση της παραγωγής τους. Η ομόφωνη διαπίστωση στην προχτεσινή συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της Ομοσπονδίας ήταν ότι τα εσπεριδοειδή μας, αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα, θα μείνουν απούλητα. Μέχρι στιγμής σχεδόν όλη η παραγωγή στα πορτοκάλια Μέρλιν είναι απούλητη, ενώ για κάποιες ελάχιστες ποσότητες που φορτώνονται, οι παραγωγοί δε γνωρίζουν ούτε με τι τιμές τα δίνουν, ούτε αν θα πάρουν τα χρήματά τους. Οσο για τα χυμοποιήσιμα πορτοκάλια - και εδώ πρέπει να σημειωθεί πως ο νομός μας έρχεται πρώτος σε παραγωγή, για να συνειδητοποιήσουμε και το μέγεθος του προβλήματος - η επιδότηση που καθορίστηκε φέτος είναι 26 δραχμές, δηλαδή μειωμένη κατά 30% από την κανονική επιδότηση που δικαιούνται. Επιπλέον, οι βιομηχανίες επιχειρούν φέτος να δώσουν τιμές μηδενικές (ακούγεται και για 3 με 4 δραχμές, αλλά η Ομοσπονδία επιμένει να μην πέσει κάτω από 12 δρχ.). Και το υπουργείο Γεωργίας αντί να λάβει ουσιαστικά μέτρα, «παρακαλάει» τους βιομήχανους να δώσουν καλύτερες τιμές γιατί, βλέπετε, βρισκόμαστε και ενόψει εκλογών...
Σε απόγνωση όμως βρίσκονται και οι παραγωγοί μανταρινιών. Οι Κλημεντίνες, που βγαίνουν πρώιμα, μένουν ακόμα απούλητες, παρόλο που ο καιρός ωρίμανσης έχει περάσει και ο κίνδυνος να σαπίσουν είναι πλέον μεγάλος.
- Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
- Για τη σημερινή κατάσταση ευθύνεται αποκλειστικά η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, την οποία έρχονται να συμπληρώσουν οι καταστροφικές επιταγές του ΠΟΕ (πρώην ΓΚΑΤΤ) για μείωση των εξαγωγικών επιδοτήσεων και του όγκου επιδοτούμενων εξαγωγών. Αυτό δίνει το «άλλοθι» στους εμποροβιομήχανους να... μετακινούν την κρίση στο «σβέρκο» των αγροτών. Τα πάντα πλέον έχουν αφεθεί στην ονομαζόμενη ελεύθερη αγορά, η οποία στην πραγματικότητα είναι ασύδοτη αγορά. Η κυβέρνηση δε φροντίζει να πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο, όπως όφειλε, για να προστατέψει τους παραγωγούς από τις κερδοσκοπικές ορέξεις των εμπόρων, οι οποίοι καιροφυλακτούν να αρπάξουν την παραγωγή κοψοχρονιάς. Αλλη αιτία, που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση, είναι το κλείσιμο των αγορών στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, στις οποίες εξάγονταν τεράστιες ποσότητες εσπεριδοειδών. Οσο για τις απατηλές και μεγαλόστομες υποσχέσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων, ότι τα προϊόντα μας θα απορροφούνταν από τη... μεγάλη αγορά της πρώην ΕΟΚ και σήμερα ΕΕ, διαψεύστηκαν με το χειρότερο τρόπο. Και πρέπει να σημειωθεί ακόμα ότι η γενικότερη εγκατάλειψη του νομού μας από τους κυβερνώντες αποτελεί άλλο ένα μεγάλο πλήγμα για τους καλλιεργητές. Υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις εσπεριδοειδών, που λόγω έλλειψης έργων υποδομής και ειδικά αρδευτικών έργων, έχουν ως αποτέλεσμα το αυξημένο κόστος παραγωγής, αλλά και την ποιοτική υποβάθμιση αρκετών ποσοτήτων παραγωγής.
- Τι πρέπει να γίνει;
- Πρώτα πρώτα πρέπει να ανασυνταχθεί το αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα. Να αφυπνιστεί, να συνειδητοποιήσει ότι με ευχολόγια και με ξεπουλημένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος δε γίνεται τίποτα. Αυτές τις ηγεσίες πρέπει να τις ανατρέψει και να αναδείξει στοιχεία τέτοια που να είναι μπροστάρηδες στους διεκδικητικούς αγώνες. Γιατί μονάχα έτσι μπορούν οι αγρότες να ελπίζουν ότι μπορεί να αλλάξει η ρότα στον αγροτικό τομέα. Η αγροτιά πρέπει να καταλάβει πως η πεποίθηση των αγροτών και όλων των εργαζομένων είναι μία και απορρέει από το «τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτιούνται με αγώνα και θυσίες».
Και τα αυτονόητα είναι ότι, ανεξάρτητα από τα κίνητρα, καθόλου τυχαία, το Σύνταγμα προστατεύει την ιδιωτική ζωή του οποιουδήποτε. Επίσης στα αυτονόητα είναι ότι, ακόμα και αν νομίζει κάποιος ότι έχει «όλα τα δίκαια του κόσμου» με το μέρος του, δεν έχει κανένα δικαίωμα να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες «τηλεοπτικού λιθοβολισμού», αφού η «αλήθεια» του είναι αναγκαστικά τουλάχιστον πολύ μερική και περιορισμένη, αν δεν είναι και ψέμα.
***
Κανονικά, λοιπόν, οι συζητήσεις και οι «προβληματισμοί» έπρεπε ίσως να είχαν τελειώσει εύκολα και απλά, όπως έγινε και η καραμπινάτη παραβίαση. Ο τρόπος που συνεχίζονται και, τάχα, όλα γίνονται «σχετικά» και «συζητήσιμα» βάζει άλλα πράγματα, πολύ επικίνδυνα στην ημερήσια διάταξη. Γίνεται φανερό πλέον πως κάποιοι επιχειρούν να μετακινήσουν τους κοινωνικούς κώδικες αναφοράς. Να πλατύνουν τα όρια της ασυδοσίας τους. Κάτι σαν το «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης», αλλά όχι μόνο αυτό. Σπρώχνουν τις πόρτες των κοινωνικών «απαράδεκτων», όπως οι χούλιγκανς στα γήπεδα σπρώχνουν τα κάγκελα, για να έχουν «χώρο» να πολλαπλασιάσουν ασύδοτα τις ασχημονίες τους.
***
Ε ύκολος και άνανδρος ο τρόπος, που επιχειρούν να «ανοίξουν το χώρο» και να δράσουν ακόμα πιο ασύδοτα. Το επιχείρημα ότι «αν δε σου αρέσει αλλάζεις κανάλι και φεύγεις» αποκαλύπτει ακριβώς τη δειλία του χούλιγκαν, αφού όλοι ξέρουν πως ιδιαίτεροι μηχανισμοί της κοινωνικής ψυχολογίας σε κρατάνε κολλημένο στην οθόνη, ακόμα και όταν αγανακτείς ή σιχαίνεσαι το θέαμα. Πρόκειται για τους ίδιους μηχανισμούς, που σε κάνουν να στήνεις αυτί, όταν γίνεται οικογενειακός καυγάς στο διπλανό διαμέρισμα, όσο και αν το τι ακούγεται σού προκαλεί τουλάχιστον αμηχανία, αν δε σε ενοχλεί ή ακόμα και σε θίγει. Οι δράστες, λοιπόν, ας πουλήσουν αλλού τους παλικαρισμούς της δεκάρας, τις «σταυροφορίες» και τους «ιερούς σκοπούς».
Σκοπός ήταν να μην είχε βγει καθόλου αυτό το «θέαμα» στην οθόνη. Πριν βγει, δεν υπήρχε και ήταν θεωρητικά απαράδεκτο. Τώρα, εφ' όσον επέβαλε πραγματικότητα, διεκδικεί «κεκτημένο» και με τις επιστημονικοφανείς συζητήσεις επιχειρεί διεύρυνση αυτού, που παράνομα με ασύδοτο κυνισμό δημιούργησε. Πιο απλά, όχι μόνο επιχειρεί «να βγει από πάνω», αλλά να δημιουργήσει και τέτοιο χώρο, που να είναι μόνιμα από πάνω...
***
Αν κατορθώσουν με αυτές τις χυδαίες μεθόδους να μετακινήσουν τα κοινωνικά όρια αναφοράς γύρω από αυτά τα ζητήματα, τους ανοίγεται πεδίον λαμπρό για ακόμα πιο επικίνδυνο χειρισμό της ατομικής, αλλά και της κοινωνικής συνείδησης. Για παράδειγμα, οι τέτοιου περιεχομένου εκπομπές και βαθυστόχαστοι «προβληματισμοί» που προηγούνται ή έπονται πάντα ενεργοποιούν, σε τελευταία ανάλυση, έναν πουριτανισμό που δεν ανέχεται δεύτερη άποψη. Αντικειμενικά, οποιαδήποτε δεύτερη άποψη θα τίναζε στον αέρα τα εικονικά, νοερά «οικοδομήματα» της τάχα ηθικής ή των αξιών κλπ. και γι' αυτό πρέπει να πνίγεται φακελωμένη σαν «συντηρητισμός», «καθυστέρηση», «στενομυαλιά» κ.ά. Ο ενεργοποιημένος πουριτανισμός που λειτουργεί με τέτοιο τρόπο είναι γνωστό και από την ιστορία τι κοινωνική συνείδηση επιχειρεί να διαμορφώσει...
***
Ακόμα και όταν ο θιγόμενος με χίλιες περιπέτειες (που δε χρωστάει σε κανένα) θα κατορθώνει να αποδείξει πως «δεν είναι ελέφαντας», πάλι η αποκατάσταση δε θα είναι ανάλογου μεγέθους και «θορύβου», που θα έχει προκαλέσει η αμαύρωση (που πάντα είναι πιο «ελκυστική» και πιο «γλυκιά»). Αρα, θα προτιμά ο θιγόμενος να υποκύπτει σε οποιουσδήποτε εκβιασμούς, προκειμένου να γλιτώσει την περιπέτεια, που, έτσι και αλλιώς, θα τον βγάλει χαμένο... Η δε κοινή γνώμη είναι δυνατόν να καλείται να συμμετάσχει σε «σταυροφορίες», που όχι μόνο την αποπροσανατολίζουν, αλλά που πάντα στρέφονται αντικειμενικά ενάντια στα πραγματικά της συμφέροντα.
Το φαινόμενο χρειάζεται άμεση απόρριψη, πριν καρπίσει και άλλα από τα δηλητηριώδη φρούτα του.