Και τα αυτονόητα είναι ότι, ανεξάρτητα από τα κίνητρα, καθόλου τυχαία, το Σύνταγμα προστατεύει την ιδιωτική ζωή του οποιουδήποτε. Επίσης στα αυτονόητα είναι ότι, ακόμα και αν νομίζει κάποιος ότι έχει «όλα τα δίκαια του κόσμου» με το μέρος του, δεν έχει κανένα δικαίωμα να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες «τηλεοπτικού λιθοβολισμού», αφού η «αλήθεια» του είναι αναγκαστικά τουλάχιστον πολύ μερική και περιορισμένη, αν δεν είναι και ψέμα.

***

Κανονικά, λοιπόν, οι συζητήσεις και οι «προβληματισμοί» έπρεπε ίσως να είχαν τελειώσει εύκολα και απλά, όπως έγινε και η καραμπινάτη παραβίαση. Ο τρόπος που συνεχίζονται και, τάχα, όλα γίνονται «σχετικά» και «συζητήσιμα» βάζει άλλα πράγματα, πολύ επικίνδυνα στην ημερήσια διάταξη. Γίνεται φανερό πλέον πως κάποιοι επιχειρούν να μετακινήσουν τους κοινωνικούς κώδικες αναφοράς. Να πλατύνουν τα όρια της ασυδοσίας τους. Κάτι σαν το «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης», αλλά όχι μόνο αυτό. Σπρώχνουν τις πόρτες των κοινωνικών «απαράδεκτων», όπως οι χούλιγκανς στα γήπεδα σπρώχνουν τα κάγκελα, για να έχουν «χώρο» να πολλαπλασιάσουν ασύδοτα τις ασχημονίες τους.

***

Ε ύκολος και άνανδρος ο τρόπος, που επιχειρούν να «ανοίξουν το χώρο» και να δράσουν ακόμα πιο ασύδοτα. Το επιχείρημα ότι «αν δε σου αρέσει αλλάζεις κανάλι και φεύγεις» αποκαλύπτει ακριβώς τη δειλία του χούλιγκαν, αφού όλοι ξέρουν πως ιδιαίτεροι μηχανισμοί της κοινωνικής ψυχολογίας σε κρατάνε κολλημένο στην οθόνη, ακόμα και όταν αγανακτείς ή σιχαίνεσαι το θέαμα. Πρόκειται για τους ίδιους μηχανισμούς, που σε κάνουν να στήνεις αυτί, όταν γίνεται οικογενειακός καυγάς στο διπλανό διαμέρισμα, όσο και αν το τι ακούγεται σού προκαλεί τουλάχιστον αμηχανία, αν δε σε ενοχλεί ή ακόμα και σε θίγει. Οι δράστες, λοιπόν, ας πουλήσουν αλλού τους παλικαρισμούς της δεκάρας, τις «σταυροφορίες» και τους «ιερούς σκοπούς».

Σκοπός ήταν να μην είχε βγει καθόλου αυτό το «θέαμα» στην οθόνη. Πριν βγει, δεν υπήρχε και ήταν θεωρητικά απαράδεκτο. Τώρα, εφ' όσον επέβαλε πραγματικότητα, διεκδικεί «κεκτημένο» και με τις επιστημονικοφανείς συζητήσεις επιχειρεί διεύρυνση αυτού, που παράνομα με ασύδοτο κυνισμό δημιούργησε. Πιο απλά, όχι μόνο επιχειρεί «να βγει από πάνω», αλλά να δημιουργήσει και τέτοιο χώρο, που να είναι μόνιμα από πάνω...

***

Αν κατορθώσουν με αυτές τις χυδαίες μεθόδους να μετακινήσουν τα κοινωνικά όρια αναφοράς γύρω από αυτά τα ζητήματα, τους ανοίγεται πεδίον λαμπρό για ακόμα πιο επικίνδυνο χειρισμό της ατομικής, αλλά και της κοινωνικής συνείδησης. Για παράδειγμα, οι τέτοιου περιεχομένου εκπομπές και βαθυστόχαστοι «προβληματισμοί» που προηγούνται ή έπονται πάντα ενεργοποιούν, σε τελευταία ανάλυση, έναν πουριτανισμό που δεν ανέχεται δεύτερη άποψη. Αντικειμενικά, οποιαδήποτε δεύτερη άποψη θα τίναζε στον αέρα τα εικονικά, νοερά «οικοδομήματα» της τάχα ηθικής ή των αξιών κλπ. και γι' αυτό πρέπει να πνίγεται φακελωμένη σαν «συντηρητισμός», «καθυστέρηση», «στενομυαλιά» κ.ά. Ο ενεργοποιημένος πουριτανισμός που λειτουργεί με τέτοιο τρόπο είναι γνωστό και από την ιστορία τι κοινωνική συνείδηση επιχειρεί να διαμορφώσει...

***

Ακόμα και όταν ο θιγόμενος με χίλιες περιπέτειες (που δε χρωστάει σε κανένα) θα κατορθώνει να αποδείξει πως «δεν είναι ελέφαντας», πάλι η αποκατάσταση δε θα είναι ανάλογου μεγέθους και «θορύβου», που θα έχει προκαλέσει η αμαύρωση (που πάντα είναι πιο «ελκυστική» και πιο «γλυκιά»). Αρα, θα προτιμά ο θιγόμενος να υποκύπτει σε οποιουσδήποτε εκβιασμούς, προκειμένου να γλιτώσει την περιπέτεια, που, έτσι και αλλιώς, θα τον βγάλει χαμένο... Η δε κοινή γνώμη είναι δυνατόν να καλείται να συμμετάσχει σε «σταυροφορίες», που όχι μόνο την αποπροσανατολίζουν, αλλά που πάντα στρέφονται αντικειμενικά ενάντια στα πραγματικά της συμφέροντα.

Το φαινόμενο χρειάζεται άμεση απόρριψη, πριν καρπίσει και άλλα από τα δηλητηριώδη φρούτα του.