Για την ώρα εμφανίζεται με τη μορφή σεναρίων στον Τύπο. Πέρα όμως από το γεγονός ότι «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά», ακόμα και μυθοπλασία να είναι, πάλι πονηρό είναι, γιατί κανένας «μύθος» δε γεννιέται από άσχετους συνειρμούς... Το γεγονός λοιπόν, ότι γράφεται με διάφορες εκδοχές πως οι ΗΠΑ «ψήνουν» την ελληνική κυβέρνηση να δηλώσει προθυμία ώστε να δοθεί άσυλο στον Μιλόσεβιτς, έτσι που να τους «αδειάσει τη γωνιά» και να μπορέσουν να δρομολογήσουν τον «εκδημοκρατισμό» όπως τον σχεδίασε η Νέα Τάξη, δεν είναι τόσο αθώο. Φυσικά, επίσημα, δε θα μπορούσε παρά να διαψεύδεται. Πάντως, δεν είναι τόσο άσχετο όσο φαίνεται με την πρώτη ανάγνωση.

Το πρώτο που συμβαίνει αντικειμενικά τη στιγμή που κυκλοφορούν - (διαρρέουν;) τέτοια σενάρια, είναι μια γενική προετοιμασία της κοινής γνώμης ότι είναι δυνατό να συμβούν και τέτοια γεγονότα αλλά και ακόμα τολμηρότερα. Την προετοιμάζουν έμμεσα για το είδος των «λύσεων» που αποκλείουν Μιλόσεβιτς από την εξουσία της Γιουγκοσλαβίας. Χώρια ότι μια τέτοια εκδοχή φέρνει έμμεσα στην ημερήσια διάταξη ότι «λύση» οριστική και με συνέχεια μπορεί να είναι μόνο εκείνη που θέλουν οι ΗΠΑ και προωθούν στο όνομα της Νέας ιμπεριαλιστικής Τάξης Πραγμάτων.

Ταυτόχρονα, φέρνει σαν δεδομένο, από την πιο πίσω πόρτα που υπάρχει, τον καινούριο ρόλο που διεκδικεί η ελληνική κυρίαρχη τάξη στα Βαλκάνια. Πρόκειται για εκείνη τη μερίδα της ελληνικής αστικής τάξης που «πέταξε τη σκούφια της» όταν ο Κλίντον την ονόμασε «ηγέτιδα δύναμη» των Βαλκανίων. Πρόκειται για εκείνους, που προκειμένου να πάρουν μια «γλειψιά» παραπάνω από την αντίστοιχη τούρκικη αστική τάξη, από τα κόκαλα που θα τους πετάξουν στη μοιρασιά οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, είναι ικανοί να μην αφήσουν την περιοχή «σε χλωρό κλαρί».

Σ α να μη βλέπουν τις αποσχιστικές τάσεις που «ταΐζονται» από τον ιμπεριαλισμό σχεδόν σε κάθε γωνιά των Βαλκανίων. Σα να μην παίρνουν είδηση για το τι συνέβη στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο και τι «ζεσταίνεται» στο Μαυροβούνιο, στη Βοϊβοδίνα αλλά και στην ΠΓΔΜ, στη Βουλγαρία κλπ. Σα να είναι τόσο δύσκολο να πάρουν είδηση τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί το λεγόμενο «Σύμφωνο Σταθερότητας». Βέβαια, έχουν παραπάρει είδηση και γι' αυτό ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με εκείνα της Νέας Τάξης. Γι' αυτό και η κυβέρνηση που τους εκπροσωπεί, στην πράξη ιδρώνει να προλάβει τα χατίρια στον ιμπεριαλισμό και εδώ στην Ελλάδα τα ξεφουρνίζει για «μεγάλες επιτυχίες».

Ο,τι όμως είναι «μεγάλη επιτυχία» για το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό δεν μπορεί παρά να είναι μεγάλη συμφορά για τους λαούς και τα συμφέροντά τους. Ποτέ αυτή η αλήθεια δεν είναι «σχετική» και ποτέ δεν έχει γενικά «εθνικό» χαρακτήρα... Ευτυχώς, ό,τι και να σχεδιάζουν, στην πράξη αποδείχνεται πως δεν «τους κάθεται» και υποχρεωτικά, αφού οι λαοί τους παίρνουν είδηση και αντιστέκονται. Η συντονισμένη πολύμορφη πάλη που χαλάει τα σχέδια ή τα καθυστερεί και τα υποχρεώνει να αλλάζουν διαρκώς μορφή, ή μόνο έστω τους «βάζει τρικλοποδιά», είναι η μοναδική ελπίδα και διέξοδος για τους λαούς της περιοχής. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και επικίνδυνα.