Associated Press

Πανέτοιμο είναι το ΚΚ Τουρκίας για τις αντιΝΑΤΟικές κινητοποιήσεις

Το ιταλικό Αβιέρε, το ολλανδικό Βαν Χέεμσκερκ και τα βουλγαρικά Σίμελι και Ατια ήταν τα πρώτα πολεμικά του ΝΑΤΟ, που κατέπλευσαν στο λιμάνι της Αττάλειας την 21η Μαΐου, με 500 άνδρες. Την 23η Μαΐου η οργάνωση Αττάλειας του ΚΚ Τουρκίας ανακοίνωσε ότι θα έδινε συνέντευξη Τύπου. Την ίδια μέρα, η Αστυνομία επενέβη βίαια, για να διαλύσει διαδήλωση των ΕΜΕΡ, SDP και άλλων κομμάτων/ οργανώσεων, χρησιμοποιώντας σπρέι πιπεριού και προχωρώντας σε τουλάχιστον 10 συλλήψεις - αρκετοί ακόμη τραυματίστηκαν. Τα μέλη του ΚΚ Τουρκίας συγκεντρώθηκαν εμπρός στο λιμάνι, αξιώνοντας την απελευθέρωση όσων συνελήφθησαν και καταγγέλλοντας τη «βρώμικη δράση» της Αστυνομίας. Ο Σάμπρι Αγκντάς, πρόεδρος της οργάνωσης Αττάλειας του ΚΚΤ, ανέφερε στην ομιλία του ότι οι πολιτικοί που κυβέρνησαν στο παρελθόν την Τουρκία «έστειλαν τα παιδιά μας στο θάνατο στην Κορέα για χάρη του ΝΑΤΟ, και χτες, και πάλι για να προστατεύσουν τα πολεμικά του ΝΑΤΟ, επιτέθηκαν στους ίδιους τους πολίτες τους». Η διαδήλωση ολοκληρώθηκε με συνθήματα όπως «δολοφόνοι του ΝΑΤΟ, έξω από την Αττάλεια» και «η Ισταμπούλ κλείνει τις πόρτες της στο ΝΑΤΟ».

Ηταν τα προεόρτια της Συνόδου του ΝΑΤΟ στην Πόλη, που θ' αποτελέσει, όπως σημειώνει ο Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ του ΚΚ Τουρκίας, σε άρθρο του στην εβδομαδιαία έκδοση του κόμματος Communist, ένα «μεγάλο τεστ» για την αριστερά στη γείτονα. «Καθώς η σύνοδος του ΝΑΤΟ πλησιάζει, το γεγονός ότι τρεις διαφορετικές πρωτοβουλίες που εκπροσωπούν σχεδόν όλα τα κομμάτια της αριστεράς αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, τουλάχιστον για τις κύριες κεντρικές διαδηλώσεις, είναι σημαντικό». Ασφαλώς, παραδέχεται, αυτές οι πρωτοβουλίες δίνουν έμφαση σε διαφορετικές διαστάσεις της συνόδου και στον αγώνα εναντίον του ιμπεριαλισμού. Αυτές οι διαφορές «μπορεί να έχουν μεγάλη σημασία», σημειώνει, αλλά «παρά το γεγονός αυτό, η προθυμία να υπάρξει κοινή δράση μπορεί να θεωρηθεί ως αποτέλεσμα της κοινής αντίληψης της σημασίας που έχει η σύνοδος».

Η περίοδος που έχει απομείνει, λέει ο Οκουγιάν, «πρέπει να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά. Στη διάρκεια της χρονικής αυτής περιόδου θα οργανωθούν πολλές διαδηλώσεις και άλλες δραστηριότητες, τόσο από κοινού με άλλες δυνάμεις όσο και ξεχωριστές». Πάντως, προσθέτει, «όλοι θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στις κεντρικές συγκεντρώσεις, στην Αγκυρα την 26η και ειδικά στην Ισταμπούλ την επόμενη ημέρα. Τελικά, το βασικό δείγμα όσον αφορά την ενότητα θα είναι αυτές οι δύο διαδηλώσεις».

«Πρωταρχική σημασία», εκτιμά ακόμη ο Οκουγιάν, «θα έχει το να σταθούμε ενωμένοι απέναντι στο περιβάλλον υπέρ του ΝΑΤΟ και το υπουργείο Εσωτερικών που επιδιώκουν να κατατρομοκρατήσουν τους απλούς πολίτες». Σε ό,τι αφορά την πιθανή απόπειρα του κυβερνήτη της Ισταμπούλ να ζητήσει από την αριστερά το «ν' αναβληθούν» οι διαδηλώσεις, αυτή «δε θα μας εκπλήξει», σχολιάζει ο ΓΓ του ΚΚ Τουρκίας. Ωστόσο, «είναι καιρός να καταλάβει ο καθένας... ότι καμία διαμαρτυρία εναντίον της παράνομης συνόδου του παράνομου ΝΑΤΟ δεν μπορεί να κηρυχτεί "παράνομη"». Ηδη, τόνισε, έχουν ανακοινωθεί «σοβαροί περιορισμοί σε όσους ζουν κοντά στα σημεία όπου θα πραγματοποιηθεί η σύνοδος», και απ' ορισμένους «ζητήθηκε να "μην είναι τριγύρω" για δύο εβδομάδες!» -- ενώ, τη βδομάδα που πέρασε, ανακοινώθηκε ότι τα στενά του Βοσπόρου θα κλείσουν εν μέρει.

Τέλος πάντων, καταλήγει ο Κεμάλ Οκουγιάν, αν οι αρχές «ανησυχούν» τόσο για την ασφάλεια λόγω των μαζικών συγκεντρώσεων στην Πόλη, «ας μεταφέρουν τη σύνοδο στην επαρχία. 'Η, ακόμα καλύτερα, ας την ακυρώσουν».

ΜΟΣΧΑ.--

Την έκρηξη των εργαζομένων προκάλεσαν τη βδομάδα που πέρασε τα σχέδια της κυβέρνησης του Βλαντίμιρ Πούτιν, σχετικά με την «κοινωνική πολιτική». Περίπου ένα εκατομμύριο Ρώσοι σε ολόκληρη τη χώρα κατέβηκαν την Πέμπτη στους δρόμους προκειμένου να καταδικάσουν τις προτεινόμενες «μεταρρυθμίσεις», με τις οποίες επισήμως η Κρατική Δούμα θα ασχοληθεί στις 2 Ιούλη. Παράλληλα, όμως, με τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, η κυβέρνηση Πούτιν τις τελευταίες βδομάδες πέρασε δύο διαφορετικά νομοσχέδια (ένα για τις διαδηλώσεις και ένα για τα δημοψηφίσματα), που επίσης περιορίζουν βασικά δημοκρατικά δικαιώματα. Είναι τελικά σαφές ότι όταν ο πρόεδρος Πούτιν στην ομιλία του για την κατάσταση της Ομοσπονδίας έκανε λόγο για την ανάγκη να καταπολεμηθεί η φτώχεια, αλλά και να ενισχυθεί η «δημοκρατία», επιχείρησε να εξαπατήσει τα λαϊκά στρώματα της Ρωσίας.

Το νομοσχέδιο για την «κοινωνική πολιτική» αποτελεί πραγματική απειλή για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους και βετεράνους του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, αφού προβλέπει την αντικατάσταση «κοινωνικών προνομίων» (όπως δωρεάν χρήση των αστικών συγκοινωνιών, φθηνότερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, φθηνότερο ρεύμα και νοίκι) με ένα συγκεκριμένο ποσό. Φυσικά χαμένοι είναι οι συνταξιούχοι, καθώς είναι προφανές ότι το ποσό και μικρό θα είναι και θα καταφαγωθεί από τον πληθωρισμό και τις αυξήσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη η μέση σύνταξη είναι 60 δολάρια, κάτω δηλαδή από το επίσημο όριο της φτώχειας, που είναι τα 75 δολάρια...

Ακόμη, στα σχέδια της κυβέρνησης είναι και η κατάργηση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται από τον Εργατικό Κώδικα, όπως και μηδαμινές αυξήσεις στις συντάξεις και στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση και οι επιχειρηματίες της χώρας χρωστούν εκατομμύρια δολάρια στους εργαζόμενους (850 εκατομμύρια δολάρια μόνο το εργοδοτικό χρέος) και λόγος για την καταβολή των δεδουλευμένων δε γίνεται. Τα συνδικάτα απειλούν με πανεθνικές απεργίες στην περίπτωση που οι απαιτήσεις τους δεν εισακουστούν, αλλά το γεγονός είναι ότι τα μεγαλύτερα από αυτά ελέγχονται από το κόμμα Ενιαία Ρωσία που στηρίζει τον Πούτιν. Ηδη οι ηγέτες τους έδειξαν να τα «βρίσκουν» με την ηγεσία του Κρεμλίνου.

Σε όλα αυτά ήρθαν να προστεθούν και τα νομοσχέδια για τις διαδηλώσεις και τα δημοψηφίσματα που έλαβαν την έγκριση της Κρατικής Δούμας. Πλέον οι Ρώσοι δε δικαιούνται να διαδηλώνουν έξω από τις προεδρικές κατοικίες, τις φυλακές και τα δικαστήρια, ενώ αν οι αρχές κρίνουν ότι οι στόχοι των συλλαλητηρίων είναι «παράνομοι», μπορούν να επιβάλλουν κυρώσεις. Επίσης εξαιρετικά δύσκολη γίνεται και η διοργάνωση δημοψηφισμάτων που δεν έχουν την έγκριση της κυβέρνησης, αφού τώρα απαιτείται η συλλογή δύο εκατομμυρίων ψήφων σε 45 ημέρες (αντί για 3 μήνες που ίσχυε πριν). Φυσικά η κυβέρνηση δε χρειάζεται καθόλου υπογραφές.