ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η πυραμίδα των φόρων

Ο ταξικός χαρακτήρας του φορολογικού συστήματος, που εφαρμόζεται όλα τα χρόνια μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, γίνεται ολοφάνερος και από τα επίσημα απολογιστικά στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών. Στη βάση της πυραμίδας, βρίσκονται τα μόνιμα υποζύγια των κρατικών προϋπολογισμών, οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, οι ΕΒΕ, η φτωχομεσαία αγροτιά, που σηκώνουν τα φορολογικά βάρη. Στην κορυφή αυτής της ταξικής κατανομής, βρίσκονται οι «έχοντες και κατέχοντες», το μεγάλο κεφάλαιο, η πλουτοκρατία γενικότερα. Οι συγκεκριμένοι, παρά την τεράστια αύξηση της μάζας των κερδών τους, πέτυχαν να συρρικνώσουν τους φόρους τους. Στην ίδια ακριβώς ρότα συνεχίζει και η διάδοχη κυβερνητική διαχείριση της ΝΔ. Στο πλαίσιο της «φορολογικής μεταρρύθμισης», που προωθούν, αλλά και διαφόρων ρυθμίσεων που ήδη έχουν στα συρτάρια τους, για να εφαρμόσουν αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, ετοιμάζουν νέα φοροχαράτσια, αρχής γενομένης με τους ΕΒΕ.

Ας ανασύρουμε, όμως, τα επίσημα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων (ΓΓΠΣ) του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, για να διαπιστώσουμε τα παρακάτω αποκαλυπτικά:

Μισθωτοί - Συνταξιούχοι: Για το 2003 (εισοδήματα του 2002) πλήρωσαν 4,028 δισ. ευρώ, από 3,5 δισ. ευρώ το 2002. Η αύξηση του φόρου έφτασε το 14,4%, σε μια περίοδο που οι αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις έφτασαν - δεν έφτασαν το 3,5%. Εχει σημασία να επισημάνουμε το γεγονός ότι αυτή η φορολογική επιβάρυνση αφορά στα οικογενειακά εισοδήματα που δηλώθηκαν στην Εφορία και τα οποία βρίσκονται κάτω ακόμη και από αυτά τα επίσημα όρια της φτώχειας (σε μέσα επίπεδα μόλις 10.750 ευρώ το χρόνο για τους συνταξιούχους και 13.938 για τους μισθωτούς).
ΕΒΕ, μικροεπαγγελματίες αυτοαπασχολούμενοι κ.ά.: Φορτώθηκαν με φόρους 1,486 δισ. ευρώ (από 1,378 δισ. το 2002). Η ποσοστιαία αύξηση πλησιάζει το 8%, χωρίς να συμπεριλαμβάνει τα διάφορα φοροχαράτσια της «συνάφειας» κ.ά.
Στην κορυφή της πυραμίδας οι ΑΕ. Πλήρωσαν μόλις 3,25 δισ. ευρώ (από 3,21 δισ. το 2002). Η «αύξηση» μόλις 1,2% είναι πολύ κάτω και από τον τιμάριθμο, δηλαδή στην πραγματικότητα πρόκειται για μείωση. Την ίδια χρονιά, τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου εκτοξεύτηκαν με διψήφια, ακόμη και τριψήφια ποσοστά...

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ - ΒΙΟΤΕΧΝΕΣ - ΕΜΠΟΡΟΙ

Βαρύ το τίμημα της ένταξης

Σήμερα, 24 χρόνια μετά την ένταξη, ο δρόμος της ΕΕ, όπως τον αποκαλούν, δοκιμάστηκε. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και το τίμημα βαρύ. Οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί Επαγγελματίες - Βιοτέχνες - Εμποροι δεν περιμένουν κάτι καλό από μια ένωση που έχτισε το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικές δυνάμεις που υπερασπίζονται την κυριαρχία του. Γι' αυτό έχουν κάθε λόγο να καταδικάσουν με την ψήφο τους την πολιτική της ΕΕ, των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που συμβιβάστηκαν, συναποφάσισαν και την εφάρμοσαν. Να τιμωρήσουν το ΣΥΝ, που μαζί με τα άλλα κόμματα ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και όλα αυτά τα χρόνια καλούσε σε προσαρμογή στην πολιτική της οικονομίας της αγοράς και καλλιεργούσε ψευδαισθήσεις για υγιή ανταγωνισμό. Αυτά τα κόμματα γνώριζαν αυτά που είχε προβλέψει το ΚΚΕ, δηλαδή ότι η συμμαχία που έχτισε το μεγάλο κεφάλαιο δεν είχε σκοπό την ισότιμη οικονομική συνεργασία και τη φιλία των λαών. Η τάση του κεφαλαίου είναι η κυριαρχία. Αυτό ακριβώς το σκοπό υπηρέτησαν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στη χώρα μας και λειτούργησαν ως ένα κανάλι συγκέντρωσης του κεφαλαίου.

Οσον αφορά τους ΕΒΕ. Πρώτο: Με τη φορολογική μεταρρύθμιση εφαρμόστηκαν τα λεγόμενα αντικειμενικά κριτήρια, δηλαδή ο εξολογιστικός προσδιορισμός για το εισόδημα και το φόρο - ανεξάρτητα αν είχε πραγματοποιηθεί στη χρήση - που αργότερα με τις «ανέλεγκτες χρήσεις» και τη συνάφεια ίσχυσε και για την απόδοση ΦΠΑ. Στο διάστημα αυτό, πολλαπλασιάστηκε η φορολόγηση στις μικρές επιχειρήσεις, στις ΟΕ, στις ΕΕ και τους συνεταιρισμούς. Ταυτόχρονα, οι φορολογικοί συντελεστές για τα υψηλά εισοδήματα και τις ΑΕ άρχισαν να μειώνονται. Μόνο την τελευταία τετραετία για τις ΑΕ - ΕΠΕ από 45% μειώθηκαν στο 25% χώρια τις άλλες μειώσεις για νέες προσλήψεις, τις επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις που έχουν, δηλαδή μια σειρά προνόμια από τον αναπτυξιακό νόμο (οικονομικά κίνητρα τα λένε).

Δεύτερο: Η Κοινωνική Ασφάλιση χτυπιέται. Αμφισβητείται το δικαίωμα της ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής κάλυψης, αυξάνεται η συνταξιοδοτική ηλικία, αυξάνονται οι εισφορές. Από 1/1/93 και μετά, θεσμοθετείται μια δεύτερη κατηγορία ασφαλισμένων που υποχρεώνονται να καταβάλλουν υψηλότερες εισφορές περίπου 50% πιο πάνω από την προηγούμενη κατηγορία, ενώ η σύνταξή τους θα είναι αρκετά μειωμένη. Η επιχορήγηση για την εισφορά των παλιών ασφαλισμένων περικόπτεται, το 1990 ξεπερνούσε το 40%, σήμερα βρίσκεται στο 4,5%. Για τις εισφορές της άλλης κατηγορίας των νέων ασφαλισμένων έχει θεσμοθετεί με τον 2084, επιχορήγηση στο 1/3 της εισφοράς, όμως δεν καταβάλλεται, με συνέπεια οι υποχρεώσεις του κράτους στον ΟΑΕΕ να ξεπερνούν τα 120 δισ. δρχ.

Τρίτο: Οι νέες εργασιακές ρυθμίσεις εκτός του ότι είναι ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, αποδυνάμωσαν το εισόδημα των εργαζομένων, δημιουργήθηκε ένα κανάλι συγκέντρωσης του κεφαλαίου. Υποβαθμίστηκε ο κοινωνικός μισθός και αντίστοιχα το εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων και ΕΒΕ. Η μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων έγινε κανάλι διοχέτευσης χρημάτων και ισχυροποίησης των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, με συνέπεια ο ανταγωνισμός σε βάρος των μικρών επιχειρήσεων να ενταθεί και να γίνει ακόμη πιο άνισος.

Τέταρτο: Το χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν πάντα ένα κανάλι διοχέτευσης χρημάτων στο μεγάλο κεφάλαιο, ωστόσο με την απελευθέρωση και από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά, τα πράγματα για τις μικρές επιχειρήσεις όσον αφορά στη χρηματοδότηση έγιναν ακόμη πιο δύσκολα. Αναγκάζονται να συνάπτουν δάνεια, τα λεγόμενα επαγγελματικά, αν κριθούν βιώσιμες από την τράπεζα, με ελεύθερο επιτόκιο και τοκογλυφικούς όρους. Επιπλέον, οι τράπεζες αξιολογούν και κρίνουν την πιστοληπτική ικανότητα και τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και είναι στην ευχέρειά τους να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τη συμμετοχή τους σε πρόγραμμα, ακόμη και το δάνειο που πρόκειται να εγγυηθεί κατά ένα μέρος από το Ταμείο Εγγύησης Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων.

Πέμπτο: Με την απελευθέρωση της αγοράς φυσάει αέρας στα πανιά των πολυκαταστημάτων και σούπερ - μάρκετ που κυριαρχούν στο λιανεμπόριο. Η ελληνική αγορά κατακλύζεται από εισαγόμενα προϊόντα. Με την απαίτηση των μεγάλων ομίλων και πολυκαταστημάτων διευρύνεται το ωράριο λειτουργίας, οι τιμές κάτω από το κόστος γίνεται μόνιμο φαινόμενο με το καθεστώς των προσφορών και εκπτώσεων.

Εκτο: Η μείωση στα δημοσιονομικά ελλείμματα, ήταν ένα από τα κριτήρια για την ένταξη στην ΟΝΕ και για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός περικόπηκαν επιχορηγήσεις στους αναπτυξιακούς οργανισμούς, οι οποίοι συρρικνώθηκαν και υποβαθμίστηκαν όπως ο ΕΟΜΜΕΧ. Αρχισαν τα πειράματα με τα «Κέντρα Επιχειρηματικής Τεχνολογικής Ανάπτυξης», δηλαδή εταιρίες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, οι οποίες θα πληρώνονται από τους ΕΒΕ για τις υπηρεσίες που θα παρέχουν. Περικόπηκαν επιχορηγήσεις στους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τις κοινωνικές δαπάνες για την Υγεία - Παιδεία. Αυξήθηκε η φορολογία στους ΕΒΕ και στους εργαζόμενους, ενώ στο μεγάλο κεφάλαιο αυξήθηκαν οι επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις.

Τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, συμμορφώθηκαν και δεσμεύτηκαν στις κατευθύνσεις του Μάαστριχτ και όσον αφορά στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τις συναποφάσισαν και τις εφάρμοσαν. Και τα τρία αυτά κόμματα δεν μπορούν και δε θέλουν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των ΕΒΕ και των εργαζομένων. Τα στελέχη τους, με στάση υποτέλειας υπερασπίζονται τη σκληρή πραγματικότητα της ΕΕ, της ελεύθερης αγοράς ως μονόδρομο και προκλητικά εκφοβίζουν το λαό ότι μετά την ΕΕ θα έρθει το χάος. Κάθε αντίθετη σκέψη και κριτική αμφισβήτησης αυτής της πολιτικής, που καταπιέζει και περιθωριοποιεί τις μικρές επιχειρήσεις, αυξάνει την ανεργία και τη φτώχεια, απαξιώνει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, τη θεωρούν τόσο εξωπραγματική, λέγοντας ότι «δεν μπορούμε να σταματήσουμε την κίνηση της γης για να κατέβουμε». Αυτή η κατάσταση δεν είναι αναπόφευκτη. Οι ΕΒΕ μπορούν να εμπιστευτούν την ψήφο τους και να ενισχύσουν το ευρωψηφοδέλτιο συνεργασίας του ΚΚΕ, που άνοιξε και κρατάει σταθερό μέτωπο στην πολιτική της ΕΕ, που αγωνίζεται να σταματήσει η εκμετάλλευση από το μεγάλο κεφάλαιο και να ανακουφιστεί η ζωή των ΕΒΕ και των εργαζομένων.

Του
Δημήτρη ΦΕΤΣΗ*
*Ο Δημήτρης Φέτσης είναι επικεφαλής του Τμήματος ΕΒΕ της ΚΕ του ΚΚΕ