Σήμερα, 24 χρόνια μετά την ένταξη, ο δρόμος της ΕΕ, όπως τον αποκαλούν, δοκιμάστηκε. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και το τίμημα βαρύ. Οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί Επαγγελματίες - Βιοτέχνες - Εμποροι δεν περιμένουν κάτι καλό από μια ένωση που έχτισε το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικές δυνάμεις που υπερασπίζονται την κυριαρχία του. Γι' αυτό έχουν κάθε λόγο να καταδικάσουν με την ψήφο τους την πολιτική της ΕΕ, των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που συμβιβάστηκαν, συναποφάσισαν και την εφάρμοσαν. Να τιμωρήσουν το ΣΥΝ, που μαζί με τα άλλα κόμματα ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και όλα αυτά τα χρόνια καλούσε σε προσαρμογή στην πολιτική της οικονομίας της αγοράς και καλλιεργούσε ψευδαισθήσεις για υγιή ανταγωνισμό. Αυτά τα κόμματα γνώριζαν αυτά που είχε προβλέψει το ΚΚΕ, δηλαδή ότι η συμμαχία που έχτισε το μεγάλο κεφάλαιο δεν είχε σκοπό την ισότιμη οικονομική συνεργασία και τη φιλία των λαών. Η τάση του κεφαλαίου είναι η κυριαρχία. Αυτό ακριβώς το σκοπό υπηρέτησαν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στη χώρα μας και λειτούργησαν ως ένα κανάλι συγκέντρωσης του κεφαλαίου.

Οσον αφορά τους ΕΒΕ. Πρώτο: Με τη φορολογική μεταρρύθμιση εφαρμόστηκαν τα λεγόμενα αντικειμενικά κριτήρια, δηλαδή ο εξολογιστικός προσδιορισμός για το εισόδημα και το φόρο - ανεξάρτητα αν είχε πραγματοποιηθεί στη χρήση - που αργότερα με τις «ανέλεγκτες χρήσεις» και τη συνάφεια ίσχυσε και για την απόδοση ΦΠΑ. Στο διάστημα αυτό, πολλαπλασιάστηκε η φορολόγηση στις μικρές επιχειρήσεις, στις ΟΕ, στις ΕΕ και τους συνεταιρισμούς. Ταυτόχρονα, οι φορολογικοί συντελεστές για τα υψηλά εισοδήματα και τις ΑΕ άρχισαν να μειώνονται. Μόνο την τελευταία τετραετία για τις ΑΕ - ΕΠΕ από 45% μειώθηκαν στο 25% χώρια τις άλλες μειώσεις για νέες προσλήψεις, τις επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις που έχουν, δηλαδή μια σειρά προνόμια από τον αναπτυξιακό νόμο (οικονομικά κίνητρα τα λένε).

Δεύτερο: Η Κοινωνική Ασφάλιση χτυπιέται. Αμφισβητείται το δικαίωμα της ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής κάλυψης, αυξάνεται η συνταξιοδοτική ηλικία, αυξάνονται οι εισφορές. Από 1/1/93 και μετά, θεσμοθετείται μια δεύτερη κατηγορία ασφαλισμένων που υποχρεώνονται να καταβάλλουν υψηλότερες εισφορές περίπου 50% πιο πάνω από την προηγούμενη κατηγορία, ενώ η σύνταξή τους θα είναι αρκετά μειωμένη. Η επιχορήγηση για την εισφορά των παλιών ασφαλισμένων περικόπτεται, το 1990 ξεπερνούσε το 40%, σήμερα βρίσκεται στο 4,5%. Για τις εισφορές της άλλης κατηγορίας των νέων ασφαλισμένων έχει θεσμοθετεί με τον 2084, επιχορήγηση στο 1/3 της εισφοράς, όμως δεν καταβάλλεται, με συνέπεια οι υποχρεώσεις του κράτους στον ΟΑΕΕ να ξεπερνούν τα 120 δισ. δρχ.

Τρίτο: Οι νέες εργασιακές ρυθμίσεις εκτός του ότι είναι ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, αποδυνάμωσαν το εισόδημα των εργαζομένων, δημιουργήθηκε ένα κανάλι συγκέντρωσης του κεφαλαίου. Υποβαθμίστηκε ο κοινωνικός μισθός και αντίστοιχα το εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων και ΕΒΕ. Η μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων έγινε κανάλι διοχέτευσης χρημάτων και ισχυροποίησης των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, με συνέπεια ο ανταγωνισμός σε βάρος των μικρών επιχειρήσεων να ενταθεί και να γίνει ακόμη πιο άνισος.

Τέταρτο: Το χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν πάντα ένα κανάλι διοχέτευσης χρημάτων στο μεγάλο κεφάλαιο, ωστόσο με την απελευθέρωση και από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά, τα πράγματα για τις μικρές επιχειρήσεις όσον αφορά στη χρηματοδότηση έγιναν ακόμη πιο δύσκολα. Αναγκάζονται να συνάπτουν δάνεια, τα λεγόμενα επαγγελματικά, αν κριθούν βιώσιμες από την τράπεζα, με ελεύθερο επιτόκιο και τοκογλυφικούς όρους. Επιπλέον, οι τράπεζες αξιολογούν και κρίνουν την πιστοληπτική ικανότητα και τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και είναι στην ευχέρειά τους να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τη συμμετοχή τους σε πρόγραμμα, ακόμη και το δάνειο που πρόκειται να εγγυηθεί κατά ένα μέρος από το Ταμείο Εγγύησης Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων.

Πέμπτο: Με την απελευθέρωση της αγοράς φυσάει αέρας στα πανιά των πολυκαταστημάτων και σούπερ - μάρκετ που κυριαρχούν στο λιανεμπόριο. Η ελληνική αγορά κατακλύζεται από εισαγόμενα προϊόντα. Με την απαίτηση των μεγάλων ομίλων και πολυκαταστημάτων διευρύνεται το ωράριο λειτουργίας, οι τιμές κάτω από το κόστος γίνεται μόνιμο φαινόμενο με το καθεστώς των προσφορών και εκπτώσεων.

Εκτο: Η μείωση στα δημοσιονομικά ελλείμματα, ήταν ένα από τα κριτήρια για την ένταξη στην ΟΝΕ και για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός περικόπηκαν επιχορηγήσεις στους αναπτυξιακούς οργανισμούς, οι οποίοι συρρικνώθηκαν και υποβαθμίστηκαν όπως ο ΕΟΜΜΕΧ. Αρχισαν τα πειράματα με τα «Κέντρα Επιχειρηματικής Τεχνολογικής Ανάπτυξης», δηλαδή εταιρίες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, οι οποίες θα πληρώνονται από τους ΕΒΕ για τις υπηρεσίες που θα παρέχουν. Περικόπηκαν επιχορηγήσεις στους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τις κοινωνικές δαπάνες για την Υγεία - Παιδεία. Αυξήθηκε η φορολογία στους ΕΒΕ και στους εργαζόμενους, ενώ στο μεγάλο κεφάλαιο αυξήθηκαν οι επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις.

Τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, συμμορφώθηκαν και δεσμεύτηκαν στις κατευθύνσεις του Μάαστριχτ και όσον αφορά στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τις συναποφάσισαν και τις εφάρμοσαν. Και τα τρία αυτά κόμματα δεν μπορούν και δε θέλουν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των ΕΒΕ και των εργαζομένων. Τα στελέχη τους, με στάση υποτέλειας υπερασπίζονται τη σκληρή πραγματικότητα της ΕΕ, της ελεύθερης αγοράς ως μονόδρομο και προκλητικά εκφοβίζουν το λαό ότι μετά την ΕΕ θα έρθει το χάος. Κάθε αντίθετη σκέψη και κριτική αμφισβήτησης αυτής της πολιτικής, που καταπιέζει και περιθωριοποιεί τις μικρές επιχειρήσεις, αυξάνει την ανεργία και τη φτώχεια, απαξιώνει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, τη θεωρούν τόσο εξωπραγματική, λέγοντας ότι «δεν μπορούμε να σταματήσουμε την κίνηση της γης για να κατέβουμε». Αυτή η κατάσταση δεν είναι αναπόφευκτη. Οι ΕΒΕ μπορούν να εμπιστευτούν την ψήφο τους και να ενισχύσουν το ευρωψηφοδέλτιο συνεργασίας του ΚΚΕ, που άνοιξε και κρατάει σταθερό μέτωπο στην πολιτική της ΕΕ, που αγωνίζεται να σταματήσει η εκμετάλλευση από το μεγάλο κεφάλαιο και να ανακουφιστεί η ζωή των ΕΒΕ και των εργαζομένων.