Δε νομίζουμε ότι οι Ελληνες - κι αναφερόμαστε στον ελληνικό λαό κι όχι στους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης - αισθάνονται περήφανοι που η ελληνική κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», έχουν μετατρέψει ολόκληρη την Ελλάδα σε στρατιωτικό στρατόπεδο, προκειμένου να εξασφαλίσουν ασφαλείς Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν ανέχονται η χώρα μας να τρομοκρατείται και να τρομοκρατεί - αίσχος και ντροπή είναι και το «Ζέπελιν», ο ξυλοδαρμός των Μεξικανών δημοσιογράφων αλλά και όσα συμβαίνουν όλο αυτό το τελευταίο διάστημα με τις κάμερες - χαφιέδες και το φακέλωμα των εργαζομένων. Αλλωστε οι ίδιοι καυχώνται ότι ξόδεψαν τα περισσότερα από κάθε άλλη Ολυμπιακή διοργάνωση για την «ασφάλεια»...
Και τελικά, τι θα σημαίνει μια «επιτυχημένη Ολυμπιάδα», όταν, εκτός από το οικονομικό πρόβλημα που θα δημιουργήσει, θα έχει ξεφτιλιστεί και περιφρονηθεί ακόμα και η ατομική μας αξιοπρέπεια; Ομως, όλα αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς για τα «πεπραγμένα» τους λογαριάζουν, ως συνήθως να μη δώσουν λογαριασμό στον ελληνικό λαό, αλλά στα μονοπωλιακά συμφέροντα και στους «συμμάχους» τους. Ομως δεν είναι όλοι του χεριού τους. Ο λαός μας πρέπει να δώσει δυνατή απάντηση και να ζητήσει αναλυτικό λογαριασμό. Γιατί έχει ήδη πολλά ράμματα για τη γούνα τους...
«Ορισμένα απ' τα σωματίδια πλουτωνίου προσκολλήθηκαν σε νεκρό πλαγκτόν και μεταφέρθηκαν, απ' τα κύματα και τα ρεύματα του ωκεανού, μισό αιώνα μετά, στις ακτές της Ιαπωνίας», είπαν οι ερευνητές σε μια προσπάθεια να εξηγήσουν το φαινόμενο. Δεν παρέλειψαν βεβαίως να υποστηρίξουν (για λόγους καθησυχασμού της λεγόμενης κοινής γνώμης) πως η ραδιενέργεια των σωματιδίων «δεν είναι άμεσα πολύ επικίνδυνη» για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον.
Ομως, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις ακριβείς (μακροπρόθεσμες) επιπτώσεις των απανταχού πυρηνικών δοκιμών (ιδιαίτερα των υποθαλάσσιων...). Ισως, όταν οι συνέπειες «ασφαλών πυρηνικών πειραμάτων» μετουσιωθούν σε μεταλλάξεις υδρόβιων (και όχι μόνον...) οργανισμών.
Απταιστες οι μεταφορές, δήλωνε ο Λιάπης, πανέτοιμα τα Ολυμπιακά έργα, έλεγε ο Σουφλιάς, πνεύμα συνεργασίας από όλους τους Ελληνες, διαπίστωνε η Φάνη Πάλλη - Πετραλιά...
Ξαφνικά βρεθήκαμε όλοι να ζούμε στη «Χώρα των Θαυμάτων» και να μην το έχουμε καταλάβει. Πάλι καλά που μας διαφώτισε επί του θέματος η πολιτική ηγεσία της χώρας.
Πάντως, ομολογουμένως δεν υπήρξε ούτε ένα μέλος του Υπουργικού συμβουλίου που να μην τα πήγε καλά στο ρόλο που του ανατέθηκε να υποδυθεί. Σχεδόν ...μας έπεισαν. Σχεδόν.
ΩΣΤΕ είναι ικανή η αστυνομία να διασφαλίσει τα «ανθρώπινα δικαιώματα», παρά τη χρήση των καμερών και των άλλων μέτρων ασφάλειας, σύμφωνα με τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη;
Κρίμα γιατί τις τελευταίες...10ετίες δε μας έχει δείγματα αυτών των δυνατοτήτων της. Πόσο δε μάλλον στις μέρες μας που η «ασφάλεια» έχει καθοριστεί ως το Νο 1 κοινωνικό αγαθό (όπως το εννοούν αυτοί, φυσικά).
ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ τμήμα νοσοκομείου (στο ΚΑΤ) εγκαινίασε ο Νικήτας Κακλαμάνης. Μόνο που από εγκαίνια στον χώρο της Υγείας έχουμε πραγματικά μπουχτίσει τα τελευταία χρόνια. Καμιά σοβαρή χρηματοδότηση νοσοκομειακού ιδρύματος δεν έχουμε δει.
Αλλωστε, διαπιστώσαμε τις «καλές προθέσεις» της κυβέρνησης από τις ...εποικοδομητικές προτάσεις που έκανε χτες ο εν λόγω υπουργός στους απεργούς του ΕΚΑΒ, αρνούμενος να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.
ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΗΛΑΔΗ... επιτηρεί σε 6 νομούς της χώρας η επιτροπή Ανταγωνισμού, προκειμένου να ανασχέσει τις αυξήσεις των καυσίμων; Το πόσο τσαντίζονται οι καταναλωτές όταν πληρώνουν;
Εφόσον η... πίστη του στην «ελεύθερη αγορά» δεν επιτρέπει στο Υπουργείο Ανάπτυξης να κάνει τίποτε για το θέμα, θα μπορούσε λοιπόν να μην μας αραδιάζει σειρά... ανούσιων μέτρων;
Αυτός ο μελλοντικός κόσμος χωρίς εκείνους που λένε «κλείστε τις πόρτες», δεν είναι όνειρο. Χτίζεται με τη θέληση και τη μαζική δράση των αδικημένων. Πλησιάζει...
Στις προ μηνών διακηρύξεις του για την κατάσταση της Ομοσπονδίας, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είχε υποσχεθεί ότι θα κάνει την «κοινωνική πολιτική», τη δημόσια Υγεία και την Παιδεία προτεραιότητες της δεύτερης πενταετίας του. Μάλιστα δεν είχε διστάσει να παραδεχτεί ότι κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο αφού το βιοτικό επίπεδο του λαού είναι κατά πολύ κατώτερο του αντίστοιχου στα χρόνια της Σοβιετικής Ενωσης.
Λίγο μετά τις υποσχέσεις αυτές, η ελεγχόμενη από τον Πρόεδρο Κρατική Δούμα ξεκίνησε τη «συζήτηση» νομοσχεδίου που προβλέπει την κατάργηση και των τελευταίων «προνομίων» που απολαμβάνουν κυρίως οι συνταξιούχοι και οι βετεράνοι του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου (κατακτήσεις που φυσικά θεσμοθετήθηκαν στα χρόνια του σοσιαλισμού). Δηλαδή, την αντικατάσταση με ένα πενιχρό μηνιαίο επίδομα δικαιωμάτων όπως ελεύθερες αστικές συγκοινωνίες, φτηνά φάρμακα, φτηνότερα νοίκια, δωρεάν διακοπές, ποσοστώσεις σε ό,τι αφορά στην είσοδο ατόμων με ειδικές ανάγκες στα πανεπιστήμια και άλλα που επηρεάζουν τους πλέον φτωχούς της ρωσικής κοινωνίας (όλους αυτούς δηλαδή που υπέφεραν και περισσότερο στη διάρκεια της «μετάβασης» στην οικονομία της αγοράς).
Το εξαιρετικά ανάλγητο νομοσχέδιο θα κάνει πολύ χειρότερη τη ζωή για περίπου 30 εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά είναι προφανές ότι ο Πρόεδρος έτσι αντιλαμβάνεται την «κοινωνική ευαισθησία»...