«

Κλείστε τις πόρτες...»! Αντανακλαστικά άγριου θηρίου που υπερασπίζεται το ζωτικό του χώρο. Πλασμένα στο σκληρό κόσμο του διαρκούς ανελέητου ανταγωνισμού και «δικαιωμένα» από τη λεγόμενη ελεύθερη αγορά. Δοκιμασμένα και «φορμαρισμένα» καθημερινά στο κυνηγητό του κέρδους. Αντανακλαστικά, που μπουκώνουν τη συνείδηση, της αφαιρούν ό,τι κέρδισε από χιλιετίες πολιτισμού εμπειριών και γνώσης. Της αφαιρούν την αγωνιώδη διαρκή προσπάθεια, να προσεγγίσει τον ΑΝΘΡΩΠΟ. Την επιστρέφουν στο λεγόμενο φυσικό νόμο, που με κυνισμό όλο και πιο πολύ φιγουράρει, ίσως με διαφορετική φραστική διατύπωση, στους απολογητές του ανθρωποφάγου συστήματος.

«

Κλείστε τις πόρτες...»! Αυτή την εντολή έδωσαν στους σεκιουριτάδες τους, οι ιδιοκτήτες του μεγαλοκαταστήματος στην Ασουνσιόν της Παραγουάης. Αποτέλεσμα αυτών των αντανακλαστικών τους και της γρήγορης εκτέλεσης της εντολής από τους σεκιουριτάδες είναι οι πάνω από 360 νεκροί και οι εκατοντάδες τραυματίες... Ανησύχησαν οι άνθρωποι μην τυχόν μέσα στο πανικό από την πυρκαγιά ξέφευγαν κάποιοι χωρίς να πληρώσουν... Ετσι είχαν μάθει και «γυμναστεί» στο κόσμο της εκμετάλλευσης, όπου διέπρεψαν.

Δεύτερη σκέψη για τις ζωές των ανθρώπων είναι συνταγές αποτυχίας σ' αυτό τον κόσμο. Στην Ελλάδα ο λαός λέει για τέτοιους πετυχημένους το εύστοχο, «πατάει επί πτωμάτων...». Δεν μπορεί σίγουρα θα έχουν ανάλογη έκφραση και στην Παραγουάη. Σίγουρα θα υπάρχει σε όλες τις γλώσσες, που καθημερινά δίνει τέτοια μαθήματα η «αρμονική ισορροπία της ζήτησης και της προσφοράς»!

Το ακραίο παράδειγμα από την Ασουνσιόν και ο μεγάλος αριθμός των νεκρών απλά είναι απ' αυτά που σκίζουν προσωρινά το παραπέτασμα (εποικοδόμημα) και αποκαλύπτουν την αληθινή φύση του συστήματος. Είναι απ' αυτά, που σαν ξυπνητήρια με πεπερασμένη μπαταρία διαλύουν κάποιες αυταπάτες. Ισως γι' αυτό για μερικά απ' αυτά παρεμβαίνει ο αστικός νόμος. Για να κάνει το ξυπνητήρι να σωπάσει μια ώρα αρχύτερα. Οι ιδιοκτήτες του μεγαλοκαταστήματος συνελήφθησαν και θα δικαστούν...

Ετσι πίσω από το χιλιοτρυπημένο παραπέτασμα, θα μπορούν, να συνεχίσουν, οι εκμεταλλευτές σε όλο τον κόσμο, να κλέβουν χρόνο από τη ζωή των ανθρώπων έναντι του «νόμιμου» από την αγορά μισθού. Ετσι οι νεκροί στα εργατικά ατυχήματα θα μετρούν στα «αναλώσιμα» των επιχειρήσεων. Ετσι θα είναι απαγορευτική η αληθινή μόρφωση για τα παιδιά του λαού και η νοσηλεία πολυτέλεια. Ετσι θα «δικαιώνονται» οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, που φτηναίνουν το πετρέλαιο, ή ανοίγουν μια καινούρια αγορά. Ετσι ο άνθρωπος θα παίρνει όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από τα χαρακτηριστικά του. Αυτά του κεκτημένου πολιτισμού χιλιετιών, που τον απομάκρυναν από το ζώο και τους νόμους επιβίωσής του και αυτά που δεν έχει γνωρίσει ακόμα. Αυτά που περιμένουν ένα άλλο μελλοντικό κόσμο, για να εμφανιστούν και να αναπτυχθούν...