«Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται ότι ευθύνονται (σ.σ.: οι υπουργοί ή ο πρωθυπουργός), αν παρατηρείται κάποιο πρόβλημα στον τομέα αρμοδιότητάς τους...»!

H δήλωση που μόλις διαβάσατε δεν είναι φανταστική. Είναι πραγματική - πραγματικότατη! Καταλογίζεται στον κ. Σημίτη, αν και για την ακρίβεια ανήκει στον «αντ' αυτού» του κ. Σημίτη, τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο Δ. Ρέππα. Και ξέρετε πότε έγινε αυτή η δήλωση; Στις 16 Σεπτέμβρη του 1999. Ναι, ναι, μόλις δυο μέρες μετά τη μοιραία πτώση του «Φάλκον»...

***

Τώρα οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Τώρα δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, που δεν αναγνωρίζει την έννοια της πολιτικής ευθύνης. Τώρα είναι η ΝΔ. Είναι ο κ. Καραμανλής, που διατείνεται ότι δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για το «Σινούκ»...

***

Τελικώς, τι συμβαίνει; Πού οφείλεται αυτή η τόσο διασταλτική ερμηνεία, την οποία δίδουν οι εκάστοτε κυβερνητικοί μας προύχοντες στην έννοια της «πολιτικής ευθύνης»; Αυτοί οι άνθρωποι, τέλος πάντων, υπάρχει κάτι, για το οποίο θεωρούν ότι μπορεί και να ευθύνονται; Πώς γίνεται, όταν συμβαίνει κάτι θετικό, να είναι πρώτοι στις γιορτές και τα πανηγύρια, να βγάζουν λόγους και να αλληλοσυγχαίρονται μεταξύ τους, διεκδικώντας εύσημα, αλλά, όταν συμβαίνουν τραγωδίες, να απουσιάζουν παντελώς από το προσκήνιο και όταν εμφανίζονται, να εμφανίζονται μόνο για να κατηγορήσουν τους άλλους;

***

Κατά καιρούς και μετά από κάθε τραγωδία, διεξάγεται και μια έρευνα για το «τι φταίει». Αλλά, παρά την επαναλαμβανόμενη διαπίστωση για το τραγικό έλλειμμα πολιτικής ευθύνης και ευθιξίας, ουδεμία αντίστοιχη «έρευνα» έχει διεξαχθεί. «Τι φταίει», που δεν αναλαμβάνουν τις πολιτικές τους ευθύνες;

Ισως, πάλι, μια τέτοια έρευνα θεωρείται περιττή. Το συμπέρασμα είναι μάλλον προφανές. Το έλλειμμα ευθιξίας είναι παράγωγο ενός ευρύτερου ελλείμματος: Του ελλείμματος φιλότιμου.

Και να σκεφτεί κανείς ότι οι ταγοί μας κυβερνούν ένα λαό, που συνηθίζει να λέει ότι, τελικά, «για ένα φιλότιμο ζούμε».

***

*

«... ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, Νίκολας Μπερνς, πραγματοποίησε συνάντηση με τον κ. Πάγκαλο, ο οποίος του τόνισε ότι η ελληνική πλευρά επιδιώκει μεν να απομακρύνει από τη χώρα τον Οτσαλάν, αλλά αυτό δεν κατέστη εφικτό μέχρι στιγμής. Τότε - κατά τη "Ραντικάλ" - ο Μπερνς πραγματοποίησε μια κρίσιμη επέμβαση: "Φροντίστε να αποστείλετε τον Οτσαλάν στην Κένυα και τα υπόλοιπα είναι δική μας υπόθεση", φέρεται ειπείν στον Θ. Πάγκαλο...».

***

*

Αυτά γράφει η «Ραντικάλ». Και, βεβαίως, δεν είναι δική μας υπόθεση να τα υιοθετήσουμε. Είναι όμως υπόθεση του ελληνικού λαού να αναρωτηθεί: Αλήθεια, στοιχειώδης ευθιξία από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ντροπιαστικής υπόθεσης, να τοποθετηθούν στα εν λόγω δημοσιεύματα, δεν υπάρχει; ΄Η μήπως η ευθιξία τους εξαντλήθηκε με εκείνα τα αλήστου μνήμης «Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»;..

Ηδη, οι «διαφορές» μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν αρχίσει να γίνονται κάτι παραπάνω από ...ευδιάκριτες. Σ' αυτό βοήθησε, φυσικά, και η παρουσία του Κ. Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη...

*

Σε αντίθεση με τον Κ. Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ, ο σημερινός πρωθυπουργός υπήρξε σαφής: «Δεν πρόκειται να πάρετε μία δραχμή. Δοξάστε με» (!), ήταν το μήνυμα της «νέας διακυβέρνησης» προς εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους. Ετσι. «Σεμνά και ταπεινά»...

*

Αντίθετα, ο Κ. Σημίτης, με κάθε ταξίδι του στη Θεσσαλονίκη, μοίραζε ...λεφτά. Από το 1999 μέχρι και το 2003 τα «πακέτα» που είχε μοιράσει (στα λόγια) το ΠΑΣΟΚ από τη ΔΕΘ ξεπέρασαν τα 10 δισ. ευρώ! Το αποτέλεσμα, βέβαια, ήταν - και τότε - μηδέν εις το πηλίκον.

*

Συμπέρασμα: Ο μεν ένας έταζε και δεν έδινε. Ο δε άλλος δεν τάζει και (επίσης) δε δίνει. Ωραία δεν είναι η «δημοκρατία»;..

Τα διόδια στην Αττική Οδό αυξήθηκαν 25%. Τα τέλη κυκλοφορίας και οι έμμεσοι φόροι σε τσιγάρα και ποτά οδεύουν σε αυξήσεις του 10%. Στα υγρά καύσιμα οι αυξήσεις ξεπερνούν το 12%. Τα φάρμακα πήραν αύξηση μέχρι και 40%. Οι αλευροβιομήχανοι παζαρεύουν ανατιμήσεις άνω του 20%. Και πώς λέγονται όλα αυτά; «Ηπια προσαρμογή»...