«Η ζωή ενός απλού ανθρώπου - όπως έλεγε ο Τσε - αξίζει περισσότερο απ' το χρυσάφι όλου του κόσμου», τόνισαν χαρακτηριστικά και αναφέρθηκαν στα μέτρα, που ήδη παίρνονταν, για τον επερχόμενο τότε «Ιβάν». Ανάμεσά τους, ήταν και η οργανωμένη εκκένωση της δυτικής περιοχής της Κούβας και η μετακίνηση 1,5 περίπου εκατομμυρίου ανθρώπων. «Βρισκόμαστε εδώ και οι δικοί μας άνθρωποι είναι στην Κούβα, αλλά δεν ανησυχούμε, γιατί ξέρουμε ότι το κράτος θα τους προστατεύσει», σημείωσαν οι Κουβανοί αθλητές.
Τελικά, βέβαια, ο τρομερός «Ιβάν» δε «χτύπησε» την Κούβα, αλλά στο μυαλό μας επανέρχεται συνεχώς η σύγκριση του δικού τους αισθήματος σιγουριάς και ασφάλειας, με τη δική μας καθημερινή ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Της Κούβας του εμπάργκο και του πολύμορφου, ακήρυκτου πολέμου από τις ΗΠΑ και της «ισχυρής Ελλάδας», μέλους των μεγαλύτερων οικονομικών και στρατιωτικών ενώσεων του πλανήτη, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ...
Να θησαυρίσουν μέσα σε λίγες μέρες σε βάρος των επισκεπτών και των Παραολυμπιακών Αγώνων βάλθηκαν οι υπεύθυνοι των 80 κυλικείων που λειτουργούν στο χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου, οι οποίοι εφαρμόζουν την τακτική των φουσκωμένων τιμών, εκμεταλλευόμενοι την πολιτική των κάθε λογής «απελευθερώσεων» και την απουσία νόμων και ρυθμίσεων που θα μπορούσαν -τουλάχιστον - να ορίζουν ανώτατες τιμές και να διασφαλίσουν ότι αυτές θα εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση. Οπως διαπίστωσαν οι ελεγκτές του υπουργείου Ανάπτυξης, οι τιμές στα σνακς διαμορφώνονταν με μεικτό ποσοστό κέρδους μέχρι και 100%. Ετσι, τα τσιπς πωλούνταν το Σαββατοκύριακο στα 2 ευρώ, η μπίρα στα 2,5 ευρώ, τα σουβλάκια στα 3 ευρώ και τα ποπ κορν στα 2 ευρώ. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι σε ορισμένα από αυτά τα κυλικεία δεν υπήρχαν τιμοκατάλογοι ή διατηρούνταν δύο τιμοκατάλογοι, ένας παραπλανητικός σε εμφανές σημείο και ένας πραγματικός δίπλα στην ταμειακή μηχανή.
Το υπουργείο, όπως κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις και πιο πολύ για να θολώσει τα νερά των ευθυνών της κυβέρνησης, ανακοίνωσε ότι οι υπεύθυνοι των κυλικείων θα παραπεμφθούν στον εισαγγελέα για παραβίαση της αγορανομικής διάταξης. Το ίδιο είχε γίνει και με εκπροσώπους κάποιων άλλων επιχειρήσεων πριν από μερικούς μήνες, με τους ιδιοκτήτες κάποιων πρατηρίων, αλλά όταν κάποιος «ελέγχεται» για τις τιμές σε καθεστώς... απελευθερωμένων τιμών, ο καθένας καταλαβαίνει το γέλιο που βγαίνει. Και εδώ που τα λέμε το γελοίον της υπόθεσης είναι προφανές, αφού οι κάθε λογής κερδοσκόποι - και κύρια οι μεγάλοι - δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αξιοποιούν το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο και την πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων, που επαγγέλλονται την επιχειρηματική ελευθερία στη διαμόρφωση των τιμών και την... ευεργετική επίδραση του ανταγωνισμού στη δήθεν συγκράτησή τους...
«Μέλι» στάζει η γλώσσα των κυβερνώντων για τους «μικρομεσαίους». Οταν, όμως, πάμε στα συγκεκριμένα και, ακόμη περισσότερο, στην πράξη, το «ειδύλλιο» χαλάει. Οπως με τις φορομπηχτικές ρυθμίσεις ή τις αναφορές σε «ίσες ευκαιρίες», σύμφωνα με όσα έλεγε, πριν από λίγες μέρες, η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης.
Ειδικά το τελευταίο αποτελεί ουσιαστικά το «φύλλο συκής», για την καταστροφή των ΕΒΕ. Για ποιες «ίσες ευκαιρίες» γίνεται λόγος, όταν οι τελευταίοι έχουν να κάνουν με τα πολυεθνικά μεγαθήρια και τους ντόπιους μεγαλεμπόρους - όσους εξ αυτών δεν έχουν ήδη προχωρήσει σε συνεργασίες με ξένα κεφάλαια; Τα πολυκαταστήματα αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα και «τσακίζουν» τις τοπικές αγορές. Και οι οικονομικές δυνατότητές τους είναι απεριόριστες για προσφορές παντός είδους, διαρκείς - έμμεσες - εκπτώσεις, πωλήσεις κάτω του κόστους και άλλες μεθόδους, που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι «μικροί». Ταυτόχρονα, οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές απαξιώνουν την όποια εγχώρια, βιοτεχνική παραγωγή, ενώ τα προγράμματα - άλλοθι της ΕΕ για λίγους «τυχερούς» συμπληρώνουν αυτήν τη «μαύρη» εικόνα για τους ΕΒΕ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κι αυτήν την κυβέρνηση, όπως και την προηγούμενη, μόνο το καλό των ΕΒΕ δεν την απασχολεί.
Το πανελλαδικό συλλαλητήριο που διοργανώνει το ΚΚΕ συνδέεται άρρηκτα με τους στόχους που παλεύει σταθερά το ΚΚΕ, αποσκοπεί στο να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη των αγώνων του λαϊκού και εργατικού κινήματος, να προωθήσει την απαραίτητη σήμερα συμμαχία των εργατών με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ακριβώς αυτό είναι και το ζητούμενο του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, η ένταση της ταξικής πάλης και η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα ως βασική προϋπόθεση για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου και το πώς το ΚΚΕ, ολόπλευρα ενισχυμένο, θα συμβάλει στην επιτάχυνση των διεργασιών σε μια τέτοια κατεύθυνση. Κι αυτή η ευθύνη βαραίνει την πλάτη κάθε μέλους και στελέχους του, αλλά και κάθε προοδευτικού ανθρώπου που αγωνιά για το αύριο.