Το γεγονός πως τόσα χρόνια τώρα οι μισθοί, τα μεροκάματα και οι συντάξεις παραμένουν σε εξευτελιστικά επίπεδα, ενώ οι όποιες αυξήσεις κυμαίνονται στα όρια της ελεημοσύνης, η ανεργία παραμένει στο ...ύψος της, η Παιδεία και η Υγεία βουλιάζουν στα γνωστά σε όλους προβλήματα, κλπ., κλπ. δεν απασχολεί ούτε τον έναν, ούτε τον άλλον. Και πολύ περισσότερο, δεν τους απασχολεί το γεγονός πως, ενώ συμβαίνουν όλα τα προηγούμενα, μια ελάχιστη μειοψηφία συσσωρεύει τεράστια πλούτη, που φτάνουν για να λυθούν όλ' αυτά τα προβλήματα και θα περισσέψουν κι από πάνω. `Η, για να είμαστε περισσότερο σωστοί και ακριβείς, ενδιαφέρονται τα μέγιστα για τη συνέχιση και παραπέρα κλιμάκωση της πολιτικής, που προκαλεί όλα τα προηγούμενα και γι' αυτό «τσακώνονται» για τις ...διάφορες λογιστικές.
Ορος του συρμού έχει γίνει από τους κυβερνώντες, τον ΣΕΒ και το μεγάλο κεφάλαιο γενικότερα, η λεγόμενη «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας» και τροφοδοτεί κάθε είδους αντικοινωνικές αξιώσεις και απαιτήσεις των «εχόντων και κατεχόντων». Για παράδειγμα, ο «Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων» με ανακοίνωσή του ζητάει «να εναρμονιστεί η περιβαλλοντική νομοθεσία με την πολιτική ανάπτυξης και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» (sic!). Οι συγκεκριμένοι, αν και με «άκομψο» τρόπο, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνουν τα «επιχειρήματα» της επίσημης προπαγάνδας. Στο πλαίσιο αυτό, με απόλυτα «φυσικό» τρόπο προσθέτουν ότι το «μεγαλύτερο ποσοστό των περιοχών με μεταλλευτικό - εξορυκτικό ενδιαφέρον» βρίσκεται εντός περιοχών προστασίας του περιβάλλοντος (π.χ. Natura 2000), δηλαδή σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή περιοχές προστασίας της πανίδας και της χλωρίδας κλπ. Και, βέβαια, στο «διά ταύτα» - πάντα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης - ζητούν το ελεύθερο για δραστηριότητες και μέσα στις περιοχές αυτές. Με άλλα λόγια, να θυσιασθει το περιβάλλον στο βωμό της ανάπτυξης των επιχειρηματικών κερδών...
«Η συμπεριφορά των Ισραηλινών στρατιωτών στα φυλάκια ελέγχου που βρίσκονται στα παλαιστινιακά εδάφη είναι, συχνά, τόσο ταπεινωτική προς τους Παλαιστινίους, που μόνοι μας δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία καμικάζι». Αυτό υποστήριξε δημοσίως, πριν από λίγες μέρες, όχι κάποιος Ισραηλινός φιλειρηνιστής, αλλά ο συνταγματάρχης Νόαμ Τίμπον, μέλος της ηγεσίας των ισραηλινών δυνάμεων που βρίσκονται στη Δυτική Οχθη.
Ο Τίμπον χαρακτήρισε τη συμπεριφορά της πλειοψηφίας των Ισραηλινών στρατιωτών στα φυλάκια «απαράδεκτη και ταπεινωτική ακόμη και για ζώα πόσο μάλλον για ανθρώπινα πλάσματα». Αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια ανακρίσεων οι οποίες έχουν γίνει σε Παλαιστινίους, «επίδοξους καμικάζι» που συνελήφθησαν, επιβεβαιώθηκε ότι οι ίδιοι ή στενοί τους συγγενείς έχουν υποστεί εξευτελιστική μεταχείριση από τον ισραηλινό στρατό. «Συχνά, η κατάσταση στα φυλάκια θυμίζει άγρια Δύση», παραδέχτηκε ο Τίμπον.
Φυσικά, ο Ισραηλινός αξιωματικός απέφυγε να ξεπεράσει τα εσκαμμένα και γι' αυτό χαρακτήρισε «αναγκαία για λόγους ασφαλείας» τα φυλάκια ελέγχου και επέρριψε μεγάλο μέρος της ευθύνης για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Ισραηλινών στρατιωτών «στην ελλιπή εκπαίδευση». Εντούτοις, το ίδιο το περιεχόμενο των λόγων του δεν παύει να είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό για την - υπό ισραηλινή κατοχή - καθημερινότητα των Παλαιστινίων.