ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΑΣΟΚ

Δημαγωγία και εσωκομματικές αλλαγές

Να φιλοτεχνήσουν ένα «φιλολαϊκό» προφίλ για το ΠΑΣΟΚ, επιχειρούν σε καθημερινή βάση τα κομματικά επιτελεία της Χαριλάου Τρικούπη και αφού η πίστη τους στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής τούς στερεί τη δυνατότητα να προβάλλουν στρατηγικές διαφορές με τη ΝΔ, εξαντλούν την... αντιπολιτευτική τους κριτική σε δημαγωγικές κορόνες.

Χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Ν. Αθανασάκης επιτέθηκε στην κυβέρνηση, δηλώνοντας ότι η τελευταία «αρνείται να δώσει το επίδομα θέρμανσης σε εκείνες τις κατηγορίες του πληθυσμού που βρίσκονται στο όριο επιβίωσης», την ίδια ώρα, όπως πρόσθεσε «που απ' την αύξηση των τιμών του πετρελαίου αυξάνει τα φορολογικά έσοδα κατά 145 εκατομμύρια ευρώ».

Βέβαια, ο Ν. Αθανασάκης απέκρυψε επιμελώς να αναφέρει ότι ακριβώς πέρσι τέτοια εποχή, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε εκφράσει την κάθετη άρνησή της σε οποιαδήποτε επιδότηση, για το ίδιο θέμα... Μάλιστα ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «είναι δέσμια της λογικής της, ότι όλα θα τα λύσει η αγορά», όταν μόλις προχτές, ο αρμόδιος συντονιστής του ΠΑΣΟΚ για θέματα ενέργειας Χρ. Παπουτσής ζητούσε από την κυβέρνηση «όχι να παρέμβει στην αγορά», αλλά να τη... ρυθμίσει!

Επίσης, ο Ν. Αθανασάκης ασχολήθηκε και με το θέμα των μετεγγραφών, χαρακτηρίζοντας την τακτική των δηλώσεων που ακολουθεί η υπουργός Παιδείας «απολύτως απαράδεκτη» και σημείωσε ότι η κυβέρνηση με διάφορους τρόπους επιχειρεί «ανακύκλωση της συζήτησης» και πρόσθεσε ότι πάγια θέση του ΠΑΣΟΚ είναι «να δοθούν όλα τα στοιχεία στη δημοσιότητα».

«Καθαρίζει» το εσωκομματικό πεδίο

Οσο η Χαριλάου Τρικούπη καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό για το κοινωνικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου καθορίζει τις ισορροπίες στο εσωτερικό του κόμματός του, ενόψει και του επικείμενου συνεδρίου που θα γίνει το διάστημα 20-23 Γενάρη.

Συγκεκριμένα, η ξαφνική προχτεσινή αντικατάσταση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Μ. Χρυσοχοΐδη από τη θέση του συντονιστή των κλιμακίων που έχουν αναλάβει την προετοιμασία του προσυνεδριακού διαλόγου, που αποφάσισε ο Γ. Παπανδρέου με την τοποθέτηση στη θέση του συνεργάτη Θ. Τσούρα, δημιούργησε προβληματισμό σε κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, πάντως, ο Γ. Παπανδρέου, με την κίνηση του αυτή, ουσιαστικά απέδωσε τη μέχρι τώρα αποτυχία του προσυνεδριακού διαλόγου, εξαιτίας της χαμηλής συμμετοχής μελών του ΠΑΣΟΚ, στον Μ. Χρυσοχοΐδη.

Πάντως, ο Ν. Αθανασάκης με δηλώσεις του υποστήριξε ότι ερμηνείες που δόθηκαν από μερίδα του Τύπου για το συγκεκριμένο γεγονός «δεν ανταποκρίνονται με κανέναν τρόπο στην πραγματικότητα». Ο ίδιος ανέφερε ότι η ανάθεση των συγκεκριμένων καθηκόντων στον Θ. Τσούρα έγινε «ύστερα από συνεννόηση του Γραμματέα με τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ».

Εξάλλου τη Δευτέρα ο Γ. Παπανδρέου θα επισκεφθεί το Κιλκίς.

Φ. ΣΥΡΙΓΟΣ

«Ηθελαν να μου κλείσουν το στόμα»

Προσπάθεια να του κλείσουν το στόμα χαρακτήρισε ο Φίλιππος Συρίγος την ενέδρα θανάτου, που του έστησαν, το απόγευμα της Δευτέρας, δύο άγνωστοι. Ο δημοσιογράφος, που θα πάρει εξιτήριο σήμερα από την κλινική όπου νοσηλεύτηκε, έδωσε χθες συνέντευξη Τύπου και δήλωσε αποφασισμένος να αφήσει πίσω του την περιπέτεια και να επιστρέψει σύντομα στη δημοσιογραφική δράση.

Αναφορικά με τους δράστες και τα κίνητρά τους, είπε: «Δεν έχω καμία διάθεση να δημιουργήσω υπόπτους ή να κατασκευάσω ενόχους σε σχέση με αυτούς που με χτύπησαν ή τους ενδεχόμενους ηθικούς αυτουργούς. Είχα τρία ανοιχτά μέτωπα: Την υπόθεση Καραϊσκάκη, την υπόθεση της "Οκταγκον" και την υπόθεση της ντόπας. Η σειρά που ανέφερα τα μέτωπα ήταν τυχαία. Τα υπόλοιπα είναι θέμα της Αστυνομίας, που πιστεύω πως έχει τη διάθεση να βρει τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς».

Στη συνέχεια, ο Φ. Συρίγος περιέγραψε το ιστορικό της επίθεσης: «Γύρω στις 16.10 έφυγα από τον "SuperΣΠOP FM" στην Καλλιθέα. Κατευθύνθηκα σε έναν παράπλευρο δρόμο, που είχα αφήσει το αυτοκίνητό μου. Μόλις έστριψα, άκουσα μια φωνή: "Ο Συρίγος;". Αυτός που είπε το όνομά μου ήταν Ελληνας. Δέχτηκα το πρώτο χτύπημα από μια σιδερογροθιά στο κεφάλι και ακολούθησαν 3-4 χτυπήματα. Ο δεύτερος δράστης με μαχαίρωσε από πίσω, κάτι που δεν αντιλήφθηκα. Δεν έπεσα στο έδαφος, δεν έχασα τις αισθήσεις μου. Φώναξα βοήθεια και είδα τους δύο δράστες να απομακρύνονται όταν έστριψα το κεφάλι μου. Ο ένας ήταν ψηλός, γύρω στο 1,85, γυμνασμένος με ένα άσπρο κράνος. Ετσι, όπως άκουσα την εκφορά του ονόματός μου, έχω την πεποίθηση πως ήταν Ελληνας. Δεν είδα πρόσωπο. Ο άλλος ήταν πιο κοντός και αρκετά πιο αδύνατος. Πρέπει να ήταν αυτός που χρησιμοποίησε μαχαίρι. Το κίνητρο, από όπου κι αν προέρχεται, είναι σαφές. Ηθελαν να μου κλείσουν το στόμα ή να με εκδικηθούν για κάτι. Στη ζωή μου δεν ξέρω κανέναν, που να έχει τέτοιο προσωπικό πρόβλημα μαζί μου που να αποπειραθεί να με σκοτώσει. Ανθρωποι που μπορεί να είχαν τόσο σοβαρό πρόβλημα μαζί μου προέρχονται μόνο από τα τρία μέτωπα που σας ανέφερα».

Ερωτηθείς για το αν είχε δεχτεί απειλές, που να τον προϊδέαζαν για το τι θα επακολουθούσε, απάντησε: «Δεν είχα δεχτεί καμία απειλή μέσω τηλεφώνου και τα μηνύματα που είχα δεχτεί στις δύο τελευταίες εκπομπές μου δεν ήταν απειλητικά. Ηταν η δικαιολογημένη αντίδραση κάποιων φανατικών οπαδών, αλλά δε θεώρησα από την πείρα μου πως τα λόγια τους συνιστούσαν απειλή. Στις εκπομπές μου υπήρχαν ερωτήσεις που αφορούσαν και τα τρία αυτά μέτωπα».

Τι είναι κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός (ΚΜΚ);

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ του ιμπεριαλισμού, η δύναμη του αστικού κράτους συνενώνεται ολοένα και πιο σφιχτά με τη δράση των μονοπωλίων, τάση η οποία επίσης είναι αντικειμενική. Αυτή η συνένωση είναι ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός (ΚΜΚ).

Εμφανίζεται ακόμη από την εποχή του Μαρξ, που στο «Κεφάλαιο» (τ. 3ος, σελ. 553), μελετώντας τη μετοχική εταιρία, αναφέρει ότι αυτή «Αποκαθιστά σε ορισμένες σφαίρες το μονοπώλιο και προκαλεί γι' αυτό την ανάμειξη του κράτους.

ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ στην εποχή του ιμπεριαλισμού η δράση του κράτους ως οργάνου ταξικής κυριαρχίας της άρχουσας τάξης και μοχλού αντιμετώπισης όλων των κοινωνικών αντιθέσεων, προκειμένου να διαιωνίζεται ενισχυμένη η εξουσία της, είναι υποχρεωμένη να λειτουργεί και να δρα έτσι ώστε η εκμετάλλευση να εντείνεται, αφού μέσω αυτής αυξάνονται τα κέρδη και μεγεθύνεται το κεφάλαιο. Η λειτουργία του προσαρμόζεται αντικειμενικά στην εξέλιξη του καπιταλισμού.

ΑΥΤΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ στην υπέρμετρη όξυνση του ενδομονοπωλιακού ανταγωνισμού και των κινδύνων που προκύπτουν απ' αυτούς, για το ίδιο το κεφάλαιο, τη συσσώρευση και αναπαραγωγή του, τη διευκόλυνση της μεγέθυνσης του κεφαλαίου, την κερδοφορία του. Αυτές οι επιδιώξεις καθιστούν αναγκαία την ολοένα και μεγαλύτερη ανάμειξη του κράτους στην οικονομία και σε όλη την κοινωνική ζωή σε σχέση με τον προμονοπωλιακό καπιταλισμό.

Η ΑΠΟΨΗ που αντιμετωπίζει τον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό σαν την ενασχόληση του κράτους αποκλειστικά με την επιχειρηματική δραστηριότητα είναι λαθεμένη. Κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός σημαίνει ρυθμίσεις στην οικονομία, αλλά και σ' ολόκληρη την κοινωνική ζωή, προς όφελος των μονοπωλίων. Ετσι η άποψη που λέει π.χ. ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις παύει να υφίσταται ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός δεν είναι σωστή. Αν, για παράδειγμα, το κεφάλαιο απαιτεί κρατικοποίηση επιχειρήσεων, γιατί αυτό είναι το γενικό του συμφέρον, αυτό θα υλοποιηθεί. Στις σημερινές συνθήκες, το κεφάλαιο απαιτεί, γιατί αυτό βοηθά στη συγκεντροποίησή του, τις ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρηματικών τομέων και μάλιστα στρατηγικής σημασίας.

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, το κεφάλαιο απαιτεί παρεμβάσεις που να εντείνουν την εκμετάλλευση. Σ' αυτό αποσκοπούν όλες οι διαβόητες αναδιαρθρώσεις που επιβάλλονται με πυρήνα τις εργασιακές σχέσεις, η εισοδηματική πολιτική λιτότητας, οι ιδιωτικοποιήσεις τομέων, όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια, αλλά και η Κοινωνική Ασφάλιση. Ολες αυτές είναι κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις και δεν είναι οι μοναδικές. Οι κυβερνήσεις νομοθετούν κατά τρόπο που να υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, με τους μοχλούς αναδιανομής, όπως π.χ. οι φορολογικοί νόμοι, οι κρατικοί προϋπολογισμοί, ή ακόμη παρεμβαίνουν στις ταξικές αντιθέσεις (διαιτησία στις συλλογικές διαπραγματεύσεις) κ.ά.

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ το κράτος παρεμβαίνει σε ζητήματα που είναι απαραίτητα για την οργάνωση της κοινωνίας, όπως τα δημόσια έργα, την Εκπαίδευση, την Υγεία, την Πρόνοια κλπ. Αλλά ακόμη και σ' αυτούς τους τομείς το αστικό κράτος δρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Για παράδειγμα τα μεγάλα έργα κατασκευάζονται σε όφελος της πλουτοκρατίας και τελευταία αποτελούν ουσιαστικά ιδιοκτησία της (έργα με αυτοχρηματοδότηση) ή παραχωρούνται τζάμπα σε επιχειρηματίες ή ιδιωτικοποιούνται (π.χ. Ολυμπιακά έργα). Στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού αυτές οι παρεμβάσεις του κράτους προσαρμόζονται ολοένα και πιο στενά στις απαιτήσεις των μονοπωλίων, σε συνδυασμό με την ολοένα και πιο οργανική ενασχόληση του κράτους με την υπόθεση της καπιταλιστικής οικονομίας στο σύνολό της.