Με ρυθμό σχεδόν διπλάσιο του μέσου όρου της Ευρωζώνης («ΕΕ των 12»), αυξάνεται τα τελευταία χρόνια ο, επίσημος, πληθωρισμός στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, οι τσουχτερές αυξήσεις τιμών στην Υγεία - στέγαση - μόρφωση και άλλα είδη πρώτης (καθημερινής) ανάγκης, κάνουν όλο και πιο ελαφρύ το καλάθι της Ελληνίδας εργαζόμενης νοικοκυράς. Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με τις καθηλωμένες - γύρω από τον άξονα του πληθωρισμού - ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων, παραπέμπουν στις... ελληνικές καλένδες το κλείσιμο της «ψαλίδας» που υπάρχει ανάμεσα στην αγοραστική δύναμη των Ελλήνων με το μέσο όρο των κατοίκων των 12 χωρών της ευρωζώνης.

Αδιάψευστος μάρτυρας τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας (ΕΣΥΕ) και των στατιστικών υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Eurostat), που μας πληροφορούν ότι από το 1996 μέχρι τον Αύγουστο του 2004, ο «Εναρμονισμένος Δείκτης Τιμών Καταναλωτή» αυξήθηκε στην Ελλάδα κατά 30,9%, έναντι αύξησης μόλις 15,9% στην ΕΕ των «12» χωρών - μελών της ΟΝΕ και της Ευρωζώνης. Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat που ανακοινώθηκαν στις 18 Οκτώβρη, η ψαλίδα άνοιξε περισσότερο το Σεπτέμβρη, καθώς ο πληθωρισμός στην Ελλάδα παρουσίασε μικρή άνοδο, έναντι μικρής πτώσης στην ΕΕ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν καταχωρηθεί στο μηνιαίο Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας της Τράπεζας της Ελλάδας (τεύχος 77, Αύγουστος - Σεπτέμβρης 2004), ο εναρμονισμένος γενικός δείκτης τιμών καταναλωτή από 100 μονάδες που ήταν το 1996 στην ΕΕ των «12» και στην Ελλάδα:

• Το 2001, σκαρφάλωσε στο 120,1 στην Ελλάδα και μόλις στο 108,5 στις 12 χώρες μέλη της Ευρωζώνης.
• Το 2002, ανέβηκε και έφτασε στο 124,8 στην Ελλάδα και στο 110,9% στην ΕΕ των «12».
• Το 2003, έκλεισε στις 129 μονάδες για την Ελλάδα και στις 113,2 μονάδες για τις 12 χώρες μέλη της Ευρωζώνης, και
• τον Αύγουστο του 2004 - που υπάρχουν τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία - έφτασε στις 130,9 μονάδες στην Ελλάδα, έναντι 115,9 μονάδες στις 12 χώρες μέλη της ΟΝΕ και της Ευρωζώνης.

Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ότι από το 1996 μέχρι και τον Αύγουστο του 2004, ο «εναρμονισμένος» Γενικός δείκτης τιμών καταναλωτή, αυξήθηκε κατά 30,9% στην Ελλάδα, έναντι 15,9% στις 12 χώρες μέλη της Ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει με απλά λόγια, ότι το επίσημο κόστος ζωής στην Ελλάδα αυξανόταν την τελευταία δεκαετία με ρυθμό διπλάσιο από το μέσο όρο αύξησης στις 12 χώρες - μέλη της Ευρωζώνης και της ΟΝΕ. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι τα μεγάλα αφεντικά που ελέγχουν την ελληνική αγορά και έχουν το πάνω χέρι στη διαμόρφωση των τιμών ετοιμάζουν νέο γύρω ανατιμήσεων σε είδη και υπηρεσίες πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, δεν αποκλείεται μέχρι το τέλος του 2004 να ανοίξει κι άλλο η «ψαλίδα» ανάμεσα στον πληθωρισμό της Ελλάδας και των 12 χωρών - μελών της Ευρωζώνης. Για το άνοιγμα της «ψαλίδας» φροντίζει και η ίδια η κυβέρνηση, με την προαναγγελία αυξήσεων στα τιμολόγια της ΔΕΗ (τουλάχιστον 2,5%), των εισιτηρίων και κομίστρων στα αστικά λεωφορεία, ταξί, φορτηγά και άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς (κατά 15%) κλπ.

Κάτι τέτοιο υπαινίχθηκε δημόσια και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Ν. Γκαργκάνας, με την Ενδιάμεση Εκθεση για τη Νομισματική Πολιτική του 2004, ο οποίος διαπιστώνει ότι «ο πυρήνας του πληθωρισμού (δηλ. ο ΕνΔΤΚ χωρίς τις τιμές της ενέργειας και των μη επεξεργασμένων ειδών διατροφής) εμφανίζει ανοδική τάση» (από 2,8% το β' τρίμηνο του 2003 αυξήθηκε σε 3,7% το γ' τρίμηνο του 2004) και προσθέτει με νόημα: «Κατά μέσον όρο, ο πυρήνας αναμένεται να αυξηθεί από 3,1% το 2003 σε 3,6% το 2004, οπότε η θετική διαφορά του από το αντίστοιχο μέγεθος της ζώνης του ευρώ θα διευρυνθεί».

Βέβαια, το μέγεθος της λεηλασίας που δέχεται η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων στην Ελλάδα, είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που εμφανίζεται επίσημα καθώς στους Γενικούς δείκτες τιμών καταναλωτή (της ΕΣΥΕ και της Eurostat), περιλαμβάνονται τόσο είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης (που απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος των λαϊκών εισοδημάτων) όσο και διάφορα άλλα είδη ή υπηρεσίες που οι τιμές παρουσιάζουν από μικρές αυξήσεις μέχρι και μείωση (ηλεκτρονικά είδη κλπ.).

Μια μικρή γεύση δίνουν τα αναλυτικά στοιχεία της ΕΣΥΕ, που μας πληροφορούν ότι ενώ ο γενικός δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκε από το 1999 μέχρι τον Αύγουστο του 2004 κατά 15,7%, στην ίδια περίοδο ακρίβυναν κατά:

• 24,4% οι δαπάνες των νοικοκυριών για στέγαση (ενοίκια, συντήρηση οικίας, κλπ.).
• 21,4% οι δαπάνες για την Υγεία.
• 19,5% οι δαπάνες για εκπαίδευση.
• 19,8% οι δαπάνες για διάφορες υπηρεσίες.
• 16,1% τα είδη διατροφής και μη αλκοολούχων ποτών.

Αντίθετα, μικρότερες από το μέσο όρο αύξησης του γενικού δείκτη τιμών καταναλωτή, εμφανίζονται για την ίδια περίοδο, οι ανατιμήσεις στα είδη ένδυσης - υπόδησης (5,9%), διαρκών καταναλωτικών αγαθών και υπηρεσιών (5,4%), όπως έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές κλπ.

Και ενώ όλα τα στοιχεία και η καθημερινότητα κραυγάζουν πως η αναζωπύρωση του πληθωρισμού οφείλεται στην κερδοσκοπική ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών που ανεβάζουν αυθαίρετα τις τιμές για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, ο κύριος Γκαργκάνας (και όχι μόνο) κλείνει σκόπιμα τα μάτια του για να μη δει την πραγματικότητα. Ετσι, υιοθετώντας την αντιδραστική θεωρία, πως δήθεν «φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό», επιμένει να αναζητά το «φάρμακο» με συνταγές για την παραπέρα συμπίεση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων!

Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από απάντηση του υπουργού Υγείας Ν. Κακλαμάνη (5.10.2004) σε αίτηση των βουλευτών του ΚΚΕ Π. Κοσιώνη και Γ. Πατσιλινάκου (271/24.9.2004) για στοιχεία που αφορούν στη νοσηλεία των ανασφαλίστων και οικονομικά αδυνάτων ασθενών. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία που έδωσε ο υπουργός Υγείας, με την κρατική επιχορήγηση καλύπτεται μόλις το 7,65 - 17,02% των πραγματικών δαπανών, όπως φαίνεται στο συνοπτικό πίνακα με τις δαπάνες νοσηλείας των ανασφάλιστων και οικονομικά αδύνατων. Επιπλέον, στον ίδιο πίνακα φαίνεται ότι το κράτος δεν αποδίδει ούτε τα ποσά που εγγράφει στον προϋπολογισμό. Ετσι, στην πενταετία 1999 - 2003 μόνο το 2001 ο κρατικός προϋπολογισμός κατέβαλε περισσότερα (17,1 εκ. ευρώ έναντι 14,67 εκ. ευρώ), ενώ τα άλλα χρόνια η επιχορήγηση ήταν ελλειμματική.

Ετσι, το κόστος νοσηλείας μετακυλίεται στα ασφαλιστικά ταμεία ή οι ίδιοι οι ανασφάλιστοι αναγκάζονται να πληρώνονται τοις μετρητοίς για να γιατρευτούν.

Η μετακύληση γίνεται έμμεσα, καθώς τα νοσοκομεία έχουν πλέον ως βασικό έσοδο τα νοσήλια των Ταμείων, που καλύπτουν κοντά στο 80% των συνολικών εσόδων τους με βάση τα στοιχεία του Κοινωνικού Προϋπολογισμού. Για το λόγο αυτό, τα νοσοκομεία «τρώνε τις σάρκες τους», για να καλύψουν τις ανάγκες των ανασφάλιστων καθώς - και σωστά - δε διώχνουν τους οικονομικά αδύνατους που έχουν ανάγκη νοσηλείας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Υγείας, ο «Ευαγγελισμός» είναι δεύτερο τη τάξει νοσοκομείο στις δαπάνες των ανασφάλιστων με 2.504.116 ευρώ για το 2003. Η κρατική επιχορήγηση του «Ευαγγελισμού» για τους ανασφάλιστους ήταν μόλις 325.000 ευρώ (βλέπε και σχετικό πίνακα).

Ακόμα πιο μικρή ήταν η επιχορήγηση (235.000 ευρώ) για το Πανεπιστημιακό Πάτρας, όταν οι δαπάνες νοσηλείας εκτινάχτηκαν σε 3.122.265 ευρώ για το 2003.

Τρομακτικά ποσά για τη νοσηλεία των ανασφάλιστων παρουσιάζουν τα Ψυχιατρεία όλης της χώρας. Οι περισσότεροι απ' τους τρόφιμους είναι ανασφάλιστοι ή καλύπτονται απ' τον ΟΓΑ, που δεν μπορεί να πληρώσει ούτε ένα ευρώ στα νοσοκομεία για τα νοσήλια.

Ετσι το Ψυχιατριακό Νοσοκομείο Αττικής, ενώ παρουσιάζει δαπάνες 6.953.209 για το 2003 δεν επιχορηγήθηκε ούτε με ένα ευρώ!

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν την ανάγκη ενός ενιαίου και καθολικού συστήματος Υγείας με δωρεάν υπηρεσίες Υγείας για όλους τους κατοίκους της χώρας, ανεξάρτητα απ' το βαλάντιο του καθενός, που θέτει ως στόχο πάλης απ' το λαϊκό κίνημα το ΚΚΕ.

Ακόμα περισσότερο λιγόστεψε ο αριθμός των αγελαδοτρόφων την προηγούμενη γαλακτοκομική περίοδο 2003/2004. Την τελευταία δεκαετία, ο αριθμός των παραγωγών αγελαδινού γάλακτος συρρικνώνεται με γοργούς ρυθμούς, ως αποτέλεσμα των προωθούμενων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στον τομέα της κτηνοτροφίας.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο αριθμός των παραγωγών αγελαδινού γάλακτος κατά τη γαλακτοκομική περίοδο 2003/2004 ήταν 8.637, από 9.616 την περίοδο 2002/2003. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, ο αριθμός των αγελαδοτρόφων την περίοδο 1999/2000 ήταν 13.873, πράγμα που σημαίνει ότι μέσα σε πέντε χρόνια ο αριθμός των παραγωγών αγελαδινού γάλακτος μειώθηκε κατά 37,7%. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι το 1992 υπήρχαν στην Ελλάδα 32.000 παραγωγοί αγελαδινού γάλακτος, τότε το ποσοστό μείωσης διπλασιάζεται! Τα στοιχεία παραγωγής που δίνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την πενταετία 1999 - 2004 είναι 668.860 τόνοι για τη γαλακτοκομική περίοδο 1999/2000 και 689.340 τόνοι για την περίοδο 2003/2004. Αυτό σημαίνει ότι ο μέσος όρος της ατομικής ποσόστωσης των αγελαδοτρόφων την περίοδο 1999/2000 ήταν 48 τόνοι ανά κτηνοτρόφο και την περίοδο 2003/2004 αυξήθηκε στους 80 τόνους.

Από τα στοιχεία αυτά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αποκαλύπτονται για άλλη μια φορά τα αποτελέσματα της υλοποίησης της ευρωπολιτικής μείωσης του αριθμού των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων από τις ελληνικές κυβερνήσεις και της συγκέντρωσης της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγάλων παραγωγών και βιομηχανιών. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί πως από το 1992 και μετά οι παραγωγοί που έφυγαν από τη μέση ήταν στη συντριπτική πλειοψηφία μικροί αγελαδοτρόφοι. Κι αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι το 1992 η εθνική ποσόστωση αγελαδινού γάλακτος ήταν 625.000 τόνοι και την περίοδο 2003/2004 αυξήθηκε στους 700.000 τόνους και από την τρέχουσα περίοδο στους 820.000 τόνους. Ομως και η νέα αυτή αύξηση του πλαφόν δε σημαίνει πως θα σταματήσει ο ρυθμός συρρίκνωσης των παραγωγών αγελαδινού γάλακτος. Από την άλλη, φαίνεται ξεκάθαρα ότι από το 1992 και μετά ο τομέας της γαλακτοβιομηχανίας άνθισε στην Ελλάδα και τα σχετικά κέρδη διευρύνθηκαν θεαματικά. Παράλληλα, αξίζει να σημειωθεί πως η Ελλάδα έχει αναλογικά τη μικρότερη ποσόστωση στην ΕΕ και παραμένει ελλειμματική σε αγελαδινό γάλα, αφού υπολογίζεται ότι οι ανάγκες της χώρας ξεπερνούν τους 1.200.000 τόνους.

Οι μετανάστες ζουν σε άθλιες και δουλεύουν σε πολύ σκληρές συνθήκες

Η πρώτη εκδόθηκε στις 13.6.2000 και είχε ως θέμα «την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αλλοδαπών από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Η εγκύκλιος αναφέρεται στη νοσηλεία των αλλοδαπών που βρίσκονται νόμιμα και μη νόμιμα στην Ελλάδα.

Για τους νόμιμα ευρισκόμενους στην Ελλάδα που δεν έχουν βιβλιάριο, προβλέπει ότι θα γίνονται δεκτά στα νοσοκομεία όσα περιστατικά είναι έκτακτα και «πάντοτε μέχρι τη σταθεροποίηση της υγείας». Στα τακτικά περιστατικά της παραπάνω κατηγορίας προκαταβάλλεται υποχρεωτικά το 50% του εκτιμώμενου κόστους, ενώ σε όλες τις περιπτώσεις θα τηρείται κανονικά η διαδικασία είσπραξης νοσηλίων.

Για τους μη νόμιμα ευρισκόμενους στην Ελλάδα μετανάστες, η εγκύκλιος προβλέπει: «Θα παρέχονται οι απαραίτητες υπηρεσίες αποκλειστικά σε περιπτώσεις επείγοντος περιστατικού και μέχρι τη σταθεροποίηση της κατάστασης της υγείας τους. Δε θα γίνονται δεκτοί από τα νοσοκομεία αλλοδαποί αυτής της κατηγορίας για μη επείγοντα περιστατικά. Διευκρινίζεται ότι και στην περίπτωση των αλλοδαπών αυτής της κατηγορίας δεν προβλέπεται η έκδοση βιβλιαρίου οικονομικής αδυναμίας και όταν προσκομίζεται τέτοιο, θεωρείται πλαστό ή μη νομίμως εκδοθέν και ειδοποιείται η φερόμενη ως εκδούσα αρχή. Σε κάθε περίπτωση ειδοποιούνται άμεσα από το νοσοκομείο οι κατά τόπους υπεύθυνες Αστυνομικές υπηρεσίες για τις περαιτέρω νόμιμες ενέργειες».

Με εφαρμογή αυτής της εγκυκλίου, στο νοσοκομείο «Σωτηρία» δόθηκε υποχρεωτικό εξιτήριο σε Βουλγάρα μετανάστρια με ενεργό φυματίωση, επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει 20.000 δραχμές για νοσήλια, καθώς δεν είχε τα απαραίτητα έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι διαμένει νόμιμα στην Ελλάδα.

Στον «Ερυθρό Σταυρό» κλήθηκε η αστυνομία, όταν αλλοδαπός ασθενής που είχε εισαχθεί για αφαίρεση λάμας από το πόδι του, δήλωσε ότι δεν μπορεί να πληρώσει τα νοσήλια και ότι δεν έχει τα νόμιμα χαρτιά για την παραμονή του στη χώρα μας.

Η δεύτερη εγκύκλιος εκδόθηκε στις 21.7.2000 και είχε ως θέμα τη «χορήγηση φαρμάκων από τα φαρμακεία των νοσοκομείων του ΕΣΥ σε εξωτερικούς ασθενείς», ενώ η τρίτη εκδόθηκε στις 3.8.2000 και τροποποιούσε τη δεύτερη σε ένα σημείο.

Μάλιστα, ο τότε υπουργός Υγείας, με αφορμή αίτημα της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών - Πειραιώς (ΕΙΝΑΠ) να ανακληθεί η πρώτη εγκύκλιος εξέδωσε και νέα εγκύκλιο για να αποκαταστήσει τη «στρεβλωτική προσπάθεια».

Επανειλημμένα η ΕΙΝΑΠ έχει ζητήσει την ανάκληση όλων αυτών των εγκυκλίων αλλά καμιά -έκτοτε- ηγεσία του υπουργείου Υγείας δεν έχει ικανοποιήσει το αίτημα αυτό. Ετσι οι μετανάστες -αλλά και γιατροί- έχουν πάνω απ' το κεφάλι τους μια δαμόκλειο σπάθη.

Οι μετανάστες έρχονται στη χώρα μας χτυπημένοι απ' τη φυματίωση, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τις βρογχίτιδες και γι' αυτό επιβάλλονται τόσο η επαγρύπνηση όσο και οργανωμένα προγράμματα για την παρακολούθησή τους.

Στα παραπάνω συμπεράσματα κατέληξαν επιστήμονες απ' το Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Κρήτης, μετά από μελέτη 2.338 ατόμων που έκαναν ακτινογραφία θώρακα ως μέσο ελέγχου για τον αποκλεισμό λανθανουσών ασθενειών. Η μελέτη των επιστημόνων δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ελληνική Ακτινολογία» (Τόμος 35, 2004),

Σύμφωνα με την έρευνα, το 56,8% των εξετασθέντων ήταν Ελληνες και το 43,2% μετανάστες. Η πλειοψηφία των ακτινογραφιών (94,7%) ήταν φυσιολογικές.

Ωστόσο, όμως, απ' την ιδιαίτερη εξέταση των μεταναστών, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο εντοπισμός της φυματίωσης σε αυτά τα επίπεδα επιβάλλει «ένα πρώτο μέσο ελέγχου στα πλαίσια ενός γενικότερου προγράμματος πρόληψης».