Το εισιτήριο, το οποίο οι εταιρίες έχουν αναγορεύσει ως το κριτήριο ποιότητας της ταινίας, τελικά έχει μετατραπεί σε έναν άθλιο Προκρούστη, που καταστρέφει κάθε «καλή προσπάθεια». Οι ταινίες πρέπει να γίνονται στα μέτρα του πελάτη. Ενός πελάτη, φυσικά, που δε γεννήθηκε Χαχόλος, αλλά έγινε στην πορεία, και με τη βοήθεια του κινηματογράφου, βεβαίως! Ακόμα και «αθώες» ταινίες, όπως η «Διαδρομή», ας πούμε, πρέπει να γίνονται τελείως «νιανιά» για να καταπίνονται ευκολότερα και καλύτερα. Ετσι το κυρίως θέμα γίνεται δεύτερο και το δεύτερο γίνεται πρώτο! Ανατροπή που καθορίζεται από το super market της πολυεθνικής κουλτούρας, της «κουλτούρας για όλα τα γούστα»! Στο Λος Αντζελες κάποιοι αποφάσισαν...