Και θα 'χε δίκιο, βέβαια, ο κ. Γκιουλ εάν αυτή ήταν η πραγματικότητα, σύμφωνα - τουλάχιστον - με όσα έκανε γνωστά για το περιστατικό το ελληνικό Πεντάγωνο, από την πρώτη στιγμή. Την προαναφερόμενη μέρα και ώρα, δύο τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη - μετέχοντας σε τουρκο-ΝΑΤΟική άσκηση - παραβίασαν τον εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδας, χωρίς να έχει γίνει προηγούμενη προειδοποίηση και χωρίς να έχουν κατατεθεί τα απαραίτητα σχέδια πτήσης και, βέβαια, ακολούθησε η προβλεπόμενη και συνήθης διαδικασία από ελληνικής πλευράς. Απογειώθηκαν δύο πολεμικά αεροσκάφη και, λίγο μετά, άλλα δύο, τα οποία προχώρησαν στη διαδικασία αναγνώρισης και αναχαίτισης των παραβατών.
Ολα τα προηγούμενα αφορούν στα γεγονότα. Το όλο περιστατικό, όμως, δημιουργεί μια σειρά από εύλογες σκέψεις και ερωτήματα.
Πρώτον, είναι προφανές ότι η διαμαρτυρία του κ. Γκιουλ θέτει περισσότερο επίσημα και έντονα - απ' ό,τι το κάνουν οι συνεχείς αεροπορικές παραβιάσεις - την τουρκική αμφισβήτηση του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίου, πέραν των 6 μιλίων (η Ελλάδα έχει 10 μίλια εθνικό εναέριο χώρο). Δεύτερον, προκαλεί εύλογα και σοβαρά ερωτήματα ο παρακάτω ισχυρισμός του κ. Γκιουλ. Οταν έγινε το περιστατικό - λέει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών - και επειδή η πτήση των τουρκικών αεροσκαφών ήταν στο πλαίσιο ΝΑΤΟικής άσκησης, οι Τούρκοι υπεύθυνοι ειδοποίησαν το ΝΑΤΟ, το οποίο ενημέρωσε τα ελληνικά αεροσκάφη ότι θα έπρεπε «πάραυτα να εγκαταλείψουν την περιοχή», όπως και έγινε. Τρίτον, ερωτήματα δημιουργεί και η στάση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών - σύμφωνα με όσα δήλωσε ο αρμόδιος εκπρόσωπος Τύπου. Σύμφωνα με τον τελευταίο, ο κ. Μολυβιάτης έθεσε στον ομόλογό του «το θέμα των συνεχιζόμενων παραβάσεων και παραβιάσεων στο Αιγαίο» και υποστήριξε ότι «οι αιτιάσεις του αξιότιμου Τούρκου υπουργού Εξωτερικών κ. Γκιουλ απηχούν τις απόψεις της τουρκικής πλευράς, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα».
Δεν είπε τίποτε, όμως, ο εκπρόσωπος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, σχετικά με την παρέμβαση του ΝΑΤΟ. Εγινε, όπως λέει ο κ. Γκιουλ, ή όχι; Κι αν ναι, τι λέει η ελληνική κυβέρνηση; Και, τέλος πάντων, ποια είναι η επίσημη άποψη της ελληνικής πλευράς για τα όσα πολιτικά ζητήματα θέτει επί τάπητος το όλο περιστατικό;
Δεν μπορούσε να περιμένει λίγες ώρες - έστω για τους τύπους - ώστε πρώτα να ακούσει τις επίσημες ανακοινώσεις της κυβέρνησης για το φορολογικό νομοσχέδιο η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου. Κι έτσι, πριν ακόμη γίνουν οι τελευταίες, έσπευσε προχτές το πρωί να μοιράσει δήλωση του προέδρου της, Δ. Αρμενάκη, στην οποία σημειώνεται και το εξής ...απίθανο: «Δε γνωρίζω το περιεχόμενο του Νομοσχεδίου, όμως πιστεύω ότι θα είναι ένα πράγματι μεταρρυθμιστικό σχέδιο Νόμου»!!!
Και σα να μην έφτανε αυτό, στη δήλωση του Δ. Αρμενάκη, αφού αναφέρονται οι γενικές θέσεις που θα πρέπει να διέπουν ένα φορολογικό νομοσχέδιο, επισημαίνεται και το παρακάτω: «Θεωρώ ότι η όποια φορολογική μεταρρύθμιση θα αποτελέσει το κομβικό σημείο αναστροφής του κακού επιχειρηματικού κλίματος». Δηλαδή, όχι όποια κι όποια, θα λέγαμε εμείς, αλλά «η όποια» μεταρρύθμιση που κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ. Εξάλλου, το μόνο που δεν έκανε - άμεσα - ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ είναι να δηλώσει «ζήτω η ΝΔ». Για να μην τον αδικούμε, όμως, πρόσθεσε, ότι η ΕΣΕΕ θα εξετάσει το νομοσχέδιο και θα τοποθετηθεί και επί των συγκεκριμένων διατάξεων...
«Ελα τώρα. Παραδέξου το! Οταν έβλεπες τους δίδυμους να γκρεμίζονται το σκέφτηκες και το ψιθύρισες. Λες στο κόλπο να ήταν και ...αυτός; Τώρα, σχεδόν βεβαιώθηκες. Και σαν τον Σέρλοκ Χολμς τα πειστήρια του εγκλήματος στον φίλο σου Γουάτσον δείχνεις. Αμφότεροι σαρκοβόροι αντικομμουνιστές. Αμφότεροι του Θεού και του Αλλάχ. Αμφότεροι τροπαιοφόροι της Τζιχάντ. Αμφότεροι των πετρελαίων, δηλαδή του Τέξας και της Σαουδαραβίας. Αμφότεροι επιχορηγούμενοι από τα ίδια πετροδολάρια της ιδίας των Μπιν Λάντεν οικογενείας. Αμφότεροι με σχέσεις εξάρτησης από την ίδια Υπηρεσία Πληροφοριών, τη CIA. Αμφότεροι με οικονομικούς δεσμούς αίματος εξαρτημένοι. Και αμφότεροι από το ίδιο κόλπο δεμένοι. Σκοτώνω, σκοτώνεις, σκοτώνουμε. Το ένα χέρι του Αλλάχ νίβει το άλλο των Ευαγγελιστών και τα δυο μαζί το ίδιο μακελειό, τον ίδιο του αίματος ωκεανό. Ποιος έχει ανάγκη τον Μπιν; Φυσικά ο Τζορτζ. Και ποιος έχει ανάγκη τον Τζορτζ; Φυσικά ο Μπιν. Επομένως, βλάκα μου Μπιν Λάντεν Μπους!»
Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».