Αυτό απέδειξε η κατάσταση που δημιουργήθηκε στο Παγκόσμιο Κομμουνιστικό Κίνημα και στις δραματικές συνέπειες, που τις πληρώνουμε ακόμα στο δικό μας κόμμα και λαϊκό κίνημα. Και δυστυχώς δε διδαχτήκαμε αρκετά απ' αυτά.

- Αντιλήψεις και πρακτικές που εφαρμόζονται απ' όλα τα καθοδηγητικά όργανα σαν άλλοθι, πως τάχατες, μια έχουμε κινητοποιήσεις - αγώνες, την άλλη Φεστιβάλ - Συνέδρια και πότε το ένα, πότε το άλλο και γι' αυτό δε μας μένει χρόνος και δεν μπορούμε να απασχοληθούμε με εσωκομματικά προβλήματα λειτουργίας της ΚΟΒ, εφαρμογή του Καταστατικού και των καταστατικών διαδικασιών. Για προβλήματα που έχουν να κάμουν με κομματικές και συντροφικές σχέσεις και κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση, με ζητήματα υπεράσπισης και εφαρμογής του καταστατικού δικαιώματος των κομματικών μελών, να λένε και να βάζουν γραπτές είτε προφορικές τις απόψεις τους στη συνέλευση της ΚΟΒ, για προβλήματα που έχουν να κάμουν με το ρόλο και τις αρμοδιότητες της συνέλευσης της ΚΟΒ, που θεωρείται το ανώτερο καθοδηγητικό κομματικό σώμα για την ΚΟΒ, που έχει αντικατασταθεί και υποκατασταθεί από το Γραφείο ή Αχτιδικά όργανα.

- Τέτοιες αντιλήψεις και πρακτικές είναι αντικαταστατικές και αντικομματικές ως προς τα αποτελέσματά τους.

- Μου κάνει εντύπωση το γεγονός που, παρότι, για πάρα πολλά τέτοια σοβαρά ζητήματα παραβιάσεων λειτουργίας ΚΟΒ και συνελεύσεων δίχως καταστατικές διαδικασίες και διαστρεβλώσεις, έχουν ενημερωθεί και επανειλημμένα καταγγελθεί σε όλα τα καθοδηγητικά όργανα και στην ΕΚΕ της ΚΕ, οι «Θέσεις» δεν απασχολούνται καθόλου για το πώς λειτουργούν οι ΚΟΒ. Σε 64 σελίδες που πιάνουν οι Θέσεις, μονάχα 3-4 γραμμές αναφέρουν για γενικά προβλήματα προσανατολισμού, πουθενά δεν υπάρχει ούτε μια λέξη για την υπεράσπιση - συγκεκριμένα και πρακτικά των καταστατικών αρχών και διαδικασιών και της φυσιογνωμίας του κόμματος νέου τύπου.

- Δυστυχώς δεν ενθαρρύνουμε την κριτική και αυτοκριτική.

Φοβάμαι πως στο όνομα της ανάγκης να χτυπηθούν αντιλήψεις στενού πρακτικισμού στη λειτουργία και τη δράση της ΚΟΒ, σιγά-σιγά την έχουμε απογυμνώσει από κάθε αρμοδιότητα και έχει πάψει να έχει ζωντανό περιεχόμενο και με ενδιαφέροντα. Ακόμα, ο τρόπος και οι επιλογές που έγιναν για την ανασυγκρότηση και το στήσιμο των οργανώσεων πήραν μια μορφή γενίκευσης εφαρμογής μιας απόφασης, δίχως να εξεταστούν οι χώροι - οι δυνάμεις, οι δυνατότητες, τα προβλήματα και οι συνθήκες. Χωρίστηκαν ΚΟΒ στον ίδιο γεωγραφικό χώρο σε ηλικιωμένους και αρρώστους στη μια ΚΟΒ και σε νεότερους στην άλλη. Η μια, των ηλικιωμένων - η εδαφική - να καλύψει ένα τεράστιο γεωγραφικό χώρο με εκατό και πλέον χιλιάδες κατοίκους και η άλλη ονομάστηκε «εργατική ΚΟΒ». Δίχως να εξεταστεί αν η ΚΟΒ των ηλικιωμένων μπορεί να συγκροτήσει βιώσιμο λειτουργικό κομματικό γραφείο, που να έχει επαφή και να ελέγχει τη δράση των μελών και της ΚΟΒ. Δεν είναι άλλοθι οι φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλουν οι σύντροφοι για να υπάρχουν κάποια θετικά αποτελέσματα. Η ΚΟΒ ούτε δυνάμεις έχει, ούτε δυνατότητες για να παίξει το ρόλο της, σαν το κόμμα στο χώρο της, άλλο το πρέπει και άλλο το αν μπορείς.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα της κατάργησης της κριτικής και αυτοκριτικής, της πιο επαναστατικής διαδικασίας κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης, περνούν μια σειρά αντιλήψεις και πρακτικές, λαθεμένες και αντίθετες με τις αρχές μας.

1. Αρκετές φορές το καθοδηγητικό όργανο της Αχτίδας για να μας παρηγορήσει, σε συνέλευση, μας λέει: «Μην στενοχωριέστε! Εσείς, κάτι κάνετε, οι άλλες ΚΟΒ είναι χειρότερα».

Το να φέρνουν αισιόδοξα μηνύματα από τη δράση των άλλων οργανώσεων, σαν παράδειγμα, για τις δυνατότητες που έχουμε - και έχουμε πραγματικά - το καταλαβαίνω, αλλά να χρησιμοποιείται η αδύνατη λειτουργία και η δράση άλλων ΚΟΒ σαν άλλοθι και δικαιολογία για να μην ψάξουμε να βρούμε τις δικές μας αδυναμίες και τις αιτίες που τις δημιουργούν για να αντιμετωπιστούν, τέτοιες αντιλήψεις και πρακτικές κάνουν πολύ κακό στο κόμμα μας και πρέπει να κτυπηθούν.

2. Κομματικό μέλος βάζει μια σειρά απόψεις του, που είχαν σχέση με τις διαρροές και για προβλήματα κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης, που έγινε συζήτηση σε συνέλευση και ζητούσε με γράμμα του από το γραφείο της ΚΟΒ να μπουν για συζήτηση σε συνέλευση. Το γράμμα αυτό επί μήνες δεν έμπαινε να διαβαστεί στη ΓΣ, παρά το γεγονός ότι τα καθοδηγητικά όργανα θεωρούσαν λαθεμένη αυτή την ενέργεια και θετικό το περιεχόμενο του γράμματος. Ετσι δεν ξεκαθαρίστηκε το πώς εφαρμόζεται η καταστατική διαδικασία του δικαιώματος του μέλους του Κόμματος να βάζει γραπτώς ή προφορικώς τις απόψεις του στη ΓΣ της ΚΟΒ, που εκεί είναι το κόμμα του.

3. Αφού δεν ξεκαθαρίστηκε το πώς εφαρμόζεται η παραπάνω καταστατική διαδικασία, επαναλήφθηκε ξανά. Και αντί να μπει το γράμμα και να διαβαστεί στη ΓΣ της ΚΟΒ, του επιστράφηκε παρότι το περιεχόμενο θεωρήθηκε θετικό και απαράδεκτη αυτή η ενέργεια από τα καθοδηγητικά όργανα.

Γι' αυτό πρέπει η ΚΕ και η Επιτροπή Πόλης να σκύψουν, ουσιαστικά, πάνω στη λειτουργία και τη δράση των ΚΟΒ, να βγάλουν σωστά συμπεράσματα και να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα και βοήθεια, για να γίνει η ΚΟΒ πραγματικά κομματικό κύτταρο και με αρχές, συνδετικός κρίκος του κόμματος με το λαό και την εργατική τάξη, για να μπορεί να παίξει η ΚΟΒ το ρόλο της πραγματικά και ουσιαστικά και να γίνει το Κόμμα στο χώρο της.

Απ' ό,τι ξέρω και έζησα από κοντά, μετά τη μεταπολίτευση και μέχρι το 85, η ΚΟΒ λειτουργούσε με καταστατικές διαδικασίες, ενθαρρύναμε τα κομματικά μέλη να λένε προφορικώς ή γραπτώς τις απόψεις τους, ακόμα και για την εισήγηση πριν να μπει σε συνέλευση, σε συζητήσεις μέσα στα κομματικά τμήματα και κομματικές ομάδες που είχαν μετατραπεί σε ζωντανά, ουσιαστικά κύτταρα, σύνδεσης της ΚΟΒ με τους κατοίκους και τους εργαζόμενους. Το κομματικό μέλος είχε αναδειχτεί σε, μεγάλο βαθμό, κομματική προσωπικότητα και καθοδηγητής στο χώρο του. Λογοδοτούσε στο τμήμα του και στη συνέλευση όταν σε κάποια συνέλευση ή δουλιά απουσίαζε αδικαιολόγητα. Τώρα, ούτε συγγνώμη δε λέμε στη συνέλευση, παρότι απουσιάζουμε από 2-3 συνελεύσεις και ούτε το καθοδηγητικό όργανο βοηθάει στη σωστή κομματική διαπαιδαγώγηση. Τότε είχε γίνει βίωμα και μέρος της κομματικής ιδιότητας η δράση και η μέριμνα του κάθε κομματικού μέλους η δουλιά στους εργαζόμενους. Το ερώτημα «πού δουλεύεις κι αν είσαι στο σωματείο σου», ήταν η πρώτη ερώτηση που κάναμε στις γνωριμίες μας και φροντίζαμε να το συνδέουμε με τον εργατικό υπεύθυνο και στο Σωματείο. Σήμερα τα εναποθέτουμε αυτά σε κάποιους ειδικευμένους.

Σήμερα, περισσότερο από άλλη φορά, ο ρόλος του μέλους του Κόμματος πρέπει να αναδειχτεί πρακτικά και συγκεκριμένα μέσα στη ζωή και στη δράση, σαν αποφασιστικός - καθοριστικός παράγοντα για τη σωστή λειτουργία και με αρχές της ΚΟΒ. Ολα όμως θα μένουν στα χαρτιά, αν το κομματικό μέλος δε δραστηριοποιείται, δε συμμετέχει, δεν προσφέρεται για να καλύπτονται οι ανάγκες της οργάνωσης του Κόμματος. Πρέπει όλοι μας να δίνουμε το «παρών», για να καλύπτονται οι ανάγκες σε καθοδηγητικά όργανα και στις όποιες δουλιές. Μονάχα έτσι και με την υπεράσπιση και εφαρμογή των αρχών μας θα θωρακιστούμε και δε θα επιτρέψουμε στην ενθάρρυνση και ανάπτυξη των ανθρωπίνων αδυναμιών, που ο καθένας φέρνει με το Κόμμα, αλλά στη δημιουργία κλίματος και συντροφικού κομματικού περιβάλλοντος και λειτουργίας που να ενθαρρύνονται και να αναπτύσσονται όλες οι κομμουνιστικές αρετές.

Με επιτυχία στο ΣΥΝΕΔΡΙΟ μας.

Ευχαριστώ

Σπύρος Καλογηράτος

ΚΟΒ Κυψέλης

Με βάση την ιστορική πείρα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος που δείχνει ότι τα πιο καταστροφικά χτυπήματα ήρθαν από «τα μέσα», θα 'θελα να διατυπώσω τις παρακάτω απόψεις:

Στο κείμενο της ΚΕ διαβάζουμε:

«Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα παραμένει οργανωτικά και ιδεολογικά κατακερματισμένο. Στις γραμμές του συνεχίζεται η διαπάλη ανάμεσα στις επαναστατικές κομμουνιστικές απόψεις και τις ρεφορμιστικές οπορτουνιστικές». (Θέση 8).

Επίσης στη Θέση 12 αναφέρεται ότι «το νέο κύμα οπορτουνισμού στηρίχτηκε και στηρίζεται ολόπλευρα από μηχανισμούς και κόμματα της αστικής τάξης, από το διεθνή ιμπεριαλισμό και τους μηχανισμούς του ως ανάχωμα στην ανάπτυξη αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής συνείδησης».

Στα παραπάνω, έχω να παρατηρήσω τα εξής:

• Αφού σωστά επισημαίνεται ότι ο οπορτουνισμός είναι καθαρά εχθρικός προς το κομμουνισμό ιδεολογικό ρεύμα, γιατί κατατάσσεται μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα; Αυτό δεν είναι αντιφατικό;
• Γιατί, ενώ καταγγέλλουμε επώνυμα τους ντόπιους αναθεωρητές (και πολύ καλά το κάνουμε!) αποφεύγουμε να κάνουμε το ίδιο σε διεθνές επίπεδο;

Οι ντόπιοι αναθεωρητές είναι επώνυμοι, ενώ οι διεθνείς είναι ανώνυμοι; Αν δηλαδή κάνουμε αυστηρή κριτική στο ΑΚΕΛ για το Σχέδιο Ανάν είναι επέμβαση «στα εσωτερικά ενός κόμματος», ενώ αν κάνουμε το ίδιο για το ΣΥΝ δεν είναι;

Το «αδελφό ΚΚ» της Γαλλίας με την απαράδεκτη στάση του στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας θα στηρίζει «φωναχτά» τον ιμπεριαλισμό και εμείς θα του κάνουμε κριτική «ψιθυριστά» και μεταξύ μας;

Αντίθετα με τις δικές μας ευαισθησίες, οι οπορτουνιστές δεν είχαν και δεν έχουν κανένα δισταγμό να επεμβαίνουν ωμά στα εσωτερικά άλλων κομμάτων, τσαλαπατώντας κάθε έννοια δεοντολογίας.

Η ιστορία δίνει αρκετά παραδείγματα με πιο τρανταχτό τη βίαιη «αποσταλινοποίηση» του ΚΚΕ στην 6η πλατιά Ολομέλεια του 1956 και την καθαίρεση του εκλεγμένου γραμματέα του Ν. Ζαχαριάδη, κάτω από την πίεση της Χρουστσοφικής κλίκας που είχε αναρριχηθεί στην ηγεσία του ΚΚΣΕ στο 20ό Συνέδριό του.

Οι οπορτουνιστές οργανώνονται και συντονίζονται σε διεθνές επίπεδο. Στην Ευρώπη με την υποστήριξη της πλουτοκρατίας που εκτιμά σωστά την προσφορά τους, δημιουργείται το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα με κύρια χαρακτηριστικά την υποταγή στην αστική νομιμότητα και την καταδίκη του σταλινισμού.

Η απάντηση πρέπει να είναι η συγκρότηση σε παγκόσμιο επίπεδο κομμουνιστικού πόλου, πράγμα που στις μέρες μας είναι επείγον, απόλυτα αναγκαίο και εφικτό. Αυτό βέβαια προϋποθέτει τον αποκλεισμό των οπορτουνιστικών ψευτοΚΚ.

Τι μέτωπο, αλήθεια, και με ποιους σκοπούς θα μπορούσε να συγκροτηθεί με τους Κινέζους αποστάτες, όταν με απόφαση του τελευταίου Συνεδρίου τους αποδέχονται τη συμμετοχή καπιταλιστών στις γραμμές τους, σκορπώντας αμηχανία στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα και οπλίζοντας με επιχειρήματα τους ταξικούς εχθρούς;

Διάλογος με τις ηγεσίες αυτών των «ΚΚ» είναι σπατάλη πολύτιμου χρόνου. Αλλωστε, η μέχρι σήμερα εμπειρία από διεθνείς συναντήσεις και διαλόγους μαζί τους υπήρξε άκαρπη.

Είναι καιρός να μπει δίπλα στο αθάνατο «προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» και το «Κομμουνιστές όλων των χωρών ενωθείτε». Εφτασε ο καιρός που θα απολογούμαστε μόνο για τις πράξεις και τις απόψεις των ομοϊδεατών μας.

Στο 17ο Συνέδριο πρέπει να πάρουμε οριστικό διαζύγιο με τον αναθεωρητισμό και να καταδικάσουμε με αυστηρότητα τα δεξιά οπορτουνιστικά λάθη του παρελθόντος.

Απευθύνομαι στους βετεράνους του Κόμματος που στο παρελθόν έδειξαν θάρρος και γενναιότητα απέναντι σε καταχτητές, φασίστες, βασανιστές και τους καλώ να δείξουν αντίστοιχο θάρρος, γενναιότητα και αυτοκριτικό πνεύμα για σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του Κόμματός μας. Αναφέρομαι σε ορισμένα απ' αυτά:

• Η σύγκληση της 6ης πλατιάς ολομέλειας του ΚΚΕ το 1956 ήταν σοβαρότατο δεξιό οπορτουνιστικό και διαλυτικό για το κόμμα λάθος. Τι θα γίνει με όσους συντρόφους διαγράφηκαν τότε, επειδή αρνήθηκαν να υποταχθούν στις χρουστσοφικές επεμβάσεις;
• Η συγκρότηση του ΣΥΝ με γνωστούς ηγέτες των αναθεωρητών και δεδομένο το αντικομμουνιστικό τους μένος, ήταν δυνατόν να αποτελέσει σχηματισμό «μακράς πνοής;

Πώς κρίνεται η σιωπή ανώτατων σημερινών στελεχών μας στην αντισταλινική υστερία του Κύρκου κατά το γιορτασμό της 72ης επετείου ίδρυσης του ΚΚΕ;

• Ηταν επαρκής λόγος συγκρότησης της «κυβέρνησης Τζανετάκη» η κάθαρση; Αυτό μπορούσε να γίνει σ' ένα αστικό κράτος με ανέγγιχτες τις δομές και τους μηχανισμούς του; Η ενέργεια αυτή είχε ή όχι σαν αποτέλεσμα και κάθαρση να μη γίνει και να έχουμε συρρίκνωση του Κόμματος;
• Ηταν ή όχι λάθος η καταστροφή των ασφαλίτικων ατομικών φακέλων κομμουνιστών με τη συγκατάθεση του Κόμματος στο όνομα της «λήθης στο παρελθόν»; Βοήθησε αυτό ή όχι την άρχουσα τάξη να σβήσει ένα μέρος από τα εγκλήματά της, εμφανιζόμενη με φιλολαϊκό μακιγιάζ;

Στέκομαι με σεβασμό και δέος μπροστά στους αγώνες και στις θυσίες των βετεράνων που στελεχώνουν το Κόμμα μας, όμως είναι υποχρεωμένος να φωνάξω ότι κανείς κομμουνιστής δεν μπορεί να είναι υπεράνω κριτικής και ότι όσοι ανέχτηκαν τα συγκεκριμένα γεγονότα που προανέφερα, ανεξάρτητα αν είχαν καλή πρόθεση, έκαναν λάθος.

Στο 17ο Συνέδριο πρέπει να αναγνωριστούν με κομμουνιστικό σθένος τα λάθη αυτά.

Θα 'θελα, επίσης, να τονίσω ότι είναι χρέος μας η υπεράσπιση χωρίς δισταγμούς και μισόλογα των επιτευγμάτων του Σοσιαλισμού κατά την ηρωική εποχή των Λένιν - Στάλιν, με αντίστοιχη όμως καταδίκη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας της περιόδου ξηλώματος των σοσιαλιστικών κατακτήσεων Χρουστσόφ - Μπρέζνιεφ.

Η υπεράσπιση της μπρεζνιεφικής περιόδου, όπου απεμπολούνται βασικές λενινιστικές αρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και υιοθετούνται τα ειρηνικά περάσματα στο σοσιαλισμό, η κατάργηση της Δικτατορίας του Προλεταριάτου, παλλαϊκό κράτος κλπ., είναι ένα αδύνατο σημείο στην προπαγάνδα μας που το έχει εντοπίσει ο ταξικός αντίπαλος και μας χτυπά σε αγαστή σύμπνοια με τους αναθεωρητές. Από τη διστακτικότητα και αμηχανία που έδειξε το κόμμα μας απέναντι στη σταλινική περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού, δυστυχώς ωφελήθηκαν κυρίως οι αριστεριστές.

Θα 'θελα να τελειώσω την παρέμβασή μου με τα παρακάτω:

Διαφαίνεται στο κοντινό μέλλον και η τυπική αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη.

Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι το σβήσιμο των λαθών του, άλλωστε ούτε ο ίδιος θα το ήθελε, αφού κριτικάροντας τον εαυτό του έγραψε:

«Στη ζωή μου έκανα πολλά λάθη και στραβά.....»

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον ιστορικό Γ. Πετρόπουλο ότι «τα λάθη αυτά έγιναν στο πλαίσιο μεγάλης πρωτοποριακής επαναστατικής δράσης που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στην ιστορία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, που άνοιξε δρόμους και προοπτικές στο μαζικό - λαϊκό, στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα....»

Στα λάθη του βέβαια δε συγκαταλέγονται οι αποπομπές στελεχών, όπως οι Ρόσιος, Βαφειάδης που από την αστική ιστοριογραφία χαρακτηρίστηκαν σαν «σταλινικό κυνήγι μαγισσών». Θεωρώ ότι ήταν ένα απαραίτητο ιδεολογικό ξεκαθάρισμα των γραμμών του Κόμματος. Και βέβαια η «αξιοποίησή» τους από την ηγεσία του νεοταξικού ΠΑΣΟΚ δίνει κραυγαλέα απάντηση σε αστούς και αναθεωρητές.

Στο τελευταίο γράμμα του Ζαχαριάδη που είδε το φως της δημοσιότητας, γράφει:

«... τη διαγραφή μου από το ΚΚΕ πρέπει να την ακυρώσετε ανοιχτά, αντρίκεια, δίκαια. Το απαιτώ, όχι σαν υποχώρηση, για χατίρι. Ποτέ στη ζωή μου δε ζήτησα χατίρια από κανένα, μα γιατί είναι αγωνιστική κατάκτησή μου, δικαίωμά μου απαραβίαστο...».

Θα έλεγα ότι η αποκατάσταση του Ζαχαριάδη πρέπει να γίνει στο Συνέδριο και θα είναι πραγματική και ειλικρινής μόνο αν συνοδεύεται με καταδίκη του «αντισταλινισμού» και της μπρεζνιεφικής ηγεσίας.

Γιατί θα είναι βέβαια τρομακτική αντίφαση από τη μια να αναγνωρίζουμε στο πρόσωπο του Ζαχαριάδη έναν άξιο ηγέτη του ΚΚΕ και από την άλλη να εκτιμάμε σαν συνεπή κομμουνιστή τον Μπρέζνιεφ που τον οδήγησε στην εξορία και στο θάνατο.

Ενδοξη ιστορία δε γράφουν ταυτόχρονα θύμα και θύτης.

Σοφίου Αντώνης

Ηράκλειο - Κρήτης

Σύντροφοι,

Διάβασα τις Θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο. Με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, πιάνουν όλα τα θέματα, όμως ο κύριος άξονας που θα έπρεπε να είναι σε πιο περίοπτη θέση, είναι η «ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΩΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ». Αφού μέσα σ' αυτό περικλείεται η ιδεολογικοπολιτική του θεωρία για το καλό της εργατικής τάξης και του λαού γενικότερα. Μεγαλύτερο άνοιγμα της ιδεολογικής πάλης στη νεολαία.

Ενα δεύτερο σύντροφοι, κάθε Κυριακή στο 7ήμερο μπαίνουν πολύ καλά ιδεολογικά άρθρα και ιστορικά ντοκουμέντα. Γιατί σύντροφοι, τόσο ωραία άρθρα δεν μπαίνουν στο «Ρ»; Αυτά είναι και ιδεολογικά μαθήματα που η εφημερίδα μας σαν όργανο της ΚΕ μπορεί και πρέπει να τα προβάλλει. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.

Σύντροφοι, στο πρώτο άρθρο των Θέσεων, σελ. 4, διαβάζοντας τις καταστροφικές συνέπειες, τη φτώχεια και τους πολέμους του ιμπεριαλισμού στα τέσσερα τελευταία χρόνια, γράφει: «Ο ιμπεριαλισμός, κοινωνικοποιώντας με τεράστιους ρυθμούς και σε γιγαντιαία βάση την παραγωγή». Μήπως έπρεπε να λέει, αντί κοινωνικοποιώντας ΚΑΤΑΚΛΕΒΟΝΤΑΣ με τεράστιους ρυθμούς και σε γιγαντιαία βάση την παραγωγή;

Παρακάτω, για τις ΚΟΒ, σελ. 27. Πράγματι η ΚΟΒ είναι ο καθρέφτης του Κόμματος στην περιοχή. Σκοπός των μελών της ΚΟΒ καθοδηγούμενες ΣΩΣΤΑ από τις Αχτιδικές Επιτροπές είναι να διεξαγάγουν την ιδεολογία του Κόμματος προς τα έξω. Να μπορούν να παίζουν το ρόλο τους τα μέλη των Α/Ε και να μην κατέχονται από αλαζονεία, εσωστρέφεια και μυστικισμό. Να μην υπάρχουν «εκλεκτικίστικες παρεΐτσες», ούτε να κατέχονται από τάσεις ανωτερότητας, επειδή βρίσκονται σε (ανώτερο όργανο). Ενα άλλο που παρατήρησα σύντροφοι και με γεμίζει απορία, είναι το κίνημα των ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ. Υπάρχει κίνημα των συνταξιούχων, γιατί στις Θέσεις δε λέμε τίποτε. Η λέξη συνταξιούχος ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ, εκτός από τη σελ. 39, κάτω-κάτω, που λέει. «Αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής δουλιάς, σε όλη την κλίμακα των οργάνων μέχρι τις ΚΟΒ, αποτελεί η ειδική δουλιά στις γυναίκες, στη νεολαία, στους συνταξιούχους, στα άτομα με ειδικές ανάγκες κλπ.». ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ. Και ρωτάω: Σύντροφοι, είναι αμελητέα ποσότητα οι συνταξιούχοι; Δεν έχουμε κίνημα και μάλιστα δυναμικό; Δεν καθοδηγείται από τα πάνω; Οι συνταξιούχοι δεν αποτελούν ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού; Μόνο οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ είναι κοντά 900 χιλιάδες. Υπάρχουν δεκάδες σωματεία σε όλη την Ελλάδα, αλλά και πόσα άλλα συνταξιουχικά ταμεία υπάρχουν, όπως το ΤΕΒΕ - ΤΣΑ - ΤΑΕ κλπ., με εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους, αλλά και πόσες άλλες χιλιάδες συνταξιούχοι υπάρχουν από άλλα ταμεία ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ. ΓΙΑΤΙ;

Ελπίζοντας ότι η νέα ΚΕ που θα εκλεγεί από το 17ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΑΣ θα συμπεριλάβει και τους απόμαχους της δουλιάς, αλλά ΜΑΧΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗ ΖΩΗ για ΕΙΡΗΝΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - αλλά και όλα τα δημοκρατικά μας δικαιώματα κλπ., και με τη βεβαιότητα ότι το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ θα στεφθεί με την επιτυχία που επιβάλλεται σε ένα τέτοιο ΚΟΜΜΑ.

Σας χαιρετώ

Γιώργος Βαγγελάκος

ΓΓ της Ενωσης Συνταξιούχων ΙΚΑ

Πειραιά και γύρω Δήμων

KOB ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ