ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 23 Νοέμβρη 2004
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
H ελπίδα στην αντίσταση των λαών

Εκδήλωση της ΕΕΔΥΕ για τις «σύγχρονες μορφές πολέμου»

Η αντίσταση των λαών ήταν και είναι ο μεγάλος αστάθμητος παράγοντας για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, η δύναμη που μπορεί να καταστείλει τον πόλεμο, να αλλάξει και στο τέλος να ανατρέψει, όλα αυτά τα σχέδια που καταστρώνονται στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία σε βάρος της ειρήνης και της ευημερίας των λαών.

Με τη διαπίστωση αυτή έκλεισε η εκδήλωση, με θέμα «σύγχρονες μορφές πολέμου», που διοργάνωσε χτες η ΕΕΔΥΕ, στην αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών «Ι. Δρακόπουλος». Εισηγητές ήταν ο αντιστράτηγος ε.α. Δημήτρης Αλευρομάγειρος, επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού και ο αρχιπλοίαρχος ε.α. Αντώνης Κακαράς, μέλος της Κίνησης για την Εθνική Αμυνα, διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης. Την εκδήλωση άνοιξε ο πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, Ε. Μαχαίρας, ο οποίος έθεσε και τα ερωτήματα για το κατά πόσο σήμερα οι λαοί είναι δυνατόν να αντισταθούν. Στη γεμάτη αίθουσα που έγινε η εκδήλωση ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση των εισηγητών με τους παρευρισκόμενους.

Ο Δ. Αλευρομάγειρος τόνισε ότι «η τομή που άρχισαν με τον πόλεμο του Κόλπου άρχισε να γυρίζει στο κενό, καθώς σήμερα 20 μήνες μετά την εισβολή και παρά τη συντριπτική υπεροχή σε μέσα, οι ΗΠΑ έχουν ηττηθεί όχι μόνον ηθικά αλλά και στρατιωτικά».

Και πρόσθεσε: «Ετσι το διακλαδικό όραμα των ΗΠΑ για τον 21ο αιώνα άρχισε να γίνεται προβληματικό. Το όραμα αυτό προβλέπει κυριαρχία πλήρους φάσματος. Μια διακλαδική δύναμη να είναι αποτελεσματική στην περίοδο της ειρήνης, αποφασιστική στον πόλεμο και εξέχουσα σε οποιαδήποτε μορφή σύγκρουσης. Η διεξαγωγή διακλαδικών επιχειρήσεων, η απόκτηση πληροφορικής υπεροχής και κυρίως η υιοθέτηση νέων τεχνολογικών τάσεων είναι για τον στόχο αυτό επιτακτικές».

Στη συνέχεια συμπερασματικά ανέφερε: «Αυτή είναι η εφιαλτική εικόνα η οποία βρίσκεται στο στάδιο σχεδιασμού αλλά και υλοποίησης από τις ΗΠΑ. Ο πόλεμος στο Ιράκ έχει οπωσδήποτε επιδράσει στην επανεξέταση πολλών σχεδιασμών και κυρίως στον προβληματισμό των εκπληκτικού οικονομικού κόστους υλοποίησης αυτών των μεγαλεπήβολων σχεδιασμών.

Η τρομακτική αυτή δύναμη δεν έχει καθόλου κάμψει την αντίσταση του ιρακινού λαού και αυτό δεν είναι δική μας προπαγάνδα αλλά τεράστιος προβληματισμός όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και μέσα στις ΗΠΑ». Ειδικά για την Ελλάδα είπε ότι πρέπει «να πρωτοστατήσει, με τον υπέροχο λαό της, μαζί με όλους τους λαούς του κόσμου στην ειρηνική πίεση προς κάθε ιμπεριαλισμό, όπως έκανε και με τον πόλεμο του Κοσσόβου και με την εισβολή στο Ιράκ». Και κατέληξε: «Πρέπει να υπάρχει αισιοδοξία για την επικράτηση του απόλυτου σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε πείσμα των όποιων κατά καιρούς μεγαλομανών παραφρόνων».

Ο Α. Κακαράς τόνισε ότι τα αίτια των πολέμων διαφαίνεται πως δε διαφέρουν από παλιά. «Στο βάθος βρίσκονται οι ίδιοι λόγοι που οδηγούν ομάδες, κοινωνίες, κράτη, συνασπισμούς κρατών, λαούς, εθνότητες, φυλές σε συγκρούσεις μεταξύ τους».

Σημείωσε στη συνέχεια πως «η θέληση για αντίσταση, το ηθικό, ο πατριωτισμός είναι στοιχεία που δεν παρατηρούνται σε περιπτώσεις μισθοφορικών στρατευμάτων, που επιτίθενται χωρίς να έχουν πειστεί για το δίκαιο του πολέμου που διεξάγουν. Εάν λείπει η πίστη για το δίκαιο από το λαό που επιτίθεται, τότε δε φτάνουν οι νέες τεχνολογίες, να καλύψουν τη δειλία και την έλλειψη ανδρείας του Αμερικανού μισθοφόρου και πολύ περισσότερο του συμμάχου του "αμερικανοτσολιά" που συμπράττει βοηθώντας τον κατακτητή μέσα στην ίδια του την πατρίδα».

Σε άλλο σημείο ανέφερε: «Διαφορές στους παλαιούς και νέους πολέμους έχουμε στη μεταπολεμική κατάσταση. Τότε χρειαζόταν να εγκατασταθεί στρατός κατοχής, σήμερα φτάνει η ελεγχόμενη κυβέρνηση που θα υπογράψει νέες συμφέρουσες συμφωνίες με τις εταιρίες συμφερόντων των επιτιθέμενων. Επίσης θα συμπράττει σε συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας με παράλληλη εγκατάσταση βάσεων, ειδικά στα σημεία που ενδιαφέρουν τον κατακτητή. Παράλληλα θα τροποποιήσει τις ένοπλες δυνάμεις του ο ηττημένος και θα τις εκπαιδεύσει ώστε να μην αποτελούν κίνδυνο». Και κατέληξε: «Οι νέες μορφές πολέμου είναι ίδιες με τις παλαιότερες μόνο που αλλάζουν τα μέσα και αυξήθηκε η βαρβαρότητα και η ανηθικότητα των ιμπεριαλιστών».


ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΕΕ
Δύο τάσεις για την «ημερομηνία» στην Τουρκία

Οι δύο τάσεις που έχουν διαμορφωθεί μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας εκφράστηκαν και στη χθεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ.

Στη συνεδρίαση έγινε μια πρώτη συζήτηση για το κείμενο των συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 17 Δεκέμβρη, αναφορικά με την ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, αλλά ήταν αρκετή για να φανούν οι διαφορετικές απόψεις. Η Ολλανδική Προεδρία ενημέρωσε κατά τη διάρκεια του Συμβουλίου στις Βρυξέλλες, με τη συμμετοχή από ελληνικής πλευράς του Π. Μολυβιάτη και του Γ. Βαληνάκη, ότι προς το παρόν συλλέγει τις θέσεις και τις απόψεις των 25 κρατών - μελών, με στόχο την επίτευξη ενός συμβιβαστικού σχεδίου θέσεων, τόσο για την Τουρκία, όσο και για τις άλλες υποψήφιες χώρες.

Από τη συζήτηση επαναβεβαιώθηκε η ύπαρξη δύο διαφορετικών θέσεων. Οι υποστηρικτές της πρώτης άποψης, μεταξύ των οποίων η Βρετανία, η Γερμανία, κ.ά., θεωρούν ότι οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία θα πρέπει να ξεκινήσουν το ταχύτερο δυνατό, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και με αποκλειστική κατάληξη τη μελλοντική και πλήρη προσχώρησή της στην Ενωμένη Ευρώπη. Η δεύτερη τάση συγκεντρώνει αυτούς που προβληματίζονται τόσο ως προς την ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων, όσο και ως προς το χαρακτήρα τους, δηλαδή ως προς το αν η κατάληξη θα πρέπει να είναι η προσχώρηση ή αν θα πρέπει να υπάρξουν και άλλα εναλλακτικά σενάρια. Σ' αυτήν την τάση τοποθετούνται κυρίως η Αυστρία και έως ένα βαθμό και η Γαλλία.

Αναφορικά με το τι θα περιέχει το κείμενο των τελικών συμπερασμάτων, που θα κληθούν να επικυρώσουν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων το Δεκέμβρη, κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνεδρίασης των υπουργών Εξωτερικών κατέστη επίσης σαφές ότι οι υπέρμαχοι της πρώτης τάσης προκρίνουν τη σύνταξη ενός γενικόλογου και σχετικά περιορισμένης έκτασης κειμένου, που σε γενικές γραμμές θα περιγράφει τις βασικές αρχές επί των οποίων θα πρέπει να πραγματοποιηθούν οι επόμενες διευρύνσεις της ΕΕ προς την Τουρκία, την Κροατία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Οι υπέρμαχοι αυτής της εκδοχής θεωρούν ότι δε θα πρέπει να υπάρχει ιδιαίτερο κείμενο για κάθε υποψήφια χώρα και ότι τα πλαίσια των διευρύνσεων είναι ήδη προσδιορισμένα από τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Κοπεγχάγης, το 1993. Στο πλαίσιο αυτό, κινείται και η ελληνική κυβέρνηση, θεωρώντας ότι τα ελληνικά αιτήματα για Κυπριακό και Ελληνοτουρκικά «καλύπτονται» από τη γνωστή έκθεση της Κομισιόν!

Ταυτόχρονα, πολλές χώρες - μέλη της ΕΕ, με πρώτη τη Γαλλία, εμφανίζονται προς το παρόν διατεθειμένες να μη συναινέσουν στην τάχιστη έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την Τουρκία και να επιδιώξουν ως χρονικό σημείο εκκίνησής τους, είτε το τέλος του 2005, είτε την αρχή του 2006. Παράλληλα, πολλές χώρες - μέλη εμμένουν στην άποψη ότι οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία δε θα πρέπει να έχουν ως υποχρεωτική κατάληξη την ένταξή της στο έστω μακρινό μέλλον, αλλά θα πρέπει να προβλέπουν και εναλλακτικά σενάρια, όπως, για παράδειγμα, αυτό της σύναψης ειδικής σχέσης της Τουρκίας με την ΕΕ.

Τα θέματα αυτά αναμένεται ότι θα βρεθούν στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων, που θα έχει αύριο στη Χάγη με την Ολλανδική Προεδρία ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Α. Γκιουλ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ