Με τη διαπίστωση αυτή έκλεισε η εκδήλωση, με θέμα «σύγχρονες μορφές πολέμου», που διοργάνωσε χτες η ΕΕΔΥΕ, στην αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών «Ι. Δρακόπουλος». Εισηγητές ήταν ο αντιστράτηγος ε.α. Δημήτρης Αλευρομάγειρος, επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού και ο αρχιπλοίαρχος ε.α. Αντώνης Κακαράς, μέλος της Κίνησης για την Εθνική Αμυνα, διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης. Την εκδήλωση άνοιξε ο πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, Ε. Μαχαίρας, ο οποίος έθεσε και τα ερωτήματα για το κατά πόσο σήμερα οι λαοί είναι δυνατόν να αντισταθούν. Στη γεμάτη αίθουσα που έγινε η εκδήλωση ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση των εισηγητών με τους παρευρισκόμενους.

Ο Δ. Αλευρομάγειρος τόνισε ότι «η τομή που άρχισαν με τον πόλεμο του Κόλπου άρχισε να γυρίζει στο κενό, καθώς σήμερα 20 μήνες μετά την εισβολή και παρά τη συντριπτική υπεροχή σε μέσα, οι ΗΠΑ έχουν ηττηθεί όχι μόνον ηθικά αλλά και στρατιωτικά».

Και πρόσθεσε: «Ετσι το διακλαδικό όραμα των ΗΠΑ για τον 21^ο αιώνα άρχισε να γίνεται προβληματικό. Το όραμα αυτό προβλέπει κυριαρχία πλήρους φάσματος. Μια διακλαδική δύναμη να είναι αποτελεσματική στην περίοδο της ειρήνης, αποφασιστική στον πόλεμο και εξέχουσα σε οποιαδήποτε μορφή σύγκρουσης. Η διεξαγωγή διακλαδικών επιχειρήσεων, η απόκτηση πληροφορικής υπεροχής και κυρίως η υιοθέτηση νέων τεχνολογικών τάσεων είναι για τον στόχο αυτό επιτακτικές».

Στη συνέχεια συμπερασματικά ανέφερε: «Αυτή είναι η εφιαλτική εικόνα η οποία βρίσκεται στο στάδιο σχεδιασμού αλλά και υλοποίησης από τις ΗΠΑ. Ο πόλεμος στο Ιράκ έχει οπωσδήποτε επιδράσει στην επανεξέταση πολλών σχεδιασμών και κυρίως στον προβληματισμό των εκπληκτικού οικονομικού κόστους υλοποίησης αυτών των μεγαλεπήβολων σχεδιασμών.

Η τρομακτική αυτή δύναμη δεν έχει καθόλου κάμψει την αντίσταση του ιρακινού λαού και αυτό δεν είναι δική μας προπαγάνδα αλλά τεράστιος προβληματισμός όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και μέσα στις ΗΠΑ». Ειδικά για την Ελλάδα είπε ότι πρέπει «να πρωτοστατήσει, με τον υπέροχο λαό της, μαζί με όλους τους λαούς του κόσμου στην ειρηνική πίεση προς κάθε ιμπεριαλισμό, όπως έκανε και με τον πόλεμο του Κοσσόβου και με την εισβολή στο Ιράκ». Και κατέληξε: «Πρέπει να υπάρχει αισιοδοξία για την επικράτηση του απόλυτου σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε πείσμα των όποιων κατά καιρούς μεγαλομανών παραφρόνων».

Ο Α. Κακαράς τόνισε ότι τα αίτια των πολέμων διαφαίνεται πως δε διαφέρουν από παλιά. «Στο βάθος βρίσκονται οι ίδιοι λόγοι που οδηγούν ομάδες, κοινωνίες, κράτη, συνασπισμούς κρατών, λαούς, εθνότητες, φυλές σε συγκρούσεις μεταξύ τους».

Σημείωσε στη συνέχεια πως «η θέληση για αντίσταση, το ηθικό, ο πατριωτισμός είναι στοιχεία που δεν παρατηρούνται σε περιπτώσεις μισθοφορικών στρατευμάτων, που επιτίθενται χωρίς να έχουν πειστεί για το δίκαιο του πολέμου που διεξάγουν. Εάν λείπει η πίστη για το δίκαιο από το λαό που επιτίθεται, τότε δε φτάνουν οι νέες τεχνολογίες, να καλύψουν τη δειλία και την έλλειψη ανδρείας του Αμερικανού μισθοφόρου και πολύ περισσότερο του συμμάχου του "αμερικανοτσολιά" που συμπράττει βοηθώντας τον κατακτητή μέσα στην ίδια του την πατρίδα».

Σε άλλο σημείο ανέφερε: «Διαφορές στους παλαιούς και νέους πολέμους έχουμε στη μεταπολεμική κατάσταση. Τότε χρειαζόταν να εγκατασταθεί στρατός κατοχής, σήμερα φτάνει η ελεγχόμενη κυβέρνηση που θα υπογράψει νέες συμφέρουσες συμφωνίες με τις εταιρίες συμφερόντων των επιτιθέμενων. Επίσης θα συμπράττει σε συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας με παράλληλη εγκατάσταση βάσεων, ειδικά στα σημεία που ενδιαφέρουν τον κατακτητή. Παράλληλα θα τροποποιήσει τις ένοπλες δυνάμεις του ο ηττημένος και θα τις εκπαιδεύσει ώστε να μην αποτελούν κίνδυνο». Και κατέληξε: «Οι νέες μορφές πολέμου είναι ίδιες με τις παλαιότερες μόνο που αλλάζουν τα μέσα και αυξήθηκε η βαρβαρότητα και η ανηθικότητα των ιμπεριαλιστών».