Τρίτη μέρα της διεξαγωγής των αρχαιρεσιών στο Σύνδεσμο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αθήνας, για την ανάδειξη της νέας διοίκησης ήταν χτες και το πρωί έφτασε για να ψηφίσει μια ξενοδοχοϋπάλληλος. Αμέσως, έξω από την είσοδο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, όπου πραγματοποιούνται οι αρχαιρεσίες, την πιάνουν οι συνδικαλιστικές της ΠΑΣΚΕ για να της δώσουν ψηφοδέλτιο. Η εργαζόμενη κοντοστέκεται, παίρνει στο χέρι το ψηφοδέλτιο και ρωτά ποιας παράταξης είναι. Και, μόλις της απαντούν ότι είναι της ΠΑΣΚΕ, γυρίζει προς το παρακείμενο τραπεζάκι της παράταξης, τα πετάει και με δυνατή φωνή λέει: «Δε θέλω βρώμικα ψηφοδέλτια».

Χρόνια τώρα, τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και η σημερινή της ΝΔ, ακολουθούν και κλιμακώνουν μια πολύμορφη πολιτική έμμεσης ιδιωτικοποίησης ή, αλλιώς, «απελευθέρωσης» του κράτους από τα όποια «βάρη» και τις ευθύνες του, σχετικά με τους λεγόμενους κοινωνικούς τομείς (Πρόνοια, Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμός, Αθλητισμός, κλπ.). Ενα τελευταίο παράδειγμα αποτελούν οι εξαγγελίες του υπουργού Υγείας, Ν. Κακλαμάνη, για τα ναρκωτικά. Είπε ο κ. υπουργός: «Σε αυτή την κατεύθυνση (σ.σ. την ευρωενωσιακή στρατηγική) ήδη μελετούμε το Εθνικό Σχέδιο για τη θεραπεία εξαρτημένων ατόμων, καθώς και τις ενδεχόμενες συνεργασίες με το ΕΣΥ και τον ιδιωτικό τομέα, πάντοτε υπό την εποπτεία του υπουργείου Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης και κάλυψη των οικονομικών δαπανών από τους δημόσιους ασφαλιστικούς οργανισμούς».

Ποια είναι τα καινούρια ζητήματα, που θέτει η δήλωση του υπουργού; Πρώτον, «η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα». Με άλλα λόγια, η ιδιωτικοποίηση ενός κοινωνικού τομέα κρατικής ευθύνης και η ανάθεση στους επιχειρηματίες της θεραπείας εξαρτημένων ατόμων. Και δεύτερον, η «ελάφρυνση» του κρατικού προϋπολογισμού από τα όποια σχετικά βάρη και το «φόρτωμα» του αντίστοιχου οικονομικού κόστους στα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή, στους ασφαλισμένους. Επομένως, μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια...

Αφοπλιστικός ήταν ο υφυπουργός Απασχόλησης, Γερ. Γιακουμάτος, μιλώντας σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή, σχετικά με το κλείσιμο επιχειρήσεων, την ανεργία κλπ. Θέλοντας να υποστηρίξει την κυβερνητική πολιτική της πολύμορφης ενίσχυσης των μεγαλοεπιχειρηματιών, δήλωσε και τα εξής: Εάν υπάρχουν επιχειρήσεις, τότε υπάρχουν δουλιές και εργαζόμενοι. Χωρίς επιχειρήσεις, όμως, δεν μπορεί να υπάρχουν ούτε δουλιές, ούτε εργαζόμενοι...

Και, βέβαια, για να μην τον αδικήσουμε, πρέπει να παραδεχτούμε ότι έτσι είναι τα πράγματα στα πλαίσια του σημερινού κοινωνικού συστήματος. Στον καπιταλισμό δεν εννοείται επιχείρηση χωρίς τον κεφαλαιοκράτη, ιδιοκτήτη και αφεντικό της. Οχι, όμως, και να θεωρηθούν τα όποια σημερινά δεδομένα ως αναντικατάστατα και αιώνια. Πολύ περισσότερο, όταν τα δεδομένα αυτά οδηγούν στην όλο και μεγαλύτερη υποταγή της κοινωνίας στα συμφέροντα μιας πολύ μικρής μειοψηφίας, των επιχειρηματιών και της πλουτοκρατίας γενικότερα. Δυστυχώς, για τον κ. Γιακουμάτο, ακόμη και η απλή λογική λέει τα ακριβώς αντίθετα: Η όποια παραγωγή προϊόντων δεν έχει καθόλου ανάγκη τους επιχειρηματίες. Είναι αδιανόητη, όμως, χωρίς τους εργάτες, αφού οι τελευταίοι είναι οι μόνοι παραγωγοί του όποιου πλούτου.