Χρόνια τώρα, τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και η σημερινή της ΝΔ, ακολουθούν και κλιμακώνουν μια πολύμορφη πολιτική έμμεσης ιδιωτικοποίησης ή, αλλιώς, «απελευθέρωσης» του κράτους από τα όποια «βάρη» και τις ευθύνες του, σχετικά με τους λεγόμενους κοινωνικούς τομείς (Πρόνοια, Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμός, Αθλητισμός, κλπ.). Ενα τελευταίο παράδειγμα αποτελούν οι εξαγγελίες του υπουργού Υγείας, Ν. Κακλαμάνη, για τα ναρκωτικά. Είπε ο κ. υπουργός: «Σε αυτή την κατεύθυνση (σ.σ. την ευρωενωσιακή στρατηγική) ήδη μελετούμε το Εθνικό Σχέδιο για τη θεραπεία εξαρτημένων ατόμων, καθώς και τις ενδεχόμενες συνεργασίες με το ΕΣΥ και τον ιδιωτικό τομέα, πάντοτε υπό την εποπτεία του υπουργείου Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης και κάλυψη των οικονομικών δαπανών από τους δημόσιους ασφαλιστικούς οργανισμούς».

Ποια είναι τα καινούρια ζητήματα, που θέτει η δήλωση του υπουργού; Πρώτον, «η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα». Με άλλα λόγια, η ιδιωτικοποίηση ενός κοινωνικού τομέα κρατικής ευθύνης και η ανάθεση στους επιχειρηματίες της θεραπείας εξαρτημένων ατόμων. Και δεύτερον, η «ελάφρυνση» του κρατικού προϋπολογισμού από τα όποια σχετικά βάρη και το «φόρτωμα» του αντίστοιχου οικονομικού κόστους στα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή, στους ασφαλισμένους. Επομένως, μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια...