Οι θιασώτες της θεωρίας του χάους χαίρονται να ανακαλύπτουν ότι το πέταγμα μιας πεταλούδας στο Τόκιο μπορεί κάλλιστα να προκαλέσει καταιγίδα στη μεγαλούπολη της Νέας Υόρκης. Κατά τον ίδιο τρόπο που μια λεπτεπίλεπτη υπογραφή στο τέλος μιας συμφωνίας στις Βρυξέλλες, το Μάαστριχτ, τη Μαδρίτη ή το Βερολίνο μπορεί να σκεπάσει με βροχή από απολύσεις τη Νάουσα. ΄Η να φέρει τυφώνα από ανατιμήσεις στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης στα σούπερ μάρκετ της Κυψέλης. ΄Η να κατεβάσει μια χιονοστιβάδα από ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις στα εργοστάσια της βιομηχανικής ζώνης του Κιλκίς. ΄Η ακόμα να ρίξει σε παγετό τα μεροκάματα και τους μισθούς των εργατών στην Πάτρα, να προκαλέσει θεομηνία από λουκέτα στα μικρομάγαζα και τις βιοτεχνίες της Τούμπας.

Το μόνο σταθερό καιρικό φαινόμενο που προμηνύει το μελάνι ενός φινετσάτου κυβερνητικού «Μον Μπλανκ» στην κατακλείδα μιας ευρωπαϊκής ντιρεκτίβας είναι η απόλυτη ηλιοφάνεια στην κερδοφορία των μεγαλοβιομηχάνων. Τόσο απλό - και σε καμιά περίπτωση χαοτικό - είναι να εκδόσεις ένα έκτακτο δελτίο καιρού κάθε φορά που ένας από τους ιθύνοντες της ελληνικής κυβέρνησης ταξιδεύει σε μια συγκλητική συνεδρίαση της Ενωσης. Κάθε υπογραφή και ένα χαμηλό βαρομετρικό για την εργατική τάξη της Ελλάδας και κάθε άλλης χώρας, που δυσκολεύεται ακόμα να συνειδητοποιήσει την αλληλουχία των καταστάσεων, μέσα από τις οποίες μια αθώα κατά τα φαινόμενα μάζωξη κορυφής στις Βρυξέλλες μετουσιώνεται σε υλική δύναμη, ικανή σε λίγα κλάσματα του χρόνου να πάει τη ζωή της μερικές δεκαετίες πίσω.

Αν η απολυμένη της «Τρικολάν» ήξερε τι υπέγραφε το '92 στο Μάαστριχτ ο Μητσοτάκης - και πολύ περισσότερο οι 292 της Βουλής λίγο καιρό αργότερα - θα έκοβε το χέρι της κάθε που έφευγε από το παραβάν της κάλπης τα 12 τελευταία χρόνια. Δυστυχώς, η θεομηνία τη βρήκε στο δρόμο, σχεδόν απροστάτευτη, αφού δε θέλησε καν να μετρήσει τα σύννεφα που για χρόνια μαζεύονταν απειλητικά πάνω από το κεφάλι της, ούτε το ψιλόβροχο που έπεφτε στο προαύλιο του εργοστασίου κάθε φορά που ο γενικός διευθυντής ανακοίνωνε απολύσεις και περικοπές στις βάρδιες και τα μεροκάματα. Η πεταλούδα πέταξε χαριεντιζόμενη στην παραμεθόριο της Ολλανδίας για να ξεσπάσει μόλις πριν από λίγους μήνες η καταιγίδα στην καρδιά της Νάουσας.

Παραμένει, ωστόσο, αναλλοίωτη μια ειδοποιός διαφορά. Η πεταλούδα του Τόκιο, μέσα στην ανεμελιά της, πετάει αδιάφορα, χωρίς να φαντάζεται καν πως ένα φυσικό της χάρισμα μπορεί να κάνει λούτσα ένα Νεοϋορκέζο γιάπη που πασχίζει αγχωμένος να βρει ταξί στη διασταύρωση δυο λεωφόρων του Μαγχάταν. Αντίθετα, ο υπογράφων τη «σύμβαση» καμία σχέση με αθωότητα δεν έχει. Ξέρει καλά πού ζωγραφίζει καλλιγραφικά το όνομά του, όπως και ξέρει να μετρά με απόλυτη ακρίβεια το μέγεθος της καταιγίδας που θα προκαλέσει. Και επειδή το Εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Μάρτη πλησιάζει, ας το 'χουν οι εργαζόμενοι στο νου τους για να παίρνουν από τώρα τα μέτρα τους. Ερχεται βροχή, έρχεται μπόρα...