Το ΚΚΕ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα σφυρηλάτησε ισχυρούς δεσμούς με τους εργαζόμενους, τα άλλα λαϊκά στρώματα, με τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης. Παρά τις αδυναμίες, τα λάθη και τις εσωκομματικές κρίσεις συνέβαλε αποφασιστικά με τους αγώνες και τις επεξεργασίες του σε κάθε τι προοδευτικό που κατέκτησε ο ελληνικός λαός. Οπως είναι φυσικό, στη μακρόχρονη πορεία του επηρέασε τη συλλογική συνείδηση και είναι αυτή ο ουσιαστικός παράγοντας της πολιτικής επιρροής και του κύρους που έχει σήμερα μέσα στην κοινωνία.

Στο τέλος της δεκαετίας του '80 περνάει μια κρίση, με αποχώρηση στελεχών που διαφωνούν με το Κόμμα από τ' «αριστερά».

Στις αρχές της δεκαετίας του '90 έχουμε επίσης μια μεγαλύτερη εσωκομματική κρίση, που τροφοδοτούν και οι εξελίξεις στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Το Κόμμα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση, κινδυνεύει ακόμη και η ύπαρξή του, ως κομμουνιστικό, επαναστατικό κόμμα.

Η συνειδητοποίηση του κινδύνου από στελέχη και μέλη κινητοποιεί τις κομματικές δυνάμεις και μέσα από δυσκολίες το Κόμμα στέκεται στα πόδια του, ανασυγκροτούνται οι οργανώσεις και τα όργανα, ψηφίζεται το Πρόγραμμα του Κόμματος και διατυπώνεται η πολιτική πρότασή του για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ. Η πολιτική επιρροή και το κύρος του στην ελληνική κοινωνία αυξάνει τα τελευταία χρόνια. Αυτό επιβεβαιώνεται, ως ένα βαθμό, από τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.

Μετά το 16ο Συνέδριο εμφανίζονται συμπτώματα ανησυχητικά στη λειτουργία οργάνων και οργανώσεων, που αν δεν ξεπεραστούν σταδιακά, θα προκαλέσουν νέες δυσκολίες.

Ενα μεγάλο ποσοστό μελών αντιμετωπίζει με απάθεια και αδιαφορία τις αποφάσεις και την πολιτική δραστηριότητα του Κόμματος. Αυτό ισχύει σε μικρότερο βαθμό και για στελέχη από Νομαρχιακό επίπεδο και κάτω.

Η ανάδειξη νέων στελεχών είναι πολύ περιορισμένη και η βελτίωση του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου μελών και στελεχών απογοητευτική.

Το περιεχόμενο λειτουργίας των οργάνων και των ΚΟΒ είναι στεγνό, ρουτινιάρικο και η παρέμβαση των οργανώσεων στο μαζικό κίνημα περιστασιακή, χωρίς συνέχεια και σχέδιο.

Τα μέλη και τα στελέχη μας δυσκολεύονται να δουλέψουν στο μαζικό κίνημα και στην κοινωνία με βάση την πολιτική μας πρόταση και το Πρόγραμμα του Κόμματος. Η σωστή σύνδεση τακτικής - στρατηγικής προϋποθέτει να ξέρεις καλά και σε βάθος τα προβλήματα, την πολιτική των αστικών κομμάτων και την πολιτική γραμμή του Κόμματος.

Η ηλικιακή και ταξική σύνθεση των κομματικών δυνάμεων δεν είναι επίσης η καλύτερη.

Οι συσπειρώσεις μέσα στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις είναι λίγες και χωρίς συνέχεια.

Με λίγα λόγια, η κατάσταση αυτή δεν εμπνέει αισιοδοξία για την οργανωτική και συνεπώς για την πολιτική ισχυροποίηση του Κόμματος και την ενίσχυση της παρέμβασής του στο μαζικό κίνημα.

Αυτά τα αρνητικά φαινόμενα δεν εξηγούνται πλήρως από τις δύσκολες αντικειμενικές συνθήκες που διαμορφώνουν ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων, οι ανατροπές του σοσιαλισμού, η πολύπλευρη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.

Εχω τη γνώμη ότι πρέπει να ξαναδούμε στις σημερινές συνθήκες το οργανωτικό ζήτημα. Πιστεύω ότι ο τρόπος λειτουργίας, σήμερα, οργάνων και οργανώσεων δεν αντιστοιχεί στις απαιτήσεις των καιρών.

Σε μια εποχή που υπάρχουν έντονες διεργασίες και προβληματισμοί μέσα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα και οξύνονται όλα τα λαϊκά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, αδυνατούμε να συνδεθούμε αποτελεσματικά με τον κόσμο.

Πρέπει να αλλάξει το κλίμα εσωστρέφειας, πρακτικισμού, γκρίνιας, αυταρχισμού και γραφειοκρατίας που παρατηρείται στη λειτουργία οργάνων και οργανώσεων.

Αντίθετα, πρέπει να δημιουργηθεί κλίμα ουσιαστικής συλλογικότητας, προσφοράς, συντροφικής άμιλλας, προσανατολισμός στη συστηματική δράση για τα λαϊκά προβλήματα, συμμετοχής στους πολιτικούς αγώνες.

Το οργανωτικό είναι βαθιά πολιτικό ζήτημα. Είναι η διαμεσολάβηση μεταξύ θεωρίας και πράξης. Η οργανωτική δομή και η λειτουργία οργάνων και οργανώσεων πρέπει να υπηρετούν το ανέβασμα του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου των μελών, την ενίσχυση της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης, την αποδοχή της πολιτικής γραμμής του Κόμματος και την κινητοποίηση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων μέσα από το μαζικό κίνημα ή μέσα από τους πολιτικούς αγώνες που σχεδιάζει το Κόμμα, τον έλεγχο εφαρμογής κάθε απόφασης.

Για να ικανοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι παραπάνω στόχοι, είναι απαραίτητο να διασφαλίζεται στη ζωή του Κόμματος η συμμετοχή των μελών του με όλη τους την προσωπικότητα στη λήψη των αποφάσεων και στην εφαρμογή τους.

Αυτό είναι πρωτίστως ζήτημα καθοδήγησης των οργανώσεων, που πρέπει να διασφαλίζει κλίμα συλλογικότητας με τη συμμετοχή όλων των μελών.

Τους παραπάνω στόχους πρέπει να υπηρετεί και η οργανωτική δομή και η διάταξη των στελεχών.

Η κατάργηση των Επιτροπών Περιοχών και η ενίσχυση των Νομαρχιακών και Αχτιδικών οργάνων και η καθοδήγηση των οργάνων και οργανώσεων από τη Γραμματεία είναι ένα μέτρο.

Η ενοποίηση οργανώσεων και η συγκρότηση των Αχτιδικών Γραφείων με έναν ικανό αριθμό στελεχών είναι ένα άλλο ζήτημα.

Δεν μπορεί στις συγκεκριμένες συνθήκες να λειτουργήσει συλλογικά και αποτελεσματικά ένα αχτιδικό όργανο, όταν στην πράξη, στην καλύτερη περίπτωση, μεταφέρει τα καθήκοντα στις ΚΟΒ.

Η σύνθεσή του πρέπει να διασφαλίζει τη σε βάθος συζήτηση των ζητημάτων που αφορούν στο χώρο του, να σχεδιάζει δραστηριότητες και πολιτικούς αγώνες, να καθοδηγεί τις ΚΟΒ.

Καθοδηγητικά όργανα που μεταφέρουν απλώς τα καθήκοντα στις ΚΟΒ δε συμβάλλουν στην ανάδειξη στελεχών, στη βελτίωση του ιδεολογικού επιπέδου μελών και στελεχών, δε διασφαλίζουν την ενίσχυση των δεσμών με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Η συγκρότηση βοηθητικών επιτροπών δίπλα στις ΝΕ θα συνέβαλε στην επεξεργασία προτάσεων και θα βοηθούσε στη δουλιά και τον προσανατολισμό των οργανώσεων.

Η ενίσχυση μαζικής διαφώτισης με την κατάρτιση στελεχών -προπαγανδιστών επίσης θα βοηθούσε τη δουλιά μας.

Για όλα αυτά χρειάζεται ένα επιτελικός σχεδιασμός από την καθοδήγηση για τη διάταξη στελεχών, ιεράρχηση των στόχων με βάση και τις δυνατότητες κάθε οργάνωσης, με προτεραιότητα την εργατική δουλιά, την ιδεολογική δουλιά, τη δουλιά στη νεολαία και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.

Ολα τα ζητήματα που αφορούν στη δραστηριότητα μιας οργάνωσης, μαζί και τα οργανωτικά, πρέπει να συζητιούνται σε βάθος μέσα στην ΚΟΒ και στο αντίστοιχο όργανο και να μη δημιουργείται η εντύπωση ότι όλα αυτά αντιμετωπίζονται με διαταγές και με καθηκοντολογία.

Εχω τη γνώμη ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για μια ποιοτική στροφή στον τρόπο καθοδήγησης και λειτουργίας οργάνων και οργανώσεων.

Χαλκιάς Χρήστος

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Ομορφοχώρι Λάρισας