ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γιατί διαμαρτύρεται;

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το ΚΚΕ "απέχει" από την ευρωομάδα» έλεγε ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ (υπογραφόμενο από τον Κ. Πουλακίδα) στην προχτεσινή «Κυριακάτικη Αυγή» και ο υπότιτλος σημείωνε: «Εννέα φορές σε τρεις μήνες καταψήφισε θέσεις της Ενωτικής Αριστεράς - Βόρεια Πράσινη Αριστερά». Σημειώνουμε το γεγονός, για τους εξής κυρίως λόγους: Πρώτον, όπως όλοι γνωρίζουν, η ευρωομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο λειτουργεί στη βάση των αρχών της συνομοσπονδίας. Τούτο σημαίνει πρακτικά ότι - εκτός άλλων - όταν ένα κόμμα έχει διαφορετική άποψη σε κάποιο θέμα, έχει δικαίωμα να την εκφράσει στην ευρωβουλή. Αυτό ακριβώς κάνει και το ΚΚΕ. Γιατί, λοιπόν, εξανίσταται και διαμαρτύρεται η «Αυγή» και ο ΣΥΝ; 'Η, μήπως, είναι εναντίον στον τέτοιο τρόπο λειτουργίας της ευρωομάδας, παρά τα όσα πολλά λένε και τις διακηρύξεις πίστης στον πλουραλισμό και την πολυφωνία; Δεύτερον, μια και το δημοσίευμα αναφέρει, ως παράδειγμα, ότι «το ΚΚΕ διαφώνησε με προτάσεις που εκφράζουν αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αρχή», να θυμίσουμε (όπως έχει γράψει ο «Ρ» στο σχετικό ρεπορτάζ), ότι οι Ελληνες ευρωκομμουνιστές καταψήφισαν την παρακάτω συγκεκριμένη διατύπωση, στα πλαίσια της συζήτησης του κοινοτικού προϋπολογισμού: «Στο πλαίσιο αυτό, η διατήρηση της κοινοτικής χρηματοδότησης στα σημερινά επίπεδά της θα βοηθήσει στην ενίσχυση του ρόλου της ΕΕ στην περιοχή». Οπως καταλαβαίνει ο καθένας - και εξήγησαν οι Ελληνες κομμουνιστές ευρωβουλευτές - κάθε άλλο παρά διαφώνησαν με όσα λέει το ρεπορτάζ της «Αυγής», αλλά με την ενίσχυση του ρόλου των Βρυξελλών. Ας μας επιτρέψει η «Αυγή», λοιπόν, να εκτιμούμε, ότι ο τελευταίος δεν είναι ρόλος αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Το λιγότερο δηλαδή...

Το άλλοθι

Τα επόμενα δυο χρόνια η χώρα θα βρίσκεται σε οριακό επίπεδο επάρκειας ηλεκτρισμού, είπε πρόσφατα ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας. Δεν είπε, όμως, ότι η κατάσταση αυτή οφείλεται στους περιορισμούς ανάπτυξης της ΔΕΗ, όπως αυτοί καθορίστηκαν από τα πρώτα νομοθετήματα για την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας. Σύντομα θα γνωστοποιηθούν και τα αποτελέσματα επίσημου πορίσματος για την ενεργειακή επάρκεια, που θα επιβεβαιώνουν την ανάγκη λήψης αποφάσεων.

Με άλλα λόγια, το όλο σκηνικό συμπληρώνεται συστηματικά. Η μέχρι τώρα προετοιμασία («σπάσιμο» και περιορισμός ανάπτυξης της ΔΕΗ, υποχρέωσή της στη χρήση φυσικού αερίου, κλπ., κλπ.) για την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας και την παράδοση του τομέα στους κεφαλαιοκράτες δεν είναι αρκετή. Βλέπετε, οι τελευταίοι... κάνουν τους δύσκολους. Απαιτούν ακόμη μεγαλύτερες διασφαλίσεις των όποιων επενδύσεών τους, παρά τα προκλητικά προνόμια που έχουν ήδη κατοχυρώσει. Η θεσμοθέτηση, όμως, ακόμη περισσότερων παροχών χρειάζεται ένα άλλοθι. Κι αυτό είναι ο ενεργειακός κίνδυνος. Που θα οδηγήσει σε «τολμηρές» αποφάσεις, με στόχο το... δημόσιο συμφέρον.

Βέβαια, κανείς εκ των αρμοδίων δεν εξετάζει το ενδεχόμενο στήριξης της ΔΕΗ. Ισως, τούτο γίνει αργότερα, όταν ξεπουληθεί εντελώς...

Η απόδειξη...

Ολόκληρο το στόλο ξένης εταιρίας, αποτελούμενο από τριάντα δύο φορτηγά πλοία bulker (μεταφοράς χύδην φορτίου), αγόρασε πρόσφατα ο εφοπλιστικός όμιλος Ρέστη, διπλασιάζοντας τα πλοία του, διαβάσαμε στις οικονομικές στήλες των εφημερίδων. Σύμφωνα, με τις σχετικές πληροφορίες, η αγορά κόστισε 700 εκατομμύρια δολάρια και, προφανώς, το γεγονός αποτελεί μια ακόμη απόδειξη των... δεινοπαθούντων Ελλήνων εφοπλιστών, όπως και της ανάγκης, για ακόμη περισσότερα κίνητρα και προνόμια, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά τους...

Ο κατήφορος

Αφού, από χρόνια τώρα, έχουν αποδεχτεί, στηρίξει και υλοποιήσει την πολιτική της μετατροπής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΤΑ) σε φορομπηχτικό μηχανισμό (π.χ. υπέρογκες αυξήσεις σε δημοτικά τέλη, τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, διάφορα τέλη και τοπικοί φόροι, κλπ., κλπ.). Αφού, χρόνια τώρα, κάνουν την «πάπια» έναντι της πολιτικής παρακράτησης των οικονομικών πόρων της Αυτοδιοίκησης από την κεντρική εξουσία, όπως και σ' αυτή της μεταβίβασης αρμοδιοτήτων, χωρίς τους αντίστοιχους πόρους. Αφού,... υποβίβασαν στα 3 δισ. ευρώ τα χρέη των 9 δισ. ευρώ του κεντρικού κράτους προς την ΤΑ, τώρα, διεκδικούν, απλά και μόνο, την εγγραφή στον κρατικό προϋπολογισμό του 2005 των αναγκαίων πόρων, για τις προσλήψεις συμβασιούχων, τη συντήρηση σχολικών κτιρίων και την πολιτική προστασία.

Ο λόγος γίνεται για την ηγεσία της ΚΕΔΚΕ (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ) και το ψήφισμα, που εκδόθηκε μετά την πρόσφατη συνάντησή της με τον υπουργό Οικονομίας και την ενημερωτική σύσκεψή της, με τους προέδρους των ΤΕΔΚ και τους δημάρχους των πρωτευουσών των νομών όλης της χώρας.

Κάνουμε λάθος, αν υποθέσουμε ότι του χρόνου θα... διεκδικούν ακόμη λιγότερα και μερικά χρόνια μετά θα αρκούνται στην επιβολή και μόνο χαρατσιών στους δημότες;

«Αναταράξεις» στο δικομματικό συνεταιρισμό

Εσωτερικές αναταράξεις απασχολούν το τελευταίο διάστημα τα δύο μεγάλα κόμματα. Οι αποδοκιμασίες υπουργών από συνδικαλιστικά στελέχη της ΔΑΚΕ, οι κατηγορίες περί αλαζονείας των κυβερνητικών στελεχών, τα παράπονα για έλλειψη συντονισμού στο κυβερνητικό έργο και την επικοινωνιακή πολιτική δίνουν μια εικόνα της κατάστασης στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Απ' την άλλη, η ποδοσφαιροποίηση του Συνεδρίου της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, οι αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις για την ανύπαρκτη αντιπολιτευτική τακτική, η αμφισβήτηση των επιλογών της ηγεσίας συγκροτούν μέρος της εικόνας στο χώρο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα συμπτώματα μιας εξελισσόμενης κρίσης εμφανίζονται στο δικομματικό συνεταιρισμό κατά τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Τα δύο κόμματα, μετά την εναλλαγή τους στους ρόλους της κυβέρνησης και της μείζονος αντιπολίτευσης, αντιμετωπίζουν ένα σοβαρό πρόβλημα: Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να ακολουθήσει την πολιτική που ακολουθούσε το απελθόν ΠΑΣΟΚ, ενώ το ΠΑΣΟΚ οφείλει να διαδεχτεί τη Νέα Δημοκρατία στο ρόλο της αντιπολίτευσης, απέναντι σε μια πολιτική, κοινή και αδιαίρετη.

Με τα ίδια περίπου χαρακτηριστικά, εμφανίζονται και τα προβλήματα στον προσυνεδριακό ΣΥΝ, του οποίου η ηγεσία παλινδρομεί μεταξύ μιας πολιτικής απευθείας συνδιαχείρισης, τύπου κεντροαριστεράς, και μιας πολιτικής αντιπολίτευσης - αμορτισέρ για την απορρόφηση των κραδασμών του πολιτικού συστήματος, εν ονόματι των κοινών βασικών επιλογών.

Τα δύο κόμματα, ως μηχανισμοί νομής της εξουσίας, είναι πολύ φυσικό να αντιμετωπίζουν προβλήματα εσωτερικών αντιθέσεων, στο βαθμό που από τη φύση τους εδράζονται σε ανταγωνισμούς μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και εξυπηρέτηση στρατηγικών του κεφαλαίου.

Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα δύο κόμματα είναι αυτό που αφορά στη διαχείριση των συνεπειών από την άσκηση μιας σκληρής αντεργατικής, αντιλαϊκής πολιτικής. Η κυβερνητική πολιτική, σε όλα τα μέτωπα, προκαλεί μοιραία την αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων, που διαπιστώνουν ότι για άλλη μια φορά έπεσαν θύματα καταδημαγώγησης ενός κόμματος το οποίο εγκαταλείπει τις προεκλογικές του εξαγγελίες και ενός κόμματος που δεν μπορεί και δε θέλει να εναντιωθεί στις κυβερνητικές επιλογές.

Οι ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να συγκρατήσουν «εντός των τειχών» αυτήν την αγανάκτηση και τις λαϊκές αντιδράσεις. Δημιουργούν νέα «αναχώματα», ενισχύουν άλλα, παλιότερα, επιχειρούν να κρατήσουν «και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο». Για το σκοπό αυτό, αξιοποιούν ακόμη και τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή. Με την εμπειρία που αποκόμισαν από την τριακονταετή δικομματική διακυβέρνηση, πρέπει να αποφασίσουν αν θα αφήσουν την αγανάκτησή τους στα χέρια των συνδιαχειριστών αυτής της πολιτικής, ή θα εγκαταλείψουν τις αυταπάτες, για την προοπτική της πολιτικής τους χειραφέτησης, του αγώνα για τη λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή συμμαχία, το σοσιαλισμό.