Εχετε παρατηρήσει τελευταία, ότι οι κυβερνώντες χρησιμοποιούν πολύ τους όρους «συγχρηματοδοτούμενα», «συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση»; Ναι, βέβαια. Είναι πολύ της μόδας οι όροι αυτοί τελευταία.

Ο πρώτος αφορά στα λεγόμενα δημόσια, μεγάλα και μικρά έργα. Επειδή - υποτίθεται - το δημόσιο δεν έχει τα απαιτούμενα χρήματα, τα έργα αυτά θα γίνουν με «συγχρηματοδότηση» κράτους και κεφαλαιοκρατών. Δηλαδή, το κράτος θα βάζει τα χρήματα, είτε με τη μορφή μετρητών, είτε με τη μορφή εγγυήσεων, για να παίρνουν δάνεια οι κεφαλαιοκράτες. Οι τελευταίοι... θα βάζουν τα προαναφερόμενα δάνεια και, πέρα από τα τεράστια κέρδη, που θα αποκομίζουν από τις κατασκευές των έργων, θα παίρνουν και την εκμετάλλευση της λειτουργίας τους, για μερικές δεκαετίες τουλάχιστον, ώστε να... ξεπληρώσουν τα δάνεια. Δηλαδή, για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα. Και ο λαός θα πληρώνει...

Μετά απ' όλ' αυτά, αν σας πέρασε από το μυαλό, ότι αυτό δεν είναι κράτος, αλλά πλασιέ των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, δεν έχετε καθόλου άδικο. Ετσι ακριβώς είναι...

Ο δεύτερος όρος αφορά, κυρίως, στη δημόσια ακίνητη περιουσία κάθε λογής (γη, δάση, ακρογιαλιές, Ολυμπιακά ακίνητα κλπ., κλπ.). Επειδή - υποτίθεται - η κυβέρνηση της ΝΔ δε διακατέχεται από συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, όπως την κατηγορούν, δεν προχωρά στην πώληση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, αλλά θα την εκμεταλλευτεί σε συνεργασία με τους κεφαλαιοκράτες. Αυτή είναι η «συνεκμετάλλευση και η συνδιαχείριση». Με άλλα λόγια, παραχωρεί στον κεφαλαιοκράτη το όποιο δημόσιο ακίνητο, έναντι κάποιου τιμήματος, για κάμποσες δεκαετίες. Ετσι, απ' τη μια δε γίνεται πώληση, αφού το δημόσιο παραμένει τυπικά ιδιοκτήτης κι απ' την άλλη, ο κεφαλαιοκράτης δε χρειάζεται να βάλει χρήματα για την όποια αγορά. Και ο κοσμάκης θα πληρώνει, ενώ ο κεφαλαιοκράτης θα συσσωρεύει κέρδη. Κι όλ' αυτά με τι αντικείμενο; Μα, από τη δημόσια περιουσία, είτε αυτή είναι ακρογιαλιές, είτε αθλητικές εγκαταστάσεις, των οποίων έχουμε χρυσοπληρώσει και την κατασκευή τους...

Και μη σκεφτεί κανείς, ότι, με τον τρόπο αυτό, θα συγκεντρώσει χρήματα το κράτος, για τους όποιους κοινωνικούς σκοπούς. Στους καιρούς, που ζούμε, τέτοιες σκέψεις είναι πέρα για πέρα αυταπάτες. Πρώτον, γιατί υπάρχουν χίλιοι δυο τρόποι, για να επιστρέφουν τα όποια τιμήματα στα θησαυροφυλάκια των κεφαλαιοκρατών (κίνητρα, φοροαπαλλαγές κλπ.). Δεύτερον, γιατί, πάνω απ' όλα, προέχει η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων...

Μαθαίνουμε ότι η «αμαρτωλή» κλπ., κλπ. «Εταιρία Τουριστικά Ακίνητα» (ΕΤΑ) -κατά τη ΝΔ, όταν αυτή βρισκόταν στην αντιπολίτευση- σχεδιάζει για τον επόμενο χρόνο τη διάθεση εκμετάλλευσης σε εγχώριους και ξένους κεφαλαιοκράτες πολλών και διαφόρων τουριστικών εγκαταστάσεων ανά τη χώρα, ανάμεσά τους και 16 ξενοδοχείων «Ξενία». Και, εκτός αυτών, σχεδιάζει ακόμη τη διάθεση πάνω από 10.000 στρεμμάτων δημόσιας γης. Φανταζόμαστε, εκτάσεων με ιδιαίτερο επενδυτικό ενδιαφέρον...

Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις αλλάζουν, οι ...αμαρτίες όμως μένουν.

ΥΓ: Να δείτε, που σύντομα η ΕΤΑ θα αναδειχτεί σε ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση. Απ' ό,τι μαθαίνουμε, διπλασιάστηκαν σχεδόν τα προ φόρων κέρδη της στο πρώτο εννεάμηνο του 2004. Αλλωστε, ποιος δε θα κέρδιζε, πουλώντας τη δημόσια περιουσία, για την οποία άλλοι έχουν πληρώσει...