Αυτό ήταν λοιπόν..; Το καλοκαίρι της Ελλάδας το καλοκαίρι των Ολυμπιακών Αγώνων τελείωσε; Κι όμως... Λίγο ακόμα και θα πιστεύαμε όλα αυτά που ακούγαμε. Λίγο ακόμα και θα νομίζαμε ότι πραγματικά άλλαξε η ζωής μας και μάλιστα προς το καλύτερο, όπως μας λέγανε...

Αλλα να που ήρθε ο χειμώνας και μαζί του έφερε και την πραγματικότητα, κάνοντας τελικά τις μεγαλοστομίες των κυβερνώντων (νυν και πρώην) να μοιάζουν... όνειρα θερινής νυκτός. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα όλοι οι δρόμοι του Ολυμπιακού Δήμου Αμαρουσίου, λίγα μέτρα από το ΟΑΚΑ και το υπέρογκο οικονομικά στέγαστρο Καλατράβα, μετατράπηκαν σε λίμνες μετά από λίγες ώρες βροχής. Τα πολυδιαφημιζόμενα στάδια ένα μήνα μετά τους Αγώνες έμοιαζαν με έρημο τοπίο από την εγκατάλειψη, όμως κουβέντα δεν ειπώθηκε για να δοθούν στο λαό, που στην ουσία με τα χρήματά του φτιάχτηκαν. Αλλωστε ερειπωμένα και μαραζωμένα από την εγκατάλειψη γίνονται πιο εύκολα στόχος των απανταχού επιχειρηματιών. Και όλα αυτά τη στιγμή που τουλάχιστον στην πρωτεύουσα χιλιάδες παιδιά, που θέλουν να αθληθούν, ασφυκτιούν σε μερικές δεκάδες και πολλές φορές ακατάλληλα γήπεδα.

Οσο για τον τομέα του Αθλητισμού, τα ίδια που επικρατούσαν πάντα, συνεχίζουν να επικρατούν. Την ίδια ώρα που η πολιτεία προσπαθεί να φτιάξει στάδια στις Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες, για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό περισσεύουν... ψίχουλα, που σε πολλές περιπτώσεις δε δίνονται ούτε αυτά. Αντίθετα, με γνώμονα τη συνταγή των Ολυμπιακών Αγώνων η εμπορευματοποίηση του Αθλητισμού είναι αυτή που αποτελεί τον πρώτο στόχο. Αν δεν πληρώσεις, δεν μπορείς να αθληθείς, ενώ τα ιδιωτικά γυμναστήρια είναι τα μόνα που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στις γειτονιές της Αθήνας.

Σήμερα λίγους μήνες μετά το τέλος του... παραμυθιού είναι εμφανές ότι εκείνο που χρειάζεται είναι η συντονισμένη πάλη του λαού για να πάρει αυτά που του ανήκουν. Το δικαίωμα στην άθληση την απόκτηση των αθλητικών χώρων που κάποιοι έφτιαξαν με τα χρήματά του. Η πραγματικότητα που θέλησαν κάποιοι να την κρύψουν πίσω από τα μεγάλα λόγια δεν άλλαξε. Και δεν πρόκειται να αλλάξει εάν η πάλη δεν ενταθεί. Στο σημερινό συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό σύστημα που ζούμε, ο Αθλητισμός και οι Αγώνες υπηρετούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας, των μονοπωλίων και των πολυεθνικών εταιριών. Υπηρετούν ξένα προς τους λαούς συμφέροντα και ανάγκες. Είναι Ολυμπιακοί Αγώνες και Αθλητισμός των χορηγών, της ΔΟΕ, της ντόπας, των κυκλωμάτων, των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, των παραγόντων. Αντί να προάγουν την αρμονία του σώματος και της ψυχής, υποσκάπτουν και την υγεία των νέων, που θέλουν να ασχοληθούν με τον Αθλητισμό και δηλητηριάζουν τις ψυχές, χειραγωγούν και διαβρώνουν συνειδήσεις. Η υπεράσπιση του Αθλητισμού είναι επιτακτικό καθήκον όλων, πρέπει να γίνει συστατικό στοιχείο της ταξικής πάλης που καθημερινά διεξάγεται.

Τελικά απ' ό,τι φαίνεται η επιστροφή των αγώνων στις ρίζες τους δεν έφερε και την ηθική ανάκαμψη που υποστήριζαν οι υπεύθυνοι. Η διοργάνωση της Αθήνας θα μείνει σίγουρα στην ιστορία για τρία πράγματα: Τα τεράστια ποσά που δαπανήθηκαν ιδιαίτερα στον τομέα της ασφάλειας («Ζέπελιν» και κάμερες), αφού η τρομολαγνεία έκανε θραύση, το ντόπινγκ και τον «τρελό χορό» των χορηγών.

Στο θέμα των αναβολικών στην Αθήνα έπεσαν και οι τελευταίες μάσκες. Ο σημερινός Αθλητισμός, ο αθλητισμός του κέρδους, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις αναβολικές ουσίες. Η επιτυχία πρέπει να έρθει πάση θυσία, να θεωρείται σίγουρη. Και για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται υπερανθρώπους. Τα μετάλλια είναι «βουτηγμένα» στις ουσίες. Η περίπτωση των Κεντέρη - Θάνου, αλλά και του προπονητή τους, Χρήστου Τζέκου, όπου παραμονή της έναρξης των Αγώνων απέφυγαν (όπως αποδείχτηκε από την εισαγγελική έρευνα) να παρουσιαστούν σε αντιντόπινγκ κοντρόλ, επισκίασε κατά πολύ τη διοργάνωση. Η αφαίρεση του χάλκινου μεταλλίου από τον Ελληνα αρσιβαρίστα Λεωνίδα Σαμπάνη, αφού ανακαλύφθηκαν υψηλά ποσοστά τεστοστερόνης στον οργανισμό του, ήταν η δεύτερη περίπτωση που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση.

Στην αντίπερα οι καταγγελίες για ευνοϊκή μεταχείριση όσον αφορά τον αντιντόπινγκ έλεγχο σε Αμερικανούς αθλητές, προκειμένου να προστατευτεί το πληγωμένο γόητρο των ΗΠΑ (από την αποκάλυψη του σκανδάλου με τα εργαστήρια BALCO), συνθέτουν το σκηνικό του πολέμου συμφερόντων στο σημερινό Αθλητισμό. Συνολικά 23 περιπτώσεις αθλητών που συνελήφθησαν να έχουν κάνει χρήση αναβολικών έγιναν γνωστές σε αυτή τη διοργάνωση, αλλά, αλήθεια, πόσοι πιστεύουν ότι ήταν μόνο αυτοί;

Αν για ένα πράγμα θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι οι χορηγοί των Ολυμπιακών Αγώνων από τη διοργάνωση της Αθήνας, είναι για το γεγονός ότι κατάφεραν να αποτελέσουν το «κράτος εν κράτει» της διοργάνωσης. Μπορεί το αρχαίο πνεύμα, σύμφωνα με τους διοργανωτές, να παραμένει αθάνατο, όμως τελικά μόνο αυτό δεν πουλήθηκε. Από τον περασμένο Μάρτη η αρχή έγινε με την τελετή αφής της φλόγας, αλλά και τη λαμπαδηδρομία τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε εγχώριο επίπεδο. Με δυο βασικούς χορηγούς (γνωστό αναψυκτικό και εταιρία ηλεκτρονικών ειδών), αλλά και για μια πλειάδα άλλους η «ιερή φλόγα» των Αγώνων αποτέλεσε το καλύτερο κίνητρο για διαφήμιση. Συν τοις άλλοις με 300 ευρώ ο καθένας μπορούσε να πάρει λίγο... από τη χάρη της, αφού τόσο κόστιζε η συμμετοχή στη λαμπαδηδρομία. Βέβαια, το μεγαλύτερο παζάρι στήθηκε στις ημέρες των Αγώνων. Με τους αθλητές μετά την επιτυχία τους να ευχαριστούν πάνω απ' όλα τους χορηγούς τους που τους στήριξαν και μάλιστα σε ειδικές τελετές και συνεντεύξεις Τύπου, όπου έπρεπε να πουν τα... καθιερωμένα μπροστά στις κάμερες. Αλλωστε σε αυτό συντελούσαν και οι... δύσκολες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, σχετικά με το πόσο βοήθησαν τα συγκεκριμένα παπούτσια ή ρούχα στην επιτυχία. Και βέβαια δε σταμάτησαν εκεί... Οι χορηγοί ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αλλαγή ώρας και χωρίς προειδοποίηση μάλιστα στη μετάδοση του αγώνα γυναικείου μπάσκετ Ελλάδας - ΗΠΑ μετά από απαίτηση του τηλεοπτικού αμερικανικού δικτύου ΝΒC. Και βέβαια ποιος μπορεί να ξεχάσει τις οδηγίες που υπήρχαν στους κατόχους των εισιτηρίων για το τι μπλούζες ή καπέλα θα πρέπει να φορούν, προκειμένου να μην έχουν σήματα ανταγωνιστικών εταιριών ή ακόμα και το τι μάρκα νερό θα πρέπει να έχουν μαζί τους.

Τα πάντα πουλήθηκαν και αγοράστηκαν στη μεγάλη γιορτή των χορηγών, όπως ήταν επί της ουσίας οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι σήμερα αποτελούν ένα προϊόν απολύτως ελεγχόμενο από τους πολυεθνικούς κολοσσούς - χορηγούς της ΔΟΕ και τα γεγονότα διέψευσαν πλήρως την πολιτική υποκρισία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και όλων των υπολοίπων εμπλεκομένων, που μέχρι πριν από λίγους μήνες διακήρυσσαν ότι οι Αγώνες της Αθήνας θα είναι εκείνοι που θα στέψουν τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες με το... «αρχαίο, αθάνατο πνεύμα». Αντίθετα, αυτό που φάνηκε ήταν οι «αθλητές - μαριονέτες» στα συμφέροντα που έπρεπε να παρουσιάσουν τα καινούρια πρότυπα στη νεολαία. Πρότυπα που με τις δηλώσεις τους άγγιζαν ακόμα και τα όρια του εθνικισμού, όπως, για παράδειγμα, η Ολυμπιονίκης Φανή Χαλκιά, που μετά την επιτυχία της έκανε λόγο για «γονίδια των Ελλήνων που οδηγούν στην επιτυχία».