Τα «κριτήρια της Κοπεγχάγης», η «κοινωνία των πολιτών», οι «δημοκρατικοί θεσμοί της Ευρώπης» θα εξαναγκάσουν - μας λένε - να εκδημοκρατιστεί μέχρι και η Τουρκία! Το μέγεθος αυτής της υποκρισίας φαίνεται με γυμνό μάτι σε ορισμένες από τις νέες χώρες, που εντάχθηκαν στην ΕΕ. Μεταξύ των άλλων και στη Λετονία. Στη μικρή αυτή Βαλτική χώρα, η «τεράστια» ΕΕ δεν μπόρεσε, ή, καλύτερα, δε θέλησε να εξασφαλίσει, ούτε καν τη στοιχειώδη υποχρέωση της αστικής δημοκρατίας, δηλαδή να έχουν όλοι οι άνθρωποι δικαίωμα ψήφου! Ετσι το 23% των κατοίκων της χώρας εξακολουθεί να μην έχει δικαίωμα ψήφου, επειδή δεν μπορούν να αποδείξουν πως οι ίδιοι ή οι γονείς τους ζούσαν στη Λετονία πριν από το καλοκαίρι του 1940, όταν η Λετονία εντάχθηκε στην ΕΣΣΔ. Στη συγκεκριμένη χώρα είναι επίσης απαγορευμένο το Κομμουνιστικό Κόμμα Λετονίας (ΚΚΛ), ενώ απαγορεύεται η «κομμουνιστική προπαγάνδα». Δεν επιτρέπεται ακόμη σε όσους παρέμειναν μέχρι τον Αύγουστο του 1991 μέλη του ΚΚΛ, των αντιφασιστικών οργανώσεων των βετεράνων, των Σοβιέτ και των άλλων «φιλοσοβιετικών οργανώσεων» να θέσουν υποψηφιότητα. Την ίδια ώρα, στήνονται μνημεία και δίνονται συντάξεις και τιμές σε όσους συμμετείχαν στις λετονικές «Λεγεώνες των SS», ενώ καταστρέφονται τα αντιφασιστικά μνημεία.

Τέτοιος είναι ο «εκδημοκρατισμός» που μπορεί να κάνει η ΕΕ! Γι' αυτά σιωπούν όχι μόνον η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΝ, ο οποίος στα λόγια κόπτεται για τα «δημοκρατικά δικαιώματα» και δηλώνει λάτρης του «ευρωμονόδρομου».

Σ' αυτές τις συνθήκες αγωνίζεται το Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας, που, αν κι έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση (5 βουλευτές στους 100), ο Πρόεδρός του, Αλφρεντ Ρούμπιξ, δεν έχει το δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές όλων των επιπέδων (βουλευτικές, τοπικές, ευρωεκλογές), αφού παρέμεινε μέχρι τέλους Α` Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΛ και μάλιστα για το λόγο αυτό φυλακίστηκε την περίοδο 1991-1997.

Associated Press

Βετεράνοι των «Λεγεώνων των Ες-Ες» και συγγενείς τους σε έναν από τους «γιορτασμούς τους»

Στο συγκεκριμένο συνέδριο, το ΣΚΛ ενέκρινε το νέο Πρόγραμμά του, που ολοκληρώνει ένα σημαντικό στάδιο ιδεολογικο-πολιτικού προσανατολισμού του κόμματος.

Παρουσιάζοντας την εισήγηση, ο Α. Ρούμπιξ αναφέρθηκε στην αμερικανική επιθετικότητα, στην ακύρωση του Διεθνούς Δικαίου, που είχε διαμορφωθεί κάτω από την πίεση της ΕΣΣΔ, από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Τόνισε πως η ελίτ της χώρας ακολουθεί τυφλά τις ΗΠΑ κι έτσι, για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Λετονία έγινε χώρα κατοχική, συμμετέχοντας στην κατοχή του Ιράκ. Το ΣΚΛ είναι ενάντια στις πολεμικές επιχειρήσεις και ο Πρόεδρός του κάλεσε την κυβέρνηση και από το βήμα του συνεδρίου να αποσύρει τα στρατεύματα της χώρας από το Ιράκ.

Associated Press

Από τους γιορτασμούς της εργατικής Πρωτομαγιάς

Στο ΣΚΛ καταδικάζει την τρομοκρατία, αλλά την ίδια ώρα σημειώνει πως δεν υπάρχει η λεγόμενη «διεθνής τρομοκρατία». Το ΣΚΛ είναι αντίθετο στα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» και στη νεο-αποικιοκρατία, στην εξαθλίωση ολόκληρων λαών, στην κρατική τρομοκρατία. Ο Πρόεδρος του ΣΚΛ ανέφερε έτσι πως η πτώση των τιμών του πετρελαίου το 1985 ήταν ένα κλασικό παράδειγμα τρομοκρατίας των ΗΠΑ σε βάρος της ΕΣΣΔ, με στόχο να οξύνουν τα οικονομικά προβλήματά της και να οδηγήσουν στη διάλυσή της. Αντίστοιχες σημερινές εκδηλώσεις των ΗΠΑ είναι οι επιθέσεις σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν και Ιράκ.

Σημείωσε, ταυτόχρονα, τις αρνητικές συνέπειες, για τους εργαζόμενους της Λετονίας από την ένταξη στην ΕΕ, όπως ήταν η αύξηση των τιμών, η καθήλωση των μισθών, η καταστροφή της αγροτικής οικονομίας, η αύξηση της ανεργίας (που ήδη έφτασε στο 9-10%, ενώ με τις εκτιμήσεις των συνδικάτων είναι διπλάσια), κ.ά. Πρόβλεψε πως οι τιμές των προϊόντων θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο με την είσοδο του ευρώ και θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη εξάρτηση της οικονομίας από τις δυτικές αγορές.

Μνημείο των «Λεγεώνων των Ες-Ες». Οι γωνίες του, λένε οι ειδικοί πως συμβολίζουν ακριβώς τα «Ες-Ες»

Αναφέρθηκε στην πολιτική κατάσταση, μετά τη διάλυση του συνασπισμού, όπου συμμετείχε μαζί με άλλα δύο κόμματα το ΣΚΛ, με την επωνυμία «Για τα δημοκρατικά δικαιώματα σε μια ενιαία Λετονία» (ΖΑΠΤΣΕΛ). Σημείωσε ότι γι' αυτήν ευθύνεται το Κόμμα «Ισότητα», που εξακολουθεί με ένα τέχνασμα που έκανε να χρησιμοποιεί τον τίτλο του ΖΑΠΤΣΕΛ. Κατήγγειλε πως το νέο ΖΑΠΤΣΕΛ δεν είναι καν αριστερό κόμμα, αφού υπερασπίζεται μόνο τα δικαιώματα των «ρωσόφωνων» κι όχι όλων των εργαζομένων της Λετονίας. Το κύριο σύνθημα του ΖΑΠΤΣΕΛ, η «κοινωνία των πολιτών», δεν είναι άλλη από την καπιταλιστική κοινωνία, στην οποία πλούσιοι και φτωχοί πρέπει να ζουν αρμονικά, τόνισε ο Πρόεδρος του ΣΚΛ. Σημείωσε πως σε αντιπαράθεση στο σύνθημα «Βαδίζουν οι Ρώσοι», που έριξε το ΖΑΠΤΣΕΛ, εμφανίστηκε το σύνθημα «Λετονέ, μην παραδίνεσαι!», που έριξαν οι Λετονοί εθνικιστές, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της διχόνοιας στη χώρα! Ο Α. Ρούμπιξ καταδίκασε τις προσπάθειες εθνικιστικής ψύχωσης και διαίρεσης σε εθνική βάση και από τις δύο πλευρές. Πρόσθεσε ότι το ΣΚΛ είναι ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (που περιορίζει τη μόρφωση των ρωσόφωνων στη μητρική τους γλώσσα), καθώς και στα άλλα αντιδημοκρατικά μέτρα, όπως είναι οι ισχύοντες αντικομμουνιστικοί περιορισμοί.

Στα άμεσα καθήκοντα που μπαίνουν στην Εισήγηση ξεχωρίζει το ζήτημα της καθόδου του κόμματος στις δημοτικές εκλογές (Μάρτη 2005) με πλατύ ψηφοδέλτιο. Επίσης, ιδιαίτερη σημασία αποκτούν οι εκδηλώσεις για τα 60 χρόνια της Αντιφασιστικής Νίκης στο φόντο των δηλώσεων κυβέρνησης και Προεδρίας της χώρας ότι «αυτή η μέρα δεν είναι μέρα γιορτής για τη Λετονία».

Σημαντική κατεύθυνση της εισήγησης είναι η δουλιά στην εργατική τάξη. Εκεί σημειώνεται πως το 75% των επιχειρήσεων στη Λετονία απασχολεί μόλις έως 9 εργαζόμενους. Αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας, προκαλεί μεγάλες δυσκολίες στο να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι για τα δικαιώματά τους. Μάλιστα, ορισμένοι εργοδότες υποχρεώνουν όσους προσλαμβάνουν να αποδεχτούν όρους, όπως ότι δε θα γίνουν μέλη συνδικάτων, δε θα γεννήσουν κλπ. Ο Α. Ρούμπιξ σημείωσε ότι και για τα συνδικάτα της Λετονίας «ταιριάζει αυτό που είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Διεθνή Συνάντηση των ΚΚ στην Αθήνα, πως τα τελευταία χρόνια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της Ευρώπης δεν παίζουν το ρόλο της ταξικής πρωτοπορίας, αλλά το ρόλο του μεσάζοντα, για να εξασφαλιστεί η συναίνεση ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και στις δυνάμεις της εργασίας».

Ο Πρόεδρος του ΣΚΛ κάλεσε τα συνδικάτα να αγωνιστούν ενάντια στους χαμηλούς μισθούς και τις συντάξεις, ενάντια στην αύξηση του εργάσιμου χρόνου, ενάντια στην ακρίβεια. Χαιρέτισε τις κινητοποιήσεις των γιατρών και των εκπαιδευτικών για μισθολογικές αυξήσεις. Καταδίκασε τον «κοινωνικό διάλογο», που σημείωσε ότι έχει στόχο την εδραίωση της αστικής δικτατορίας. Κάλεσε, τέλος, τις κομματικές οργανώσεις να δώσουν βάρος στη δουλιά στα συνδικάτα και στις άλλες μαζικές οργανώσεις, καθώς και στη νεολαία.

Ο Πρόεδρος του ΣΚΛ αναφέρθηκε στη συμμετοχή του ΣΚΛ σε διεθνείς δραστηριότητες. Τόνισε πως στην τελευταία Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Αθήνα, 68 κόμματα υπέγραψαν κείμενο διαμαρτυρίας ενάντια στη συνεχιζόμενη απαγόρευση του ΚΚ Λετονίας. Πρόσθεσε επίσης ότι η τελευταία Συνάντηση των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων στην Αθήνα, που συζήτησε το ζήτημα της αντίστασης στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, έδειξε πως οι δυνάμεις της αντίστασης ενισχύονται σ' όλον τον κόσμο.

Τέλος, είπε: «Η ουσία του ΣΚΛ είναι η συνεπής ενασχόληση με τα πραγματικά ζητήματα του ανθρώπου της δουλιάς, κι όχι οι φανταχτερές ενέργειες. Είναι ο ασυμβίβαστος αγώνας και όχι η συναίνεση με την κυρίαρχη τάξη των καπιταλιστών. Το σύνθημά μας: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε! Η εξουσία στο λαό κι όχι στο κεφάλαιο!».

Στο πρώτο κεφάλαιο «Η ιστορία της εμφάνισης και ανάπτυξης της σοσιαλιστικής ιδέας στη Λετονία» γίνεται μια ιστορική αναδρομή στην εμφάνιση του Λετονικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος το 1904 και τη σύνδεσή του με το αντίστοιχο ρωσικό, την προσχώρησή του σε αυτό (το 1906) και έως την ανατροπή του σοσιαλισμού. Το Πρόγραμμα παίρνει θέση υπέρ της Οχτωβριανής Επανάστασης, θεωρεί νόμιμη την ένταξη της Λετονίας στην ΕΣΣΔ (το 1940), που έγινε μετά από την εκδήλωση της βούλησης της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού της χώρας. Σημειώνεται πως αυτή η απόφαση πάρθηκε από τη λαϊκή κυβέρνηση που είχε προκύψει μετά τη νίκη των δυνάμεων του Μετώπου Εργαζόμενου Λαού (όπου είχε ενταχθεί και το ΚΚΛ), που έλαβε στις εκλογές το 97,8% των ψήφων. Τονίζεται πως ουσιαστικά εκείνες οι εκλογές (Ιούλης 1940) αποτέλεσαν ένα παλλαϊκό δημοψήφισμα για την ένταξη στην ΕΣΣΔ, «την οποία η συντριπτική πλειοψηφία του λαού τη θεωρούσε ελπιδοφόρα εγγύηση απέναντι στον κίνδυνο του φασισμού».

Σημειώνεται πως η ύπαρξη στη χώρα των σοβιετικών στρατευμάτων, που βρίσκονταν ήδη τότε στη χώρα νόμιμα (Ιούνης 1940), μετά από διακρατική συμφωνία της ΕΣΣΔ με την προηγούμενη αστική κυβέρνηση, «οπωσδήποτε άσκησε επίδραση στις επαναστατικές διαθέσεις των μαζών. Ομως αυτή η επίδραση δεν ήταν η αποφασιστική, όπως προσπαθούν να το παρουσιάσουν οι αστοί ιστορικοί και πολιτικοί. Δεν καταγράφτηκε ούτε ένα γεγονός καταπάτησης της κυριαρχίας της Λετονίας από τον Κόκκινο Στρατό». Με βάση τα παραπάνω το ΣΚΛ θεωρεί στο Πρόγραμμά του πως η ένταξη της Λετονίας στην ΕΣΣΔ ήταν εθελοντική, πολλαπλά ωφέλιμη για το λαό και την οικονομία της χώρας και σε καμία περίπτωση δεν ισχύουν οι κατηγορίες περί «κατοχής της Λετονίας από την ΕΣΣΔ», που το σημερινό καθεστώς εξαπολύει.

Το Πρόγραμμα του ΣΚΛ αναφέρεται στη λετονική «Λεγεώνα των Ες-Ες» την περίοδο της φασιστικής κατοχής και καταρρίπτει το μύθο ότι τάχατες οι συνεργάτες των ναζί αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία της Λετονίας. Ταυτόχρονα σημειώνει πως η εμφάνιση αυτού του φιλοναζιστικού σώματος έδειξε πως οι δυνάμεις της αντεπανάστασης δεν παραδόθηκαν μετά την προσχώρηση στην ΕΣΣΔ και βρήκαν τότε την ευκαιρία να δραστηριοποιηθούν. Μάλιστα, κρούσματα αυτής της ένοπλης αντίδρασης υπήρξαν και μετά την Αντιφασιστική Νίκη, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50.

Ακολουθεί αναφορά στα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Λετονία. Είναι χαρακτηριστικός ο επίλογος του κεφαλαίου αυτού: «Ολα τα επιτεύγματα στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική οικοδόμηση της Σοβιετικής Λετονίας είναι καρποί πολύχρονων και επίπονων προσπαθειών ελεύθερης και δημιουργικής εργασίας του ελεύθερου λαού της Λετονίας. Τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν, διαψεύδουν πειστικά το μύθο που διαδίδει η αστική προπαγάνδα δήθεν περί κατοχικού καθεστώτος στη Σοβιετική Λετονία».

Στο δεύτερο κεφάλαιο του Προγράμματος του ΣΚΛ «Η όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα παγκόσμια συστήματα του σοσιαλισμού και του καπιταλισμού. Οι αιτίες της κρίσης του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» γίνεται αναφορά στον ανταγωνισμό των δύο παγκόσμιων κοινωνικών συστημάτων, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εξαιτίας της σημασίας αυτών των θέσεων, για ένα ζήτημα που προβληματίζει παγκόσμια, όχι μόνο τους κομμουνιστές, αλλά ευρύτερα τους προοδευτικούς ανθρώπους, θεωρήσαμε σωστό να τις παρουσιάσουμε ξεχωριστά.

Στο τρίτο κεφάλαιο «Το ιστορικό αναπόφευκτο του περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό» γίνεται αναφορά στην παγκόσμια κατάσταση, στα αδιέξοδα του ιμπεριαλισμού. Σημειώνεται πως στη μελλοντική οικοδόμηση του σοσιαλισμού θα πρέπει να παρθεί υπόψη η θετική εμπειρία που υπήρξε. Εκφράζεται η σιγουριά πως ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας του σοσιαλισμού.

Στο τέταρτο κεφάλαιο «Ο χαρακτηρισμός της σύγχρονης οικονομικής και πολιτικής κατάστασης στη Λετονία» γίνεται ανάλυση της κατάστασης, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής στη χώρα. Χαρακτηριστικά σημειώνεται πως: «Με την ένταξη την 1/5/2004 στην ΕΕ η Λετονία έχασε την αυτοτέλειά της στην οικονομία, στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική του κράτους και για μια ακόμη φορά έπεσε σε εξάρτηση από τον παγκόσμιο καπιταλισμό. Για την προστασία αυτής της εξάρτησης, πλέον φροντίζουν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ».

Στο πέμπτο κεφάλαιο «Βασικές κατευθύνσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λετονίας στις σημερινές συνθήκες» σημειώνεται, ανάμεσα στα άλλα, πως: «Το πέρασμα στη νέα κατάσταση της κοινωνίας είναι δυνατόν τόσο με τον επαναστατικό, όσο και με τον εξελικτικό δρόμο, με τη μορφή της λαϊκής δημοκρατίας. Ο τρόπος του περάσματος, ειρηνικός ή μη ειρηνικός, εξαρτάται από τις μορφές, τις μεθόδους και το περιεχόμενο των ενεργειών της σημερινής κυρίαρχης τάξης, της αστικής. Αυτή έχει υπό τις διαταγές το στρατό, τις δομές ασφαλείας και το άλλο οπλοστάσιο των μέσων για την εμπόδιση ενός τέτοιου περάσματος, δηλαδή της επανάστασης.

Το ΣΚΛ θεωρεί πως το πέρασμα στη νέα κατάσταση της κοινωνίας είναι ιστορικό καθήκον και για την επίτευξή του μπορεί να περάσουν και πολλά χρόνια. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω του σταδίου της δικτατορίας του προλεταριάτου, η οποία θα αντικαταστήσει τη σημερινή δικτατορία της αστικής τάξης».

Στο Πρόγραμμα διατυπώνονται μια σειρά στόχων πάλης, που αφορούν τη σημερινή κατάσταση, τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των άλλων στρωμάτων, της δουλιάς του κόμματος στο συνδικαλιστικό κίνημα, για την καλυτέρευση της ζωής των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, αναφέρεται πως το ΣΚΛ πρέπει «να ενισχύσει και να αναπτύξει τις σχέσεις και την κοινή δράση του με το παγκόσμιο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα». Μεταξύ άλλων ζητούνται η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και η κατάργηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων, ενώ δεν αναγνωρίζεται το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος (το 31% είχε ψηφίσει κατά) για την ένταξη στην ΕΕ, εξαιτίας του ότι στο δημοψήφισμα δεν είχε δικαίωμα ψήφου το 23% των κατοίκων.

Την επόμενη Κυριακή το 2ο μέρος