Στις 11 Δεκέμβρη 2004 πραγματοποιήθηκε στη Ρίγα το 9ο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λετονίας (ΣΚΛ), στο οποίο παραβρέθηκαν και χαιρέτισαν αντιπροσωπείες του ΚΚΕ, καθώς επίσης του Κόμματος Εργασίας Βελγίου, του ΚΚ Εσθονίας, του ΣΚ Λιθουανίας, του ΚΚ Σλοβακίας και του ΚΚ Τσεχίας - Μοραβίας. Στην έναρξη του συνεδρίου, παραβρέθηκε και χαιρέτισε επίσης ο Μιροσλάβ Ράνσντορφ, αντιπρόεδρος της Συνομοσπονδιακής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς / Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών (GUE/NGL).

Στο συγκεκριμένο συνέδριο, το ΣΚΛ ενέκρινε το νέο Πρόγραμμά του, που ολοκληρώνει ένα σημαντικό στάδιο ιδεολογικο-πολιτικού προσανατολισμού του κόμματος.

Παρουσιάζοντας την εισήγηση, ο Α. Ρούμπιξ αναφέρθηκε στην αμερικανική επιθετικότητα, στην ακύρωση του Διεθνούς Δικαίου, που είχε διαμορφωθεί κάτω από την πίεση της ΕΣΣΔ, από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Τόνισε πως η ελίτ της χώρας ακολουθεί τυφλά τις ΗΠΑ κι έτσι, για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Λετονία έγινε χώρα κατοχική, συμμετέχοντας στην κατοχή του Ιράκ. Το ΣΚΛ είναι ενάντια στις πολεμικές επιχειρήσεις και ο Πρόεδρός του κάλεσε την κυβέρνηση και από το βήμα του συνεδρίου να αποσύρει τα στρατεύματα της χώρας από το Ιράκ.

Ο Πρόεδρος του ΣΚΛ σημείωσε πως ο καπιταλισμός στο στάδιο του ιμπεριαλισμού δεν μπορεί να επιλύσει τις αντιθέσεις του, παρά τις διαρθρωτικές αλλαγές, γι' αυτό και πλησιάζει η ώρα του σοσιαλισμού.

Στο ΣΚΛ καταδικάζει την τρομοκρατία, αλλά την ίδια ώρα σημειώνει πως δεν υπάρχει η λεγόμενη «διεθνής τρομοκρατία». Το ΣΚΛ είναι αντίθετο στα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» και στη νεο-αποικιοκρατία, στην εξαθλίωση ολόκληρων λαών, στην κρατική τρομοκρατία. Ο Πρόεδρος του ΣΚΛ ανέφερε έτσι πως η πτώση των τιμών του πετρελαίου το 1985 ήταν ένα κλασικό παράδειγμα τρομοκρατίας των ΗΠΑ σε βάρος της ΕΣΣΔ, με στόχο να οξύνουν τα οικονομικά προβλήματά της και να οδηγήσουν στη διάλυσή της. Αντίστοιχες σημερινές εκδηλώσεις των ΗΠΑ είναι οι επιθέσεις σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν και Ιράκ.

Σημείωσε, ταυτόχρονα, τις αρνητικές συνέπειες, για τους εργαζόμενους της Λετονίας από την ένταξη στην ΕΕ, όπως ήταν η αύξηση των τιμών, η καθήλωση των μισθών, η καταστροφή της αγροτικής οικονομίας, η αύξηση της ανεργίας (που ήδη έφτασε στο 9-10%, ενώ με τις εκτιμήσεις των συνδικάτων είναι διπλάσια), κ.ά. Πρόβλεψε πως οι τιμές των προϊόντων θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο με την είσοδο του ευρώ και θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη εξάρτηση της οικονομίας από τις δυτικές αγορές.

Πρόσθεσε πως το ΣΚΛ ζητά δημοψήφισμα για το «ευρωσύνταγμα».

Αναφέρθηκε στην πολιτική κατάσταση, μετά τη διάλυση του συνασπισμού, όπου συμμετείχε μαζί με άλλα δύο κόμματα το ΣΚΛ, με την επωνυμία «Για τα δημοκρατικά δικαιώματα σε μια ενιαία Λετονία» (ΖΑΠΤΣΕΛ). Σημείωσε ότι γι' αυτήν ευθύνεται το Κόμμα «Ισότητα», που εξακολουθεί με ένα τέχνασμα που έκανε να χρησιμοποιεί τον τίτλο του ΖΑΠΤΣΕΛ. Κατήγγειλε πως το νέο ΖΑΠΤΣΕΛ δεν είναι καν αριστερό κόμμα, αφού υπερασπίζεται μόνο τα δικαιώματα των «ρωσόφωνων» κι όχι όλων των εργαζομένων της Λετονίας. Το κύριο σύνθημα του ΖΑΠΤΣΕΛ, η «κοινωνία των πολιτών», δεν είναι άλλη από την καπιταλιστική κοινωνία, στην οποία πλούσιοι και φτωχοί πρέπει να ζουν αρμονικά, τόνισε ο Πρόεδρος του ΣΚΛ. Σημείωσε πως σε αντιπαράθεση στο σύνθημα «Βαδίζουν οι Ρώσοι», που έριξε το ΖΑΠΤΣΕΛ, εμφανίστηκε το σύνθημα «Λετονέ, μην παραδίνεσαι!», που έριξαν οι Λετονοί εθνικιστές, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της διχόνοιας στη χώρα! Ο Α. Ρούμπιξ καταδίκασε τις προσπάθειες εθνικιστικής ψύχωσης και διαίρεσης σε εθνική βάση και από τις δύο πλευρές. Πρόσθεσε ότι το ΣΚΛ είναι ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (που περιορίζει τη μόρφωση των ρωσόφωνων στη μητρική τους γλώσσα), καθώς και στα άλλα αντιδημοκρατικά μέτρα, όπως είναι οι ισχύοντες αντικομμουνιστικοί περιορισμοί.

Στα άμεσα καθήκοντα που μπαίνουν στην Εισήγηση ξεχωρίζει το ζήτημα της καθόδου του κόμματος στις δημοτικές εκλογές (Μάρτη 2005) με πλατύ ψηφοδέλτιο. Επίσης, ιδιαίτερη σημασία αποκτούν οι εκδηλώσεις για τα 60 χρόνια της Αντιφασιστικής Νίκης στο φόντο των δηλώσεων κυβέρνησης και Προεδρίας της χώρας ότι «αυτή η μέρα δεν είναι μέρα γιορτής για τη Λετονία».

Σημαντική κατεύθυνση της εισήγησης είναι η δουλιά στην εργατική τάξη. Εκεί σημειώνεται πως το 75% των επιχειρήσεων στη Λετονία απασχολεί μόλις έως 9 εργαζόμενους. Αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας, προκαλεί μεγάλες δυσκολίες στο να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι για τα δικαιώματά τους. Μάλιστα, ορισμένοι εργοδότες υποχρεώνουν όσους προσλαμβάνουν να αποδεχτούν όρους, όπως ότι δε θα γίνουν μέλη συνδικάτων, δε θα γεννήσουν κλπ. Ο Α. Ρούμπιξ σημείωσε ότι και για τα συνδικάτα της Λετονίας «ταιριάζει αυτό που είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Διεθνή Συνάντηση των ΚΚ στην Αθήνα, πως τα τελευταία χρόνια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της Ευρώπης δεν παίζουν το ρόλο της ταξικής πρωτοπορίας, αλλά το ρόλο του μεσάζοντα, για να εξασφαλιστεί η συναίνεση ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και στις δυνάμεις της εργασίας».

Ο Πρόεδρος του ΣΚΛ κάλεσε τα συνδικάτα να αγωνιστούν ενάντια στους χαμηλούς μισθούς και τις συντάξεις, ενάντια στην αύξηση του εργάσιμου χρόνου, ενάντια στην ακρίβεια. Χαιρέτισε τις κινητοποιήσεις των γιατρών και των εκπαιδευτικών για μισθολογικές αυξήσεις. Καταδίκασε τον «κοινωνικό διάλογο», που σημείωσε ότι έχει στόχο την εδραίωση της αστικής δικτατορίας. Κάλεσε, τέλος, τις κομματικές οργανώσεις να δώσουν βάρος στη δουλιά στα συνδικάτα και στις άλλες μαζικές οργανώσεις, καθώς και στη νεολαία.

Ο Πρόεδρος του ΣΚΛ αναφέρθηκε στη συμμετοχή του ΣΚΛ σε διεθνείς δραστηριότητες. Τόνισε πως στην τελευταία Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Αθήνα, 68 κόμματα υπέγραψαν κείμενο διαμαρτυρίας ενάντια στη συνεχιζόμενη απαγόρευση του ΚΚ Λετονίας. Πρόσθεσε επίσης ότι η τελευταία Συνάντηση των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων στην Αθήνα, που συζήτησε το ζήτημα της αντίστασης στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, έδειξε πως οι δυνάμεις της αντίστασης ενισχύονται σ' όλον τον κόσμο.

Τέλος, είπε: «Η ουσία του ΣΚΛ είναι η συνεπής ενασχόληση με τα πραγματικά ζητήματα του ανθρώπου της δουλιάς, κι όχι οι φανταχτερές ενέργειες. Είναι ο ασυμβίβαστος αγώνας και όχι η συναίνεση με την κυρίαρχη τάξη των καπιταλιστών. Το σύνθημά μας: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε! Η εξουσία στο λαό κι όχι στο κεφάλαιο!».