ΡΑΜΑΛΑ: Τώρα που τελείωσαν οι εκλογές και τα πανηγύρια των νικητών, θα κάνει κάθε πλευρά τη μελέτη και θα πάρει το μήνυμα και το μάθημα. Θα βρεθούν όλοι μπροστά στη μεγάλη ερώτηση - Τι γίνεται τώρα;

Αυτή η ερώτηση θα βρεθεί μπροστά σε όλους. Τόσο των νικητών όσο και των χαμένων, γιατί η επόμενη μάχη δεν είναι μακριά, γιατί θα έχουν άλλη αναμέτρηση στις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου μήνα του 2005. Και τοπικές εκλογές λίγο πριν ή λίγο μετά. Μπορούμε να πούμε ότι η ερώτηση αυτή θα είναι πιο εύκολη για τους χαμένους, που θα βγάλουν τα συμπεράσματα και θα ξεκινήσουν, γνωρίζοντας πού βρίσκονται και τι δυνάμεις έχουν και τι λάθη έχουν κάνει.

Ομως η ερώτηση θα είναι πιο δύσκολη για τον νικητή, το Μαχμούντ Αμπάς. Γιατί ο Αμπάς έχει κάνει πολύ μεγάλες υποσχέσεις στους ψηφοφόρους, σε ό,τι αφορά τη βελτίωση της καθημερινής και οικονομικής ζωής του κόσμου, σε ό,τι αφορά την ασφάλεια του πολίτη και διόρθωση της παλαιστινιακής αρχής, κάτι που το ζητούν όλοι μέσα κι έξω. Από την άλλη πλευρά, έχει υποχρεωθεί ότι δε θα κάνει υποχωρήσεις στα βασικά και ουσιαστικά θέματα της Παλαιστίνης: Ανεξαρτησία, σύνορα, Ιερουσαλήμ, πρόσφυγες, εποικισμοί, κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές. Και για να κάνει ο Αμπάς όλα αυτά δεν εξαρτάται από τον ίδιο μόνο ή από τη θέλησή του, ούτε από τη θέληση του κόμματός του και το εκλογικό του πρόγραμμα.

Ο Αμπάς παρουσιάστηκε σαν μετριοπαθής πολιτικός που είναι, κατάλληλος για την περίοδο αυτή, που τον θέλουν και οι Αραβες, οι Αμερικάνοι και άλλοι. Κι γι' αυτό όλοι αυτοί περιμένουν να κάνει τις υποχωρήσεις που δεν έκανε ο Αραφάτ, να αποδείξει ότι είναι πραγματικός και μετριοπαθής στην πράξη, για να προχωρήσει η ειρηνευτική διαδικασία και να κάνει τις υποσχέσεις στους ψηφοφόρους πραγματικότητα.

Ομως η πείρα μας και του Αμπάς προσωπικά, λέει ότι η άλλη πλευρά ακόμη δεν είναι έτοιμη να τον βοηθήσει, ειδικά αν δεν ξεχνάμε τη στάση των Αμερικάνων και προσωπικά του G. Bosh και υποσχέσεις του για τον Σαρόν ότι το Ισραήλ δεν πρέπει να γυρίσει στα σύνορα το 1967 και από την Ιερουσαλήμ και ότι οι πρόσφυγες δεν πρέπει να γυρίσουν στα σπίτια τους και η λύση πρέπει να γίνει με τα δεδομένα που έχει κάνει το Ισραήλ στο έδαφος, στην παλιά γη. Και οι μεγάλοι εποικισμοί πρέπει να παραμένουν υπό έλεγχο. Το Ισραήλ, πράγμα που είναι απαράδεκτο από την πλευρά του παλαιστινιακού λαού, που θέλει την ειρήνη αλλά στη βάση των αποφάσεων των Ενωμένων Εθνών.

Το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έκαναν τίποτα να βοηθήσουν τον Αμπάς όταν ήταν πρωθυπουργός και γι' αυτό έπεσε τότε.

Τώρα, όμως, σαν πρόεδρος και στην απουσία του Αραφάτ που τον θεώρησαν μεγάλο εμπόδιο, θα κάνουν αρκετά για να τον βοηθήσουν να κρατηθεί και να πάμε μπροστά ή θα τον αφήσουν μόνο, που σημαίνει ότι θα είμαστε ξανά στο ίδιο τετράγωνο και θα γυρίσει η περιοχή στον φαύλο κύκλο βίας.

Αυτό θα δείξουν οι επόμενες μέρες.

(Το άρθρο στάλθηκε στο «Ριζοσπάστη» απ' ευθείας από τη Ραμάλα. Διατηρήσαμε τα αυθεντικά ελληνικά του Ακελ Τακάζ).