Η πλειοψηφία των Αμερικανών μαθητών δεν εκτιμά τις αξίες της ελευθερίας του λόγου, του Τύπου ή της θρησκείας, αφού θεωρεί «παρατραβηγμένο» το πρώτο άρθρο του αμερικανικού Συντάγματος που διασφαλίζει τις ελευθερίες αυτές... Σε ποια ηλικία, τελικά, αρχίζει να γίνεται λοβοτομή στο μέλλον της «μεγαλύτερης δύναμης» του πλανήτη;

Πάντως, η έρευνα του πανεπιστημίου του Κονέκτικατ, που διήρκεσε δύο χρόνια και στην οποία 100.000 μαθητές Λυκείων κατέθεσαν την άποψή τους για τις συνταγματικές ελευθερίες είναι αποκαλυπτική και τρομακτική, αφού εκτός του γεγονότος ότι η πλειοψηφία θεωρεί «παρατραβηγμένο» το πρώτο άρθρο του αμερικανικού Συντάγματος, που διασφαλίζει τις πιο κρίσιμες για μια κοινωνία ελευθερίες, παράλληλα δηλώνει - τουλάχιστον το 50% εξ αυτών - ότι η κυβέρνηση ΠΡΕΠΕΙ να λογοκρίνει και το Διαδίκτυο.

Ακόμη και για τον πρόεδρο του ιδρύματος Νάιτ και μετέχοντα στην έρευνα αυτή, Χόντιγκ Κάρτερ, τα ευρήματά της «είναι επικίνδυνα»... «η άγνοια για τα θεμελιώδη δικαιώματα μιας ελεύθερης κοινωνίας είναι επικίνδυνη για το μέλλον του έθνους μας», τόνισε χαρακτηριστικά. Συνάμα οι επικεφαλής της έρευνας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας πως οι καθηγητές δε διδάσκουν όσο πρέπει τις συνταγματικές επιταγές και ελευθερίες και κάνουν λόγο για άγνοια των μαθητών και ευθύνες των εκπαιδευτικών που δε διδάσκουν επαρκώς τις έννοιες του Συντάγματος.

Τώρα για ποιες έννοιες του Συντάγματος κάνουν λόγο οι επικεφαλής της έρευνας, όταν οι συγκεκριμένες ελευθερίες, του λόγου, του Τύπου ή της θρησκείας έχουν ήδη καταστρατηγηθεί από την ίδια την κυβέρνηση, στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» και των αντιτρομοκρατικών νόμων Patriot I και II; Οταν όλοι «οι εγκέφαλοι» του έθνους επιχειρούν «λοβοτομή» στη νέα γενιά, και όχι μόνο, διά μέσου της δαιμονοποίησης και του φόβου... Πώς θα κατασκευάσουν μια νέα γενιά, που πειθήνια θα συμμετάσχει στην κοινωνία που προσπαθούν να διαμορφώσουν; Κοινωνία σαν αυτή που πολύ εύστοχα και διεισδυτικά είχε αποτυπώσει στο σελιλόιντ ο Τέρι Γκίλιαμ με την ταινία «Μπραζίλ»...

ΚΑΤΜΑΝΤΟΥ.--

Ο μονάρχης του Νεπάλ Γκιανέντρα προχώρησε χτες για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια στην πραξικοπηματική καθαίρεση της κυβέρνησης συνασπισμού, την επιβολή κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και την ανάληψη της πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας από τον ίδιο για τουλάχιστον «τρία χρόνια».

Ολοι οι πολιτικοί ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, σύμφωνα με τα «Ρόιτερ» και «Γαλλικό Πρακτορείο», τέθηκαν σε κατ' οίκον περιορισμό. Ο πρωθυπουργός Σερ Μπαχαντούρ Ντέουμπα, που είχε επανέλθει στα καθήκοντά του το περασμένο καλοκαίρι, καθαιρέθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια. Ο Γκιανέντρα προχώρησε σε τηλεοπτικό διάγγελμα παρουσιάζοντας μια εικόνα «ελέγχου» της κατάστασης. Κάτοικοι του Κατμαντού ανέφεραν ότι τα τηλεφωνικά δίκτυα, τόσο το σταθερό διεπιλογικό δίκτυο όσο και τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, σταμάτησαν να λειτουργούν.

Ο ΓΓ του ΚΚ Νεπάλ/Ενωμένου Μαρξιστικού Λενινιστικού, Μαντάβ Κουμάρ Νεπάλ, είπε στο BBC ότι ο βασιλιάς «προχώρησε σε πραξικόπημα, κατηγορώντας όλα τα πολιτικά κόμματα επειδή δεν υπήρξαν ειρηνευτικές συνομιλίες ούτε καθορισμός ημερομηνίας των εκλογών».

Δυνάμεις του στρατού και της αστυνομία περιπολούσαν τους δρόμους, κι είχαν επιβάλει αποκλεισμό σε όλα τα κρίσιμης σημασίας κτίρια της πρωτεύουσας - το παλάτι, τη Βουλή, κυβερνητικά κτίρια.

Σε μια δήλωση, την ειρωνεία της οποίας δε φάνηκε να αντιλαμβάνεται, ο Γκιανέντρα είπε ότι «όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις και οι πολιτικοί ηγέτες θα έπρεπε να έχουν ενωθεί για να προστατεύσουν τη δημοκρατία στη χώρα», συνεχίζοντας ότι ανέλαβε να την «προστατεύσει» ο... ίδιος.

Ο μονάρχης αξιώνει την πλήρη καταστολή της εξέγερσης του ΚΚ Νεπάλ - Μαοϊκού, που εδώ και πάνω από 9 χρόνια βρίσκεται σε πόλεμο με τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Ελέγχει «μεγάλο τμήμα» της χώρας, κατά παραδοχή του ίδιου του στρατού.

Ο βασιλιάς Γκιανέντρα, παρατηρούν αναλυτές, ανοίγει ένα πόλεμο σε «δύο μέτωπα»: εναντίον των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ειδικά της αριστεράς - το ΚΚ Νεπάλ/Ενωμένο Μαρξιστικό Λενινιστικό είναι το μεγαλύτερο κόμμα της διαλυθείσας Βουλής και συμμετείχε στην κυβέρνηση συνασπισμού, πράγμα που ο Γκιανέντρα δε χώνεψε - και εναντίον των μαοϊκών ανταρτών. Ακόμη και με τη (δεδομένη) στρατιωτική, οικονομική και πολιτική υποστήριξη πανίσχυρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, μοιάζει «αμφίβολο» το ενδεχόμενο να κερδίσει τον πόλεμο. Η κυβέρνηση της Ινδίας, που υποστήριζε την ανάγκη «ειρηνικής λύσης», εξέφραζε «ανησυχία».

ΜΑΔΡΙΤΗ.-

Απορριπτική, αναμενόταν, να είναι η απόφαση του ισπανικού Κοινοβουλίου για το σχέδιο ανεξαρτησίας των Βάσκων. Θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι τα μέλη του κοινοβουλίου στη Μαδρίτη θα απορρίψουν με μεγάλη πλειοψηφία τα σχέδια του προέδρου της τοπικής κυβέρνησης των Βάσκων, Χουάν Χοσέ Ιμπαρέτσε.

Τα δυο μεγάλα ισπανικά κόμματα, των σοσιαλιστών και της συντηρητικής αντιπολίτευσης - που κατέχουν τις 312 από τις 350 έδρες του Κοινοβουλίου - ανακοίνωσαν ότι θα καταψηφίσουν το βασκικό σχέδιο ανεξαρτητοποίησης. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, ο οποίος περιέγραψε το σχέδιο κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βουλή ως «κεκαλυμμένη απόπειρα απόσχισης» και επέμεινε ότι το σχέδιο θα απορριφθεί.

H πρόταση έφτασε στο ισπανικό Κοινοβούλιο στις 14 Γενάρη και θεωρήθηκε από πολλούς αναλυτές ως σχέδιο «εικονικής ανεξαρτησίας». Εμπνευστής του είναι ο περιφερειακός πρόεδρος της Χώρας των Βάσκων, Χουάν Χοσέ Ιμπαρέτσε, και «χορηγός» της το βασκικό Κοινοβούλιο. Αν και η υιοθέτησή της δεν ήταν άκοπη, διασφαλίστηκε την τελευταία στιγμή χάρη στη μεταστροφή κάποιων βουλευτών του Μπατασούνα. Το σχέδιο προτείνει την τροποποίηση του καταστατικού χάρτη του 1979, ο οποίος παρέχει στην περιοχή των Βάσκων ευρεία αυτονομία, υπέρ ενός περισσότερο ανεξάρτητου καθεστώτος «ελεύθερου κράτους». Προβλέπει διαφορετική υπηκοότητα, διαφορετικό ασφαλιστικό σύστημα και το σημαντικότερο, μια χαλαρή σχέση της χώρας των Βάσκων με την υπόλοιπη Ισπανία.

Οπως διαφάνηκε, στο θέμα του σχεδίου, κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι απόλυτα σύμφωνες: Στην απόρριψη! Από την πλευρά του ο πρόεδρος του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Γκασπάρ Λιαμαζάρες, τάσσεται βέβαια κατά του σχεδίου ανεξαρτητοποίησης, πιστεύει όμως ότι η συζήτηση στο Εθνικό Κοινοβούλιο ήταν απαραίτητη: «Αναφορικά με το μοντέλο του κράτους, νομίζω ότι έχουμε περάσει σε μια νέα φάση, μια μεταβατική περίοδο. Και μάλιστα χωρίς επιστροφή».