Το πρόβλημα κρίκος που πρέπει να λύσουμε για να περάσει το κόμμα σε φάση ολόπλευρης ισχυροποίησης είναι η κατάκτηση της ικανότητας όλο το κόμμα από την ΚΕ μέχρι την ΚΟΒ να δρα με ενιαία αντίληψη για την προώθηση της στρατηγικής.

Η άποψη που διατυπώθηκε ότι ο σοσιαλισμός είναι στόχος ζύμωσης ουσιαστικά αναιρεί το χαρακτήρα της Λαϊκής εξουσίας. Συνιστά διαφορετική αντίληψη στο χαρακτήρα του Μετώπου και το γεγονός ότι η αντιιμπεριαλιστική πάλη σήμερα περικλείει ρήξεις που υπονομεύουν συνολικά τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος.

Αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε άλλες προγραμματικές θέσεις και κατεβάζει χαμηλά τον πήχη της συσπείρωσης όχι με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, τη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών αλλά σε στόχους και αιτήματα που δεν ξεφεύγουν από τα όρια της διαχείρισης του Συστήματος.

Η ΚΕ εκτιμά, πατώντας στην εκτίμηση για τη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα σαν ενδιάμεση και εξαρτημένη, ότι ενισχύθηκαν τα βασικά γνωρίσματα του ιμπεριαλιστικού σταδίου του ελληνικού καπιταλισμού.

Αυτή η εκτίμηση ενισχύει τη θέση ότι δεν μπορούμε ούτε βήμα να πάμε πίσω από τη γραμμή της ΑΑΔ συσπείρωσης.

Ανησυχούν οι αντίπαλοί μας με τη γραμμή της Ανυπακοής και Απειθαρχίας με την αντιπαράθεση στη γραμμή της αστικής νομιμότητας.

Σκέψεις ή απόψεις που αμφισβητούν τη γραμμή της Αντιιμπεριαλιστικής Αντιμονοπωλιακής πάλης, με την αιτιολογία ότι καλούμε σε συμμαχία για το σοσιαλισμό επειδή η έκβαση της πάλης του μετώπου πρέπει να είναι η κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας συνιστούν αντικειμενικά αναίρεση του προγράμματος.

Στις πολιτικές και ταξικές αναμετρήσεις το κεφάλαιο, τα κόμματά του, ο οπορτουνισμός, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός απέναντι στη γραμμή πάλης του κόμματος προβάλλουν τη συνολική στρατηγική της αστικής τάξης.

Εάν λοιπόν το κόμμα δε δουλεύει προβάλλοντας τη στρατηγική του δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή του, αναιρείται ο χαρακτήρας του, θα είναι ακίνδυνο για το καπιταλιστικό σύστημα.

Με τους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης τα προβλήματα επιδείνωσης της κάλυψης βασικών αναγκών, φτώχειας, εξαθλίωσης και διάλυσης του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων θα οξύνονται, θα δυσκολεύουν την οργανωμένη αντίδραση σε συνδικαλιστικό - πολιτικό επίπεδο, την ανάπτυξη αγώνων.

Οι ΚΟ πρέπει να προετοιμάσουν τα κ.μ., την εργατική τάξη για τις καταστάσεις που έρχονται και παράλληλα να οργανώσουν τον αγώνα σύμφωνα με τη θέση μας για το μέτωπο και το σοσιαλισμό, ως τη μόνη ρεαλιστική απάντηση για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Προϋπόθεση είναι, κάθε ΚΟΒ να έχει συγκεκριμένο σχέδιο πώς θα αναπτύξει τη δράση της, πώς θα εκλαϊκεύσει, τόσο τη θέση μας για το χαρακτήρα του Μετώπου ως κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, που καλείται όχι μόνο να αποσπάσει κατακτήσεις, αλλά να φέρει σε πέρας και το έργο κατάκτησης της λαϊκής εξουσίας, όσο και τον αγώνα για σοσιαλισμό που πρέπει να επηρεάζει και να καθορίζει τη δράση του σήμερα.

Ας δούμε ένα παράδειγμα από τη ΔΕΗ που απασχολεί πολύ μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης στη Δυτ. Μακεδονία. Από το 2000 έως το 2003 είχε αύξηση κερδών από 66 στα 720 εκατομμύρια ευρώ (1.100%), μείωσε τις θέσεις εργασίας από 31.645 σε 28.100 (-11,2%), αύξησε τον κύκλο εργασιών ανά εργαζόμενο από 91.000 ευρώ σε 139.000 ευρώ (52,7%). Είναι στοιχεία που αποκαλύπτουν ξεκάθαρα ποιον ωφελούν και ποιον βλάπτουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Πόσο οργανωμένα οι ΚΟΒ αξιοποίησαν αυτήν ή ανάλογες ευκαιρίες; Υπάρχει σχεδιασμός της δουλιάς μας ή δουλεύουμε ανάλογα με τις εξελίξεις και την επικαιρότητα;

Η ικανότητα των ΚΟΒ να δουλεύουν σχεδιασμένα σύμφωνα με τη γενικότερη στρατηγική και τακτική του κόμματος, να είναι το κόμμα στο χώρο τους, είναι σημαντικό καθοδηγητικό πρόβλημα. Από την ικανότητα των καθοδηγητικών οργάνων και των στελεχών να σχεδιάσουμε, να οργανώσουμε και να ελέγξουμε τη δουλιά μας, σε αυτό το επίπεδο, θα κριθούν σε σημαντικό βαθμό τα ζητήματα ενίσχυσης και ισχυροποίησης του κόμματος.

Χαιρετίζοντας τις εργασίες του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος και εκφράζοντας την πεποίθησή μου ότι θα μπορέσουμε να πετύχουμε το βασικό μας στόχο, δηλαδή «ΚΚΕ ισχυρό για το λαό, τη συμμαχία, το σοσιαλισμό», θέλω να εκφράσω κάποιες σκέψεις, κάποιους προβληματισμούς που προέκυψαν κύρια κατά τη διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου των κομματικών σωμάτων, αποφεύγοντας υποκειμενισμούς, συναισθηματισμούς αλλά και αφορισμούς, κάτι που έκανα στην έως σήμερα κομματική μου διαδρομή.

Μιλάμε σύντροφοι με επιλεκτικό τρόπο για να στηρίξουμε τις απόψεις μας. Π.χ., έγινε αρκετή συζήτηση για τη θέση 9, και άλλοι σύντροφοι επέλεξαν την οικονομική πλευρά ανάπτυξης του καπιταλισμού, άλλοι επέλεξαν τη στρατιωτική θέση της χώρας μας στο στρατιωτικό σύστημα. Το ρόλο του διεθνή παράγοντα κανείς δεν τον ανέφερε.

Μιλήσαμε για την ισχυροποίηση του κόμματος, δόθηκε αρκετή βαρύτητα - και καλά κάναμε - στην «κατάκτηση της ικανότητας σταθερότητας αποφασιστικότητας στη δράση με θέση τη στρατηγική του κόμματος», αλλά δε μιλήσαμε όσο χρειάζονταν άλλοι όροι, π.χ. την ανάγκη να βελτιωθεί ποιοτικά το περιεχόμενο της καθοδήγησης, της εσωκομματικής ζωής, το επίπεδο της συλλογικότητας και της εσωκομματικής δημοκρατίας. Και ενώ σύντροφοι έχουμε κάνει αρκετά βήματα σ' αυτή την κατεύθυνση, ο τρόπος που επιλέγουν κάποιοι σύντροφοι για να αντικρούσουν μια άλλη άποψη γίνεται με όρους κινδυνολογίας, φοβίας, μη σεβασμού στο πρόσωπο του συντρόφου που διαφωνούμε, τσαλακώνοντας την όλη του κομματική του στάση και δράση μέχρι σήμερα.

Και καλό είναι το κάθε στέλεχος να αναλογίζεται αυτοκριτικά και τη δική του διαδρομή μέσα στο κόμμα και όχι να προσπαθεί να υποβαθμίσει τη διαδρομή του άλλου στελέχους με το οποίο διαφωνεί.

Η σ. Αλέκα στην παρέμβασή της στη συνδιάσκεψη της ΚΟΑ υπογράμμισε, ότι τα στελέχη με το παράδειγμά τους πρέπει να δείχνουν πώς πρέπει να γίνεται η συζήτηση, να κρίνονται οι διάφορες απόψεις και προτάσεις, ακόμα και λανθασμένες. Ας το κρατήσουμε για τη συνέχεια.