Χαιρετίζοντας τις εργασίες του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος και εκφράζοντας την πεποίθησή μου ότι θα μπορέσουμε να πετύχουμε το βασικό μας στόχο, δηλαδή «ΚΚΕ ισχυρό για το λαό, τη συμμαχία, το σοσιαλισμό», θέλω να εκφράσω κάποιες σκέψεις, κάποιους προβληματισμούς που προέκυψαν κύρια κατά τη διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου των κομματικών σωμάτων, αποφεύγοντας υποκειμενισμούς, συναισθηματισμούς αλλά και αφορισμούς, κάτι που έκανα στην έως σήμερα κομματική μου διαδρομή.

Μιλάμε σύντροφοι με επιλεκτικό τρόπο για να στηρίξουμε τις απόψεις μας. Π.χ., έγινε αρκετή συζήτηση για τη θέση 9, και άλλοι σύντροφοι επέλεξαν την οικονομική πλευρά ανάπτυξης του καπιταλισμού, άλλοι επέλεξαν τη στρατιωτική θέση της χώρας μας στο στρατιωτικό σύστημα. Το ρόλο του διεθνή παράγοντα κανείς δεν τον ανέφερε.

Μιλήσαμε για την ισχυροποίηση του κόμματος, δόθηκε αρκετή βαρύτητα - και καλά κάναμε - στην «κατάκτηση της ικανότητας σταθερότητας αποφασιστικότητας στη δράση με θέση τη στρατηγική του κόμματος», αλλά δε μιλήσαμε όσο χρειάζονταν άλλοι όροι, π.χ. την ανάγκη να βελτιωθεί ποιοτικά το περιεχόμενο της καθοδήγησης, της εσωκομματικής ζωής, το επίπεδο της συλλογικότητας και της εσωκομματικής δημοκρατίας. Και ενώ σύντροφοι έχουμε κάνει αρκετά βήματα σ' αυτή την κατεύθυνση, ο τρόπος που επιλέγουν κάποιοι σύντροφοι για να αντικρούσουν μια άλλη άποψη γίνεται με όρους κινδυνολογίας, φοβίας, μη σεβασμού στο πρόσωπο του συντρόφου που διαφωνούμε, τσαλακώνοντας την όλη του κομματική του στάση και δράση μέχρι σήμερα.

Και καλό είναι το κάθε στέλεχος να αναλογίζεται αυτοκριτικά και τη δική του διαδρομή μέσα στο κόμμα και όχι να προσπαθεί να υποβαθμίσει τη διαδρομή του άλλου στελέχους με το οποίο διαφωνεί.

Η σ. Αλέκα στην παρέμβασή της στη συνδιάσκεψη της ΚΟΑ υπογράμμισε, ότι τα στελέχη με το παράδειγμά τους πρέπει να δείχνουν πώς πρέπει να γίνεται η συζήτηση, να κρίνονται οι διάφορες απόψεις και προτάσεις, ακόμα και λανθασμένες. Ας το κρατήσουμε για τη συνέχεια.