Εκατοντάδες ντοκουμέντα από το ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ εκτίθενται σε έκθεση στο φουαγιέ της αίθουσας Συνεδρίων
Η ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΨΥΧΗ και το θάρρος της γυναίκας μαχήτριας για τη Δημοκρατία, την Ανεξαρτησία και την πραγματική Λευτεριά, αποτυπωμένη σε λίγες αράδες, από το 3ο φύλλο της εφημερίδας «Μαχήτρια», Οργανο των μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στις 25 Σεπτέμβρη του 1948. Ενα από τα εκατοντάδες ντοκουμέντα από το Αρχείο του ΚΚΕ, που εκτίθενται αυτές τις μέρες στο φουαγιέ της αίθουσας Συνεδρίων, στην έδρα της ΚΕ, στον Περισσό, προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος.
Η ΕΚΔΟΤΙΚΗ δραστηριότητα του ΚΚΕ ξεκίνησε από τα πρώτα κι όλας χρόνια της ίδρυσής του, χωρίς ποτέ να διακοπεί, έστω και προσωρινά. Ακόμα και τις πιο μαύρες μέρες της παρανομίας και του ανελέητου κυνηγητού, ούτε οι μοναρχοφασίστες του Μεταξά, ούτε οι Γερμανοί κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, ούτε οι δυνάμεις της μετεμφυλιακής αντίδρασης και η αμερικανοκίνητη χούντα του '67 κατάφεραν να «παγώσουν» το μελάνι στα παράνομα και νόμιμα τυπογραφία του ΚΚΕ. Κι όταν ακόμα κι αυτό το μελάνι ήταν αδύνατο να βρεθεί, οι αγωνιστές πότιζαν με το αίμα τους το χαρτί, χάραζαν πάνω του τον πόθο να πάει η Ιστορία μπροστά, ενημέρωναν και διαφώτιζαν το λαό, κρατούσαν ζωντανή την επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη του Κόμματος, τους αντάρτες, τους εξόριστους, τους λαϊκούς αγωνιστές.
ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ σε 13 ιστορικές και θεματικές ενότητες, η έκθεση περιλαμβάνει μπροσούρες, εκδόσεις, εφημερίδες κομματικών οργανώσεων, του ΕΑΜ, του ΔΣΕ, της ΕΠΟΝ, της ΟΚΝΕ και της ΚΝΕ, πρωτότυπα φύλλα από τις παράνομες χειρόγραφες εφημερίδες από την εξορία και τις φυλακές, θεατρικά έργα, προπαγανδιστικό υλικό και σπάνια ντοκουμέντα και σημειώματα από την εσωκομματική ζωή και δράση όλων των περιόδων.
ΤΟ «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ», σε έκδοση του 1921, με πρόλογο γραμμένο από τον Γ. Κορδάτο, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά εκθέματα στην προθήκη της περιόδου 1918 - 1940. Λίγα μόλις χρόνια μετά την ίδρυση του Κόμματος, τις κομματικές εκδόσεις δεν τις απασχολούν μόνο τα έργα τον κλασικών, στο έδαφος των οποίων οικοδομήθηκαν από την πρώτη στιγμή τα θεμέλια του ΚΚΕ. Ο προβληματισμός του πιο πρωτοπόρου τμήματος της εργατικής τάξης γύρω από ζητήματα όπως η εκπαίδευση και η νεολαία αποτυπώνεται στα έργα «Το Ενιαίο σχολείο εργασίας στη Ρωσία» (1928) και στο ανατυπωμένο «Προς τους νέους» (1920) του Π. Κροπότκιν. Εκεί βρίσκεται και το «Κόκκινο Ημερολόγιο» του «Ριζοσπάστη» για το έτος 1935, όπως και το «δράμα εργατικό και τρίπρακτο» με τον τίτλο «Η κόκκινη Πρωτομαγιά», γραμμένο από τον Γ. Σημηριώτη το 1921.
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1940 - 1949 κυριαρχεί η πρωτότυπη έκδοση του Αναγνωστικού της Ε' και ΣΤ' Τάξης «Ελεύθερη Ελλάδα», γραμμένο το 1944 από τον Η. Παπαμαύρο και άλλους κομμουνιστές και προοδευτικούς παιδαγωγούς, που συνέβαλλαν από το δικό τους μετερίζι στην οργάνωση της Κυβέρνησης της ΠΕΕΑ. Μαζί και η απόφαση της 1ηςΠανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Εργατικού ΕΑΜ και τα ντοκουμέντα της 5ης Συνδιάσκεψης της ΚΟΑ του ΚΚΕ το Μάη του 1944.
ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ της έκθεσης είναι αφιερωμένο στις εκδόσεις, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Φύλλα του «Απελευθερωτή», οργάνου της ΚΕ του ΕΑΜ, και του «Λαϊκού Στρατού», όργανο του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Αλλά και η εφημερίδα «Προς τη νίκη», καθημερινό όργανο του ΔΣΕ, το ιστορικό ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου στους Κορυσχάδες και άλλα πρωτότυπα ντοκουμέντα της περιόδου, μπροσούρες με οδηγίες προς τους μαχητές, στρατιωτικά βιβλιάρια και περιοδικές εκδόσεις του ΔΣΕ.
ΟΙ ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ του ΚΚΕ αποτελούν ξεχωριστή θεματική στην έκθεση και καλύπτουν κυρίως τις περιόδους της αντίστασης και του εμφυλίου. Η δυσκολία διακίνησης του κεντρικού οργάνου του ΚΚΕ σε όλη τη χώρα οδηγούσε τις Οργανώσεις Περιοχών να εκδίδουν δικές τους τοπικές εφημερίδες, φύλλα των οποίων υπάρχουν στην έκθεση.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ της χαρακτήρα, η έκθεση προς τιμή του 17ου Συνεδρίου, έχει και μια δεύτερη, εξίσου σημαντική, αξία: στην πλειοψηφία τους, τα ντοκουμέντα σώθηκαν από την καταστροφή χάρη στην εθελοντική δουλιά και στην αυταπάρνηση χιλιάδων κομμουνιστών, μετά τις πλημμύρες του 1994. Το Κόμμα που ενέπνευσε τη συγγραφή τους, ήταν το ίδιο που φρόντισε να τα διασώσει, σαν κομμάτι όχι μόνο της δικής του, αλλά ολόκληρης της νεότερης ελληνικής Ιστορίας.