Θα ήθελα στο σημείο αυτό να αναφερθώ στις δικές μας θέσεις και προτάσεις, για να καταδειχθεί γιατί είμαστε αντίθετοι με την κυβερνητική πολιτική και γιατί δεν έχουμε καμία διάθεση να υπερασπιστούμε την κληρονομιά του ΠΑΣΟΚ προς τη Νέα Δημοκρατία.

Εμείς υποστηρίζουμε - το λέω για άλλη μια φορά εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος - ενιαίο δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας, ίσο για όλους ανεξάρτητα σε ποιον τομέα δουλεύουν ή σε ποιον κλάδο, για όλον το λαό. Και βεβαίως μιλάμε για αναπτυγμένο σε τρία επίπεδα σύστημα, πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο και εδώ ανοίγει η επείγουσα ιατρική ή πρόληψη και περιλαμβάνεται και ο τομέας της δημόσιας υγείας. Εδώ πρέπει να είναι εξειδικευμένο πληθυσμιακά, γεωγραφικά, επιδημιολογικά και να έχει όλα τα χαρακτηριστικά, γυναίκες, τρίτη ηλικία, παιδιά κλπ.

Θα ήθελα να σταθώ σε ορισμένους τομείς της κοινωνικής προληπτικής ιατρικής, που είναι πάρα πολύ σημαντική, επειδή γίνεται λόγος για εξελίξεις, για καινούργια πράγματα. Ας τα προσδιορίσουμε σήμερα στην Ελλάδα. Δεν ξέρω εάν είναι όλα καινούργια αυτά που θα πω, πάντως είναι παλιά που δεν έχουν λυθεί.

Πέρα από τα Κέντρα Υγείας αστικού ή αγροτικού τύπου που πρέπει να έχουν σχέση και με την πρόληψη και την πρωτοβάθμια υγεία, εδώ υπάρχουν ζητήματα που έχουν σχέση με την υγιεινή και εξυγίανση του περιβάλλοντος, όπως:

- Υγιεινό πόσιμο νερό με κλειστό σύστημα και συνεχείς ελέγχους. Δεν έχει λυθεί στην Ελλάδα.

- Κλειστά συστήματα αποχέτευσης. Δεν έχει λυθεί στην Ελλάδα.

- Έλεγχος και πρόληψη της μόλυνσης και της ρύπανσης, ελέγχοντας όλους τους παράγοντες που επιδρούν, για λόγους χρόνου δεν μπορώ να τους αναπτύξω.

- Έλεγχος και πρόληψη των λοιμωδών νοσημάτων.

- Υγιεινή τροφίμων.

- Πρόληψη της χρήσης ναρκωτικών. Ιατρική κάλυψη των εξαρτημένων ατόμων, βεβαίως με μέτρα για την αποτοξίνωση.

- Πρόληψη στην κατάχρηση αλκοολούχων ποτών. Ιατρική κάλυψη αυτών που υποφέρουν από αλκοολισμό, σε συνδυασμό με μονάδες αποτοξίνωσης.

- Πρόληψη εργατικών ατυχημάτων, επαγγελματικών ασθενειών. Έλεγχος και πρόληψη τροχαίων ατυχημάτων.

- Υγειονομική διαφώτιση του πληθυσμού. Κεντρικά και περιφερειακά εργαστήρια δημόσιας υγείας με κατάλληλη στελέχωση.

Υπάρχουν τέτοιες υποδομές; Είναι για λίγους, δεν είναι καθολικές, είναι βιτρίνας, επιμένουμε.

Το πρωτοβάθμιο κέντρο υγείας πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες της οικογένειας, του παιδιού, της μητέρας, να είναι συνδεδεμένο με τους χώρους δουλειάς, τα σχολεία, τους αθλητικούς χώρους, τη γειτονιά. Και εδώ σ' αυτό το σύστημα πρέπει να εντάσσονται όλοι οι ελευθεροεπαγγελματίες γιατροί.

Εμείς δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ύπαρξη δημόσιου, δωρεάν, ισότιμου καθολικού συστήματος υγείας, όταν συνυπάρχει η επιχειρηματική δράση. Θεωρούμε ότι οι ιδιωτικές μονάδες που πληρούν τις προϋποθέσεις πρέπει να ενταχθούν στο δημόσιο κρατικό κοινωνικό σύστημα υγείας. Απορρίπτουμε, λοιπόν, τη συνύπαρξη. Ένα δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας ισότιμο, καθολικό πρέπει να έχει σαν στόχο την κατάργηση κάθε εισφοράς των εργαζομένων και των οικογενειών τους στον κλάδο υγείας και η χρηματοδότηση να γίνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό και τους εργοδότες. Αλλο πράγμα ο κλάδος σύνταξης.

- Πλήρης κάλυψη των λαϊκών αναγκών στα νοσοκομεία με 24ωρη καθημερινή λειτουργία.

- Κατάργηση του εισιτηρίου στα εξωτερικά ιατρεία και της αθλιότητας της σύντομης εξέτασης στο ΙΚΑ.

- Πλήρης εξοπλισμός με αξονικούς και μαγνητικούς τομογράφους, δημιουργία μονάδων εντατικής θεραπείας εκεί που δεν υπάρχουν και ανάπτυξη σε όλη την Ελλάδα δωρεάν συστήματος ΕΚΑΒ.

- Εννοείται ότι πρέπει να υπάρξει κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή και επαρκής στελέχωση σε αριθμό και ειδικότητες, με κριτήριο την πλήρη κάλυψη των αναγκών όπως αυτές καθορίζονται σήμερα. Αρα εμείς υποστηρίζουμε προσλήψεις άμεσα μόνιμου προσωπικού σε όλους τους κλάδους και βαθμίδες. Αυτό είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας αν το βάλουμε στην κυριολεξία, ότι το προσωπικό πρέπει να είναι αποκλειστικής και πλήρους απασχόλησης με ικανοποιητικές αμοιβές.

- Με κρατική ευθύνη εξασφαλίζεται η διάρκεια της επιμόρφωσης και της επαγγελματικής εξέλιξης.

- Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης.

- Ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά και αντίστοιχη προσαρμογή στα εργασιακά ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.

- Παίρνοντας υπόψη την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στα ζητήματα της ειδικότητας και εφόσον δεν λύνεται άμεσα το ζήτημα, ζητάμε η αναμονή ειδικότητας να αποτελεί συντάξιμο χρόνο και καταβολή του 80% του βασικού μισθού για τους ειδικευόμενους όσο διαρκεί η αναμονή, από τη στιγμή που δεν έχουν ευθύνη γι' αυτό. Aλλο, αν είναι προσωπική τους ευθύνη.

- Ανάπτυξη κρατικής βιομηχανίας φαρμάκου, βιοτεχνολογίας και αναλώσιμου υλικού.

- Στην ψυχική υγεία βαριά αναπήρων, θα υπάρχει πάντα ανάγκη για κλειστά τμήματα μόνιμης παραμονής ή περίθαλψης. Δεν υποτιμούμε τις σύγχρονες εκτιμήσεις γι' αυτό που λέμε αποασυλοποίηση, για την ανάγκη ο ασθενής να παραμένει στην οικογένειά του, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται με κριτήριο το οικονομικό κόστος, αλλά με καθαρά επιστημονικό κριτήριο.

- Εμείς υποστηρίζουμε δίκτυο ξενώνων ή διαμερισμάτων αυτόνομης ή ημιαυτόνομης διαβίωσης, αλλά αυτό πρέπει να ανήκει αποκλειστικά στο δημόσιο με δωρεάν παροχή υπηρεσιών και δεν μπορεί να έχει καμία σχέση ο ιδιώτης ή οι διάφορες τάχα φιλανθρωπικές οργανώσεις.

- Υποστηρίζουμε δίκτυο προστατευομένων εργαστηρίων για ψυχικά άρρωστους και ΑΜΕΑ, με πλήρη εξασφάλιση εργαστηριακών δικαιωμάτων. Προστατευόμενα εργαστήρια που θα λειτουργούν με κοινωνικό έλεγχο και 100% εγγύηση από το κράτος για απορρόφηση των προϊόντων.

- Υποστηρίζουμε ότι πρέπει να γίνουν πραγματικές γενναίες αυξήσεις, όσο δεν υπάρχουν οι σωστές και επαρκείς υποδομές, στις οικογένειες που έχουν παιδί με μέση νοητική υστέρηση ή αυτισμό. Να φύγουμε από το αίσχος - με συγχωρείτε - των 200 ευρώ το μήνα και από το αίσχος των 300 ευρώ το μήνα για βαριά νοητική στέρηση και αυτισμό. Η ελάχιστη κάλυψη των αναγκών ξεκινά με 1000 ευρώ το μήνα μέχρι και 1500 ευρώ ανάλογα με την περίπτωση.

- Πρέπει επίσης να προβλεφθούν επιδόματα για κωφούς από 18- 65 ετών, ανάλογα με τις ανάγκες. Μιλάμε βέβαια για οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα και όχι με το δείκτη της φτώχειας ο οποίος πάει στην εξαθλίωση.

- Πρέπει να υπάρχει επιδότηση των ημιπληγικών, των λαϊκών οικογενειών, αυτών που υποφέρουν από γεροντική άνοια και δεν έχουν επαρκή εισοδήματα. Η πρότασή μας επίσης είναι να αυξηθεί το επίδομα των παραπληγικών που παίρνουν από τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι ανάγκες καλύπτονται με 750 ευρώ για τους εργαζόμενους και συνταξιούχους και από 100 ως 1300 ευρώ για τους ανέργους και ανίκανους για εργασία. Τα επιδόματα που υπάρχουν σήμερα πρέπει να μετατραπούν σε κοινωνική σύνταξη και να επεκταθούν σε όλες τις κατηγορίες που δεν υπάρχουν. Ενώ βεβαίως θέλει πιο αναλυτική και λεπτομερειακή συζήτηση να προβλεφθούν τα εισοδήματα, από πού αρχίζει το πλαφόν κλπ.

- Για εργαζόμενους και αναπήρους 600 ευρώ και 1000 ευρώ για ανασφάλιστους ανέργους και ανίκανους προς εργασία. Τα ποσά να αυξομειώνονται βεβαίως ανάλογα με τη βαρύτητα της αναπηρίας. Και σαν βάση πρέπει να πάρουμε το 67%.

- Πρέπει να έχουν ασφαλιστική κάλυψη οι τοξικομανείς, αρκεί βεβαίως αυτό να μην αφορά τη δημιουργία αγοράς για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Η κοινωνική πολιτική απέναντι στους τοξικομανείς πρέπει να είναι κρατική. Βεβαίως, εμείς δεν συμβιβαζόμαστε με την τοξικομανία. Είμαστε υπέρ της προσπάθειας για αποτοξίνωση, ωστόσο όσο το φαινόμενο αυτό υπάρχει, πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να έχουν και μια στήριξη, παίρνοντας υπόψη ότι το μεγάλο μέγεθος της τοξικομανίας έχει να κάνει με βαθύτερες κοινωνικές, οικονομικές και σε τελευταία ανάλυση πολιτικές αιτίες. Δεν καταργείται η ατομική ευθύνη αλλά για να μιλήσουμε για ατομική ευθύνη πρέπει να εξαλειφθούν οι βαθύτερες κοινωνικές και οικονομικές αιτίες που προκαλούν τα φαινόμενα της τοξικομανίας και του αλκοολισμού.

«Κυρία πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, από την πλευρά του πρωθυπουργού ασκήθηκε μια έντονη - φραστική κατά τη γνώμη μας - κριτική στο σύστημα Υγείας που παρέλαβε από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Υπογραμμίζω "φραστική κριτική", γιατί κατά τη γνώμη μας, η Νέα Δημοκρατία δεν έκανε ουσιαστική και βαθιά κριτική στα χάλια που πραγματικά παρέλαβε. Είναι χάλια! Κάθε χρόνο το σύστημα Υγείας χειροτέρευε.

Eurokinissi

«Γίνεται πολύς λόγος για το Εθνικό Σύστημα Υγείας ή καμιά φορά χρησιμοποιείται ο όρος "Δημόσιο Σύστημα Υγείας". Θέλουμε να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Τι θα πει δημόσιο σύστημα Υγείας;

Δημόσιο σύστημα Υγείας σημαίνει κατ' αρχήν δωρεάν σύστημα Υγείας, που δεν κοστίζει στον ασφαλισμένο, και όχι μόνο, αλλά γενικότερα στον εργαζόμενο και στον άνθρωπο, ανεξάρτητα από ηλικία. Δωρεάν!

Σημαίνει, επίσης, καθολικό σύστημα Υγείας. Δεν εξαιρείται κανείς, ανεξάρτητα αν εργάζεται ή όχι, αν έχει ασφαλιστικό βιβλιάριο ή όχι, ανεξάρτητα αν ζει στην πόλη ή στην ύπαιθρο, στα βουνά ή στην πεδιάδα, ανεξάρτητα αν είναι Ελληνας πολίτης.

Σημαίνει σύγχρονο σύστημα, που συνεπάγεται ότι όλα τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής στον τομέα της Υγείας είναι προσιτά σε όλους.

Δημόσιο σύστημα Υγείας, λοιπόν, σημαίνει δωρεάν και σύγχρονο σύστημα Υγείας και ότι οι υπηρεσίες που απολαμβάνεις δεν πρέπει να καθορίζονται από το τι εισόδημα έχεις στην τσέπη σου.

Είναι άλλο πράγμα η σύνταξη. Η σύνταξη επηρεάζεται από το μισθό αναμφισβήτητα.

Τέτοιο σύστημα Υγείας δεν είχαμε ούτε στα χρόνια του λεγόμενου επαναστατικού εθνικού συστήματος Υγείας του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, εκείνα τα χρόνια υπήρχαν ορισμένες κατακτήσεις στο σύστημα Υγείας ως αποτέλεσμα μακρόχρονων αγώνων, ως αποτέλεσμα, αν θέλετε, μιας διαφορετικής κατάστασης συσχετισμού δύναμης και διεθνών συγκυριών.

Εμείς κρίνουμε και το ΠΑΣΟΚ, αλλά τώρα και τη Νέα Δημοκρατία που είναι κυβέρνηση, κατ' αρχήν από τις προγραμματικές της θέσεις και όχι από το τι παρέλαβε. Είναι δεύτερο ζήτημα το πώς θα διορθώσει τα κακώς κείμενα που παρέλαβε. Το πρώτο ζήτημα είναι οι προγραμματικές της θέσεις. Εμείς, λοιπόν, διαβάσαμε προεκλογικά και εξακολουθούμε να διαβάζουμε τι λέει στο πρόγραμμά της η Νέα Δημοκρατία. Λέει συγκεκριμένα: "Οι οικονομικές αρχές της λειτουργίας του συστήματος Υγείας πρέπει να είναι οι αρχές της ελεύθερης οικονομίας. Δεν είναι δυνατό να ανήκουν αποκλειστικά στο κράτος ούτε η πρωτοβάθμια ούτε η νοσοκομειακή περίθαλψη. Το κράτος καλείται να αναπτύξει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του συστήματος, να το ενισχύσει εκλεκτικά μόνο και σε πολύ περιορισμένη έκταση, ενώ η κυρίως λειτουργία του θα στηρίζεται στα Ταμεία, στην ιδιωτική Ασφάλιση, στην ιδιωτική οικονομία. Ενα αντίστοιχο θεσμικό πλαίσιο κατ' ανάγκη θα περιλαμβάνει και τα νοσοκομεία, τα οποία εκτός από απολύτως κρατικά και απολύτως ιδιωτικά, όπως είναι σήμερα, θα αποκτήσουν και μεικτό χαρακτήρα που θα απευθύνεται σε κάθε είδους ασφαλισμένο ιδιώτη, ανάλογα με τη θέση που δικαιούται".

Αυτή η τοποθέτηση δεν έχει καμία σχέση με το δημόσιο, δωρεάν, ισότιμο, καθολικό σύστημα Υγείας».

«Χτες μόλις, ο υφυπουργός κ. Γιαννόπουλος στο συνέδριο για την οικονομία της Υγείας που οργάνωσε ο όμιλος "Καλοφωλιά" υπογράμμισε συγκεκριμένα: "Πρέπει να αλλάξουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν είναι δυνατό να αναπτύσσουν πρωτοβάθμιες υπηρεσίες Υγείας. Είναι υποχρεωμένα να αγοράζουν από το Δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα".

Η αποκατάσταση επίσης παραδίδεται στους ιδιώτες - λέμε εμείς - γιατί θα κλείνουν συμβάσεις με τα ασφαλιστικά ταμεία. Θα νοικιάζονται από τα ασφαλιστικά ταμεία μονάδες εντατικής θεραπείας σε ιδιωτικά νοσοκομεία, όπως έχει γίνει ήδη, αν δεν κάνω λάθος, στο "Ερρίκος Ντυνάν".

Μάλιστα, ο κ. Γιαννόπουλος πρόβαλε μία παραλλαγμένη τοποθέτηση που έχει κάνει και ο υπουργός Υγείας. Λέει: "Εμείς δεν ιδιωτικοποιούμε το δημόσιο τομέα. Δημοσιοποιούμε - κάπως έτσι είπε - τον ιδιωτικό". Εδώ, δηλαδή, έχουμε το μισογεμάτο και το μισοάδειο ποτήρι. Δεν ιδιωτικοποιούμε το δημόσιο, μπάζουμε τον ιδιωτικό τομέα στο δημόσιο ή αντίθετα, όπως είπε ο υπουργός Υγείας, μπαίνει ο δημόσιος τομέας στον ιδιωτικό. Αυτό λέμε κι εμείς, ότι δηλαδή δεν έχουμε να κάνουμε με δημόσιο σύστημα Υγείας. Αυτό βεβαίως υπήρχε και στη λογική του ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό και διατηρήθηκε το θεσμικό πλαίσιο και αν θέλετε η βάση και η λογική της ανώνυμης εταιρίας».

«Αναμφισβήτητα η Νέα Δημοκρατία πρόσθεσε κάτι στο ιδιωτικοποιούμενο σύστημα του ΠΑΣΟΚ. Το έκανε πιο ευέλικτο, πιο συντονισμένο, πιο πρακτικό και πιο αποτελεσματικό στο άνοιγμά του στον ιδιωτικό τομέα. Είναι χαρακτηριστική η ανώνυμη εταιρία, όπως εμφανίστηκε με την πολυκλινική του Ολυμπιακού Χωριού. Αναμφισβήτητα η Νέα Δημοκρατία επιταχύνει καταστάσεις και μάλιστα περνάει τομείς στη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που παλιότερα δεν περνούσαν, παραδείγματος χάρη, την εκπαίδευση του ιατρικού και του νοσηλευτικού προσωπικού. Απαγορευόταν η εκπαίδευση φοιτητών και σπουδαστών στον ιδιωτικό τομέα. Με βάση αυτό το πρότυπο που διαμορφώθηκε από τη Νέα Δημοκρατία, δηλαδή την ανώνυμη εταιρία του Ολυμπιακού Χωριού, αυτά τώρα επιτρέπονται. Επίσης, περιλαμβάνεται και περνάει και στη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, δηλαδή η αγορά από τον ιδιωτικό τομέα τομέων του Δημοσίου που έχουν σχέση με την υγιεινή και την ασφάλεια της εργασίας, η προαγωγή των επιστημών της Υγείας, η παροχή αντιντόπινγκ υπηρεσιών, η υποστήριξη αθλητών κλπ. Μάλιστα, η εταιρία είναι τύποις στο Δημόσιο. Το υπουργείο έχει βέβαια την εποπτεία και καλύπτει το μετοχικό κεφάλαιο, έχει όμως δικαίωμα μεταβίβασης των μετοχών σε φορείς και επιχειρήσεις του δημοσίου τομέα και ιδιαίτερα σε οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης σε ποσοστό μέχρι 49%.

Θα μου πείτε, γιατί οι οργανισμοί Κοινωνικής Ασφάλισης δεν είναι μια μορφή δημόσιου τομέα; Ετσι όπως έχουν καταντήσει δεν είναι καθόλου. Λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Οι δε μέτοχοι των ασφαλιστικών ταμείων τι είναι; Είναι οι ασφαλισμένοι, οι εργαζόμενοι. Επομένως, όταν μεταβιβάζονται μετοχές του Δημοσίου στα ασφαλιστικά ταμεία σημαίνει ότι μεταβιβάζονται οικονομικά βάρη στους εργαζομένους και μάλιστα σε μια περίοδο όπου σαφώς έχει ξεκινήσει η συζήτηση, για να μειωθούν παραπέρα οι ασφαλιστικές εισφορές της εργοδοσίας με επικεφαλής τον ΣΕΒ και όχι μόνο και με προβληματισμούς και επιταγές που έρχονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση».

«Βεβαίως και εμείς κάναμε κριτική στο σύστημα Υγείας του ΠΑΣΟΚ, αλλά σε πολύ διαφορετικά σημεία από ό,τι κάνει η Νέα Δημοκρατία. Η Νέα Δημοκρατία κάνει στις παρενέργειες, στις συνέπειες και όχι στην ουσία. Θέλουμε και εμείς, λοιπόν, να προσθέσουμε την πιο ουσιαστική μας κριτική.

Το 60% και όχι το 40% των συνολικών πόρων που διατίθενται για την Υγεία απορροφώνται στον ιδιωτικό τομέα. Κάθε νοικοκυριό υπολογίζεται ότι πληρώνει 94 ευρώ το μήνα για δαπάνες υγείας. Επί ΠΑΣΟΚ το 1997- '98 απογειώθηκαν τα νοσήλια των ασφαλιστικών ταμείων με αυξήσεις από 29% έως 64%. Εχει γιγαντωθεί ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας με απίστευτα κέρδη. Οι είκοσι μεγαλύτερες επιχειρήσεις στο χώρο της Υγείας το 2002 είχαν κέρδη 71,5 εκατομμύρια ευρώ, αντιπροσώπευσαν δηλαδή το 78% των συνολικών κερδών του κλάδου. Βεβαίως, αυτά τα στοιχεία η Νέα Δημοκρατία δεν τα βγάζει στην επιφάνεια, διότι δεν έρχεται να αλλάξει την κατάσταση.

Δε θα σταθώ στον τζίρο των ιδιωτικών κλινικών, των διαγνωστικών κέντρων. Το κόστος νοσηλείας και η διενέργεια εξετάσεων στις ιδιωτικές κλινικές μόνο της Αττικής φτάνουν στο ποσό των 11.500.000 ευρώ. Και άλλα θα μπορούσε να αποκαλύψει η Νέα Δημοκρατία ή να αναγνωρίσει το ΠΑΣΟΚ, αφού θέλει να κάνει αυτοκριτική. Ας πούμε μερικά.

Τα δημόσια κρεβάτια αποκατάστασης παραμένουν σταθερά στα 200 εδώ και δέκα χρόνια. Οι επιστημονικές οργανώσεις τονίζουν ότι χρειάζονται 2.000 κρεβάτια αποκατάστασης οργανωμένα σε κέντρα αποκατάστασης, κέντρα που παραλαμβάνουν τον τραυματία είτε προέρχεται από τροχαίο, είτε από εγκεφαλικό ή αγγειακό και έχουν ως στόχο τη μεγιστοποίηση των ικανοτήτων τους για την επανένταξή τους στην κοινωνία. Την ίδια στιγμή, ο ιδιωτικός τομέας αποκατάστασης γιγαντώνεται, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη από τις δραστηριότητες στην Ελλάδα και τώρα αποκομίζει κέρδη, διοχετεύοντας ασθενείς στο εξωτερικό. Σύμφωνα με πληροφορίες κατασκευάζονται δυο μεγάλα ιδιωτικά κέντρα κλειστής νοσηλείας στην Πάτρα με 120 κρεβάτια και στη Θεσσαλονίκη με 250 κρεβάτια.

Τα ιδρύματα χρονίων παθήσεων έχουν μετατραπεί σε αποθήκες αναπήρων και ασθενών χωρίς κανένα επιστημονικό πρόγραμμα με εργαζόμενους που εξαθλιώνονται και που δεν τους έχει αναγνωριστεί ούτε καν το δικαίωμα να εντάσσονται στα βαρέα και ανθυγιεινά.

Η ανεργία στους ικανούς προς εργασία αναπήρους φτάνει το 80% και μάλλον είναι υποτιμημένο σε σχέση με την πραγματικότητα. Το τι πληρώνουν οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους με τεχνικά βοηθήματα για την εκπαίδευση και τεχνική αποκατάσταση είναι άλλο πράγμα.

Το Δημόσιο δίνει ποσά σε αυτούς που έχουν ανάγκη για αμαξίδια που είναι κάτω από τις πραγματικές τιμές της αγοράς. Δεν ακούσαμε εδώ ποιος είναι ο υπολογισμός, πόσο στοιχίζει στην οικογένεια η εκπαίδευση ενός κωφού παιδιού, τι πληρώνει μια οικογένεια για ένα τυφλό παιδί, που τα έξοδά του είναι σημαντικά για εξειδικευμένη διδασκαλία ή για ειδική εκτύπωση βιβλίων ή για ηχογράφηση κλπ. Το ΠΙΚΠΑ, ο εθνικός οργανισμός Πρόνοιας, τα κέντρα μέριμνας του παιδιού δεν υπάρχουν πια. Αυτά διαλύθηκαν επί ΠΑΣΟΚ ακόμα. Θα μου πείτε λειτουργούσαν ιδανικά; Οχι. Γκρεμίζεις κάτι και κτίζεις κάτι άλλο.

Το ίδιο ισχύει για τα 200 κέντρα φροντίδας της οικογένειας και δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά προσχολικής ηλικίας και για μελέτη πριν και μετά το σχολείο και που κυρίως απευθύνονταν στα παιδιά φτωχών οικογενειών. Τι απέμεινε από όλο αυτό το έργο του ΠΑΣΟΚ; Τι άφησε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ; Εναν αριθμό παιδικών σταθμών που φορτώθηκε η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και αυτή βάζει τροφεία που σταδιακά αυξάνονται.

Μας βρίσκει αντίθετους και η θέση της Νέας Δημοκρατίας, που προηγούμενα την είχε και το ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό που λέμε στοχευόμενη εξειδικευμένη παρέμβαση σε αυτούς που την έχουν πραγματικά ανάγκη. Οχι ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και τέτοιες οικογένειες, αλλά συνήθως είναι μια πολύ επιλεκτική για πολύ λίγους παρέμβαση, τους πιο εξαθλιωμένους, ενώ οι λιγότερο εξαθλιωμένοι, αλλά φτωχοί, παραμένουν απ' έξω. Δηλαδή, μας βρίσκουν αντίθετους τα ειδικά προγράμματα για αστέγους, για συσσίτια, για παιδιά των φαναριών, για κακοποιημένες γυναίκες, γιατί είναι λειψά - όχι σαν ιδέες βεβαίως και σαν αναγκαιότητα - καθώς δεν απευθύνονται στο σύνολο αυτών που έχουν ανάγκη και δε στηρίζονται σε δημόσιες σταθερές δομές. Και με την ευκαιρία, είμαστε καχύποπτοι με την κάρτα αναπηρίας. Οχι ότι δεν υπήρχαν ανάπηροι - "μαϊμού". Αυτούς τους γέννησε το σύστημα της ρουσφετολογίας. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι υπάρχουν ανάπηροι - "μαϊμού". Να δούμε όμως μέσα στις σημερινές συνθήκες της πιο βαθιάς, πιο ανοιχτής, αλλά και πιο συγκαλυμμένης εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης μήπως αυτές οι κάρτες αναπηρίας οδηγήσουν στη γραφειοκρατική ταλαιπωρία των πραγματικά αναπήρων και κυρίως μήπως αυτό αποτελέσει αφορμή και για την περικοπή δαπανών. Συμφωνούμε και εμείς ότι τα Περιφερειακά Συστήματα Υγείας απλώς άλλαξαν όνομα και έγιναν Διοικήσεις Υγειονομικής Περιφέρειας. Είναι πιο ευέλικτα προς τους ιδιώτες.

Η κυβέρνηση διατήρησε, επίσης, την υποβάθμιση νοσηλείας των μεταναστών που εγκαινίασε το ΠΑΣΟΚ. Εκανε μία μικροδιαφοροποίηση, όπου υπάρχει μία μικρή ανοχή για τα παιδιά. Μπορεί να μη στέλνει τον αστυνόμο η Νέα Δημοκρατία. Δεν ξέρουμε αν δε θα τον στείλει κιόλας. Εν πάση περιπτώσει, λέει "ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε". Θα τους παίρνετε στα έκτακτα περιστατικά, ανεξάρτητα από το πόση νοσηλεία χρειάζονται και θα φεύγουν κι αυτοί.

Δεν έλυσε και δε λύνει η Νέα Δημοκρατία τις τεράστιες ελλείψεις στο προσωπικό. Πρόσχημα είναι το θέμα του ΑΣΕΠ. Υπολογίζεται ότι έχουμε κενές είκοσι πέντε χιλιάδες θέσεις γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού και διαφόρων άλλων ειδικοτήτων στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας με τα παλιά οργανογράμματα και όχι με τα καινούρια. Σ' αυτούς τους υπολογισμούς δε λαμβάνονται υπόψη οι ελλείψεις στην προληπτική ιατρική, στην ιατρική εργασίας, στην πρωτοβάθμια παιδεία, στην οδοντιατρική φροντίδα και περίθαλψη και οι ανάγκες που οπωσδήποτε προσθέτει η εξέλιξη της τεχνικής και της επιστήμης. Αν ισχύει ότι η κυβέρνηση θα αυξήσει κατά 70% τις υποδομές, τότε οι ανάγκες για προσωπικό είναι πολλαπλάσιες.

Δεν αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τα προβλήματα των νέων γιατρών, καθώς και το χρόνο αναμονής για ειδικότητα που ξεκινάει από δύο χρόνια και φτάνει μέχρι οκτώ χρόνια. Το 2004 βρέθηκαν σε κατάλογο του ΟΑΕΔ άνεργοι δέκα χιλιάδες περίπου γιατροί, οδοντίατροι και φαρμακοποιοί. Η επίσημη καταγεγραμμένη ανεργία και υποαπασχόληση, με βάση τις δηλώσεις του Προέδρου της ΕΙΝΑΠ είναι 9% - 13%. Και στον κατάλογο αυτόν βρίσκονται και όσοι έχουν πάρει ειδικότητα και αναζητούν δουλιά».