Τη συμμαχία τους σε βάρος των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά οι συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής, το βράδυ της Δευτέρας, ενέκριναν ομόφωνα τον απολογισμό και το πρόγραμμα δράσης της διοίκησης του ΕΚΘ. Καταψήφισε μόνο η παράταξη της Εργατικής Ενότητας η οποία κατέθεσε το διεκδικητικό πλαίσιο και πρόγραμμα δράσης του ΠΑΜΕ που απαντά στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης σε αντίθεση με το μέτωπο των εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών που παλεύουν να εγκλωβίσουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα όρια των επιλογών του κεφαλαίου για την εξασφάλιση της κερδοφορίας του.

ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ λοιπόν, συμφώνησαν στην εκτίμηση για θετική δράση του ΕΚΘ. Η επισφράγιση της συμφωνίας τους ήρθε μέσα από την κοινή απόφαση για τον προγραμματισμό δράσης για το επόμενο διάστημα που προβλέπει μεταξύ άλλων, τη δημιουργία «Συμφώνου Ανάπτυξης και Απασχόλησης με προτεραιότητα στην πραγματική σύγκλιση», «πολιτικές απασχόλησης με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την ανάπτυξη παθητικών και ενεργητικών πολιτικών», δηλαδή κι άλλο ζεστό χρήμα στους βιομηχάνους.

Επίσης συμφώνησαν στην επιβάρυνση του ΙΚΑ με τα χρέη των τραπεζιτών μέσα από την ένταξη σ' αυτό των ειδικών ταμείων τραπεζών.

Επανέλαβαν τη νομιμοφροσύνη τους στη σύμβαση ντροπής και φτώχειας της ΓΣΕΕ δηλώνοντας ότι αυτή η σύμβαση πρέπει να αποτελέσει βάση διαπραγμάτευσης για την επόμενη ΕΓΣΣΕ.

Και τέλος δήλωσαν την πλήρη ταύτισή τους με τις απαιτήσεις των βιομηχάνων για προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς εργασίας σημειώνοντας πως απαιτείται «ορθολογικοποίηση του συστήματος τεχνικής - επαγγελματικής εκπαίδευσης που πλέον πρέπει να βγάζει αποφοίτους μόνο στις ειδικότητες που έχει ανάγκη η αγορά εργασίας».

Στο περιθώριο της έκθεσης Εκπαίδευση 2005, που διοργάνωσαν η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς μαζί με τους Δήμους Αθηναίων και Πειραιά και μία σειρά από ιδιωτικά κολέγια, ινστιτούτα, ξένα πανεπιστήμια, ιδιωτικά ΙΕΚ, ΚΕΚ και διάφορες πολυεθνικές εταιρίες, στήθηκε και μία «πασαρέλα» από λογής - λογής γραφεία ενοικίασης εργαζομένων, μεγάλες πολυεθνικές που ψάχνουν για εργαζόμενους και κάθε τύπου ιδιωτικά ινστιτούτα κατάρτισης.

Και πίσω απ' όλα αυτά, η σκληρή πραγματικότητα. Ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, ένα συνεχές κυνήγι του μεροκάματου, με προσωρινή απασχόληση και ωράρια - λάστιχο, για περισσότερη κατάρτιση και συλλογή προϋπηρεσίας, δουλιά πάντα ανάλογα με τις ανάγκες της εταιρίας «πελάτη» για 2 ή 3 μήνες και μετά πάλι από την αρχή. Και όλα πάντα με το αζημίωτο. Καμία επιβάρυνση λένε για τον εργαζόμενο, απλά το αφεντικό πληρώνει το δουλεμπορικό, σε κάνει ό,τι θέλει και εσύ παίρνεις κάτι από το γραφείο που σε «νοικιάζει».

Πιέσεις σε πολλά επίπεδα ασκούν οι φαρμακοβιομήχανοι για να εξασφαλίσουν περισσότερα προνόμια όπως προκύπτει απ' την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) που έγινε χτες.

Ο ΣΦΕΕ διαφωνεί με την πρόσφατη συμβιβαστική - όπως τη χαρακτηρίζει - ρύθμιση των χρεών των νοσοκομείων που προώθησε η κυβέρνηση, διότι - κατά τον ΣΦΕΕ - «αφ' ενός η ζητούμενη παραίτηση από το δικαίωμα των τόκων κρίνεται αντισυνταγματική, αφ' ετέρου δεν προβλέπει την οριστική λύση του προβλήματος». Η κυβέρνηση ρύθμισε χρέη ύψους 2,1 δισ. ευρώ, «ενώ στην πράξη η ρύθμιση αφορούσε 2,4-2,6 δισεκατομμύρια ευρώ», όπως είπε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή (18.3.2005).

Ενόψει της εφαρμογής των εξαγγελιών της κυβέρνησης για νέα πολιτική στο φάρμακο - που θα εκτινάξει τις τιμές προς τα πάνω - ο ΣΦΕΕ «διεκδικεί ορθολογικές λύσεις στα προβλήματα που παρουσιάζονται στα θέματα τιμολόγησης των φαρμάκων, τόσο των εγχωρίως παραγόμενων όσο και των εισαγόμενων, που εξαρτώνται πλήρως από την πολιτική του υπουργείου Ανάπτυξης».

Τέλος, ο ΣΦΕΕ «διεκδικεί από την πολιτεία τη δημιουργία του κατάλληλου πλαισίου για την τόνωση της εγχώριας παραγωγής καθώς και για την έρευνα και ανάπτυξη φαρμάκων στη χώρα μας, το οποίο θα συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη και στη δημιουργία θέσεων εργασίας».

Πρόκειται για ένα πλαίσιο που θα ανταποκρίνεται στο «φαρμακερό» ανταγωνισμό ΗΠΑ - Ευρωπαϊκής Ενωσης στον τομέα του φαρμάκου. Οι φαρμακοβιομήχανοι - κυρίως οι πολυεθνικές - ενδιαφέρονται για τα κίνητρα που - μεταξύ των άλλων - θα τους επιτρέψουν να διεκδικήσουν μερίδιο της έρευνας, όπου τα σκήπτρα τα έχουν οι ΗΠΑ.