Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Υπάρχει όμως και μια «άλλη» Τουρκία. Αυτή της εργατικής τάξης που διαδηλώνει, που αντιστέκεται, που δεν υπακούει, που παλεύει εναντίον των κυρίαρχων επιλογών της ΕΕ, του ΔΝΤ, των ΗΠΑ, που στέκεται αλληλέγγύα με την Κούβα...

TKP

Στιγμιότυπα από τη διαδήλωση του «Πατριωτικού Μετώπου»

Ανάμεσα στις πατριωτικές πρωτοβουλίες, αναφέρει το ΚΚ Τουρκίας, ξεχώρισαν η παρουσία αυτής των εργαζομένων της SEKA, της κρατικής βιομηχανίας χάρτου και κυτταρίνης, που μάχονται με γενναιότητα εδώ και μήνες εναντίον της ιδιωτικοποίησης και του κλεισίματος του εργοστασίου τους, η πρωτοβουλία των υποδηματοποιών, και των εργαζόμενων γυναικών, που προσέλκυσαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Στη συγκέντρωση και στην πορεία έλαβαν μέρος οργανώσεις νεολαιών, όπως η ΕΔΟΝ (Κύπρος), η JPC (Πορτογαλία), η KSM (Τσεχία), η KPiD (Δανία), η YCL (Γεωργία) και η BSYU (Βουλγαρία). Αντιπροσωπείες τους βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη για τη συνάντηση των οργανώσεων Κομμουνιστικών Νεολαιών της Ευρώπης.

TKP

Τον Οκουγιάν διαδέχτηκαν στο βήμα εκπρόσωποι των εργαζομένων στη SEKA, νομικοί, ακαδημαϊκοί, γυναίκες, γιατροί, απόστρατοι αστυνομικοί και στρατιωτικοί, εργαζόμενοι και μουσικοί, με ομιλίες στις οποίες αποκρυπτογράφησαν τον ιμπεριαλισμό της ΕΕ και ανέπτυξαν τους τρόπους και τις πρωτοβουλίες αγώνα εναντίον της ΕΕ.

Η έκκληση για αλληλεγγύη του Μιγκέλ Μαδέιρα, προέδρου της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ), έγινε δεκτή «με ενθουσιασμό», ενώ το μήνυμα για αλληλεγγύη των λαών και κοινό αγώνα ενάντια στην ΕΕ που απηύθυνε ο Γιώργος Τούσσας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, έγινε δεκτό από το πλήθος με το σύνθημα «Ζήτω η αλληλεγγύη των λαών», αναφέρει το «Bulletin» του ΚΚ Τουρκίας.

Τις ομιλίες έκλεισε ο Αϊντεμίρ Γκιουλέρ, Πρόεδρος του ΚΚ Τουρκίας, ο οποίος εξέφρασε την πίστη του στις δυνατότητες που έχει το «Πατριωτικό Μέτωπο».

Σύντομες συναυλίες έδωσαν ο Εντίπ Ακμπαϊράμ, ένας γνωστός Τούρκος μουσικός, ο οποίος δήλωσε ότι «δεν αφήσαμε αυτή τη χώρα να ξεπουληθεί στις ΗΠΑ και στην ΕΕ και δε θα την αφήσουμε», και, κλείνοντας τη συγκέντρωση, το συγκρότημα «City Lights».

TKP

Από την ομιλία του Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ του ΚΚ Τουρκίας

Στην πορεία ακούστηκαν συνθήματα όπως «Αυτή η χώρα είναι δική μας, κάτω ο ιμπεριαλισμός», «Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η ένωση των αφεντικών», «Μην αφήσετε τη χώρα να ξεπουληθεί, οργανωθείτε στο Πατριωτικό Μέτωπο», «Εργαζόμενοι ενωθείτε και πάρτε την εξουσία», «Η SEKA ανήκει στο λαό, δεν μπορεί να πουληθεί», «No pasaran στην ΕΕ από τα Πανεπιστήμια».

TKP

Από το χαιρετισμό του Γ. Τούσσα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ

ΤKP

Η μάχη που έδιναν από το 1998 οι εργαζόμενοι στην κρατική βιομηχανία χάρτου και κυτταρίνης, της SEKA, έφθασε, φέτος, στην κορύφωσή της. Η αντίστασή τους, όπως τονίζουν τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς στην Τουρκία που συσπειρώθηκαν γύρω τους, υπήρξε παραδειγματική.

Οι 734 εργαζόμενοι του κρατικού εργοστασίου, μπροστά στις προσπάθειες ξεπουλήματος ή κλεισίματός του, από την κυβέρνηση του ΑΚ υπό τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αυτή τη φορά, υπό τις πιέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έκαναν ό,τι μπορούσαν. Κλείστηκαν στο εργοστάσιο από τα τέλη Γενάρη, καταλαμβάνοντάς το, μένοντας εκεί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους μέρα και νύχτα. Το εργοστάσιο δεν είναι απλώς μια σημαντική βιομηχανική μονάδα: Βρίσκεται πάνω σε υπερπολύτιμη γη.

Η SEKA, που ιδρύθηκε το 1936, και ήταν το πρώτο εργοστάσιο χαρτιού της Τουρκίας, είχε αρχικά δυνατότητα παραγωγής 10.000 τόνων το χρόνο. Το 1980, έφθασε τη δυνατότητα παραγωγής 150.000 τόνων το χρόνο. Κι όμως, από το 1980 και για 25 χρόνια, δεν έγινε καμία επένδυση στο εργοστάσιο - διαδοχικές κυβερνήσεις προσπάθησαν, υπό την πίεση του ιδιωτικού τομέα, είτε να το πουλήσουν, είτε να το κλείσουν. Από το 1995, 6 από τα 10 βιομηχανικά του κεντρικά μηχανήματα πουλήθηκαν και το εργοστάσιο επιχειρήθηκε να συρρικνωθεί.

Μια κρατική επιχείρηση που θα μπορούσε να γίνει κερδοφόρα με μικρές σχετικά επενδύσεις υπέστη αποεπενδύσεις - ενώ οι προσπάθειες να κλείσει συνεχίζονταν, με την εντονότερη αυτή του 1998. Οι εργαζόμενοι όμως το πάλεψαν τότε, όπως το πάλεψαν και φέτος. Ενώ, ακόμη και με μόνο τα τέσσερα μηχανήματά του, εργάζονταν με ρυθμούς που εξασφάλιζαν 73.100 τόνους χαρτιού το χρόνο!..

Το Φλεβάρη, οι τουρκικές αρχές έχασαν την υπομονή τους έναντι των εργαζομένων - ποτέ δε φημίζονταν γι' αυτήν, ούτως ή άλλως. Ειδικές δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν στους εργαζόμενους, και από τη μανία τους δε γλίτωσαν ούτε οι γυναίκες και τα παιδιά τους. Υπήρξαν δεκάδες συλλήψεις και πολλοί τραυματισμοί, πριν η αστυνομία αναγκαστεί να υποχωρήσει μπροστά σε χιλιάδες κατοίκους της περιοχής που δημιούργησαν ανθρώπινη ασπίδα γύρω από τους εργαζόμενους. Αλλά αντί να τους τρομοκρατήσει, η επίθεση ατσάλωσε τους εργαζόμενους κι άλλο, ενώ δημιούργησε ένα μεγάλο ρεύμα διαδηλώσεων αλληλεγγύης σε ευρύτατες λαϊκές μάζες. Κινητοποιήσεις, έτσι, υπήρξαν σε επιχειρήσεις του δημόσιου ή ευρύτερου δημόσιου τομέα (στην επιχείρηση καπνού TEKEL, στην «Telekom», στην πετρελαϊκή «Petkim», στον αερομεταφορέα THY), οι εργαζόμενοι στις οποίες είχαν ένα λόγο παραπάνω να συμπαρασταθούν στους εργαζόμενους της SEKA -γνωρίζουν πολύ καλά ότι ίσως βρεθούν, πολύ σύντομα, στην ίδια θέση. Πέραν αυτών, όμως, η υπόθεση της SEKA συνήγειρε στο σύνολό της την τουρκική εργατική τάξη, ακόμη και στρώματα, όπως είναι οι αγρότες στην Ανατολία, που δεν έχουν παράδοση συμμετοχής σε κινητοποιήσεις άλλων ομάδων εργαζομένων.

Η συνεπής αντίσταση των εργαζομένων στη SEKA εξανάγκασε, παρατηρεί το Κόμμα Εργασίας (EMEP), ακόμα και την ηγεσία των συνδικάτων, που συνήθως τηρούν στάση Πόντιου Πιλάτου, να πάρει θέση, εξαναγκασμένη από τα γεγονότα. Η κυβέρνηση αρχικά υποχώρησε, πηγαίνοντας «πίσω» την ημερομηνία μέχρι την οποία ήθελε να «τελειώνει», να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες ξεπουλήματος ή κλεισίματος, και να παρατείνει την προθεσμία έως τις 17 του Μάρτη. Οι κυβερνητικές απειλές δε λειτούργησαν.

Αδυνατώντας να λύσει το πρόβλημα, η κυβέρνηση Ερντογάν κατέφυγε σε ένα τέχνασμα για να άρει το αδιέξοδο: Πέρασε την ευθύνη για το εργοστάσιο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στόχος είναι να «σπάσει» η αντίσταση - και να αναλάβει την ευθύνη του κλεισίματος η πόλη του Κοτσαέλι. Οι εργαζόμενοι, μετά από μια μακρά και σκληρή μάχη, ψήφισαν υπέρ, αν και τουλάχιστον 60 εξ αυτών αντιτάχθηκαν. Εξ ονόματος αυτών, ένας μίλησε στην πρόσφατη συγκέντρωση του ΚΚ Τουρκίας.

Πέρα από το αν και το πώς η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα χειριστεί το εργοστάσιο - κάτι που ακόμη δεν έχει καταλήξει -, ο σκληρός αγώνας που έδωσαν οι εργαζόμενοι παρ' όλη τη βάρβαρη καταστολή και τις διώξεις, αποτελεί ένδειξη μιας μαχητικότητας που η Τουρκία είχε χρόνια να δει...

«Οταν περίπου 4.000 φωνές κραύγασαν "Κούβα Ναι! Γιάνκηδες Οχι"», σε μια κύρια μαζική εκδήλωση στο πλαίσιο της Βδομάδας Κούβας την 16η Μαρτίου, γράφει στην ιστορική κουβανέζικη εφημερίδα «Granma» ο Γκαμπριέλ Μολίνα, «δεν εξέφραζαν απλώς την επιθυμία τους να υποστηρίξουν μια ανεξάρτητη Κούβα. Μετά από μία βδομάδα συζητήσεων, συναντήσεων, προβολών ταινιών, εκθέσεων, συναυλιών και αδελφικών εναγκαλισμών, μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι, όπως το έθεσε ο Οζλέμ Σεν, πρόεδρος του Τουρκο-Κουβανικού Συνδέσμου Φιλίας, "ο τουρκικός λαός είναι εναντίον της πολιτικής των ΗΠΑ προς την Τουρκία που φέρεται στο έθνος σα να μην είναι ανεξάρτητη χώρα"». Στην τελική εκδήλωση στο Bostanel Gosteri Merkegi, το μεγαλύτερο θέατρο της Αγκυρας, παρόντες ήταν ο πρεσβευτής της Κούβας Γκόμες Αμπασκάλ, ο Αμπελάρδο Κουρμπέλο, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, άλλοι Κουβανοί απεσταλμένοι, περιλαμβανομένου του Ρομπέρτο Γκονσάλες, αδελφού του Ρενέ και εκπροσώπου της Εθνικής Επιτροπής για την Απελευθέρωση των Πέντε Ηρώων (οι οποίοι κρατούνται από τις ΗΠΑ), ο Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ του ΚΚ Τουρκίας, στελέχη κομμουνιστικών νεολαιών. Τις ομιλίες ακολούθησε η προβολή του φιλμ «Reportage en Cuba», στο οποίο ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα παρουσιάζουν οι ίδιοι την κουβανέζικη επανάσταση. Αλλά, η κορύφωση της εκδήλωσης ήρθε όταν ο τραγουδιστής Χοσέ Μανουέλ Σουάρες Αργουντίν και το τουρκικό τζαζ κουαρτέτο «Claro de Luna» ερμήνευσαν το τραγούδι του Κάρλος Πιέσα για τον Τσε: το τραγούδησαν όλοι, γράφει ο Μολίνα.

Η Βδομάδα Κούβας πέρα από τις συναντήσεις με πολιτικούς, συνδικαλιστές, φοιτητές, τις ομιλίες και τις εκδηλώσεις, τις παρουσιάσεις, τις εκθέσεις και τις συνεντεύξεις, έβγαλε και μια σημαντική είδηση, την έκδοση της «Granma» στα τουρκικά κάθε μήνα. Σύμφωνα με τη συμφωνία του Γκαμπριέλ Μολίνα και του Ερκίν Τουφάν Οζάλπ, εκ μέρους του εκδοτικού οίκου «Dunya», η έκδοση θα είναι 20σέλιδη και ορισμένες σελίδες τετράχρωμες. Το ενδιαφέρον της αριστεράς στην Τουρκία για την Κούβα είναι έντονο...