Μεγάλη τιμή να είσαι πάντα κομμουνιστής -πατριώτης και διεθνιστής. Πέρασαν οι καιροί που οι κομμουνιστικές ιδέες ήταν «ένα φάντασμα που πλανιόταν πάνω από την Ευρώπη». Σήμερα το «φάντασμα» είναι μια τεράστια, ακατάλυτη δύναμη, είναι τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα σ' όλον τον κόσμο, παρ' όλο που περνούν μια νεφελώδη νέα φάση στα τέλη του 20ού και αρχές του 21ου αιώνα.

Το Κόμμα κάθε χώρας έχει την ιστορία του. Ετσι και το δικό μας, το ηρωικό ΚΚΕ. Στην αρχή λίγοι άνθρωποι άπειροι με μοναδική πυξίδα την πίστη και την αγάπη τους στον ελληνικό λαό και το μίσος τους ενάντια στους εκμεταλλευτές άρχισαν να διαδίδουν τις σοσιαλιστικές ιδέες. Κι όταν η βροντή - λάμψη του Μεγάλου Οχτώβρη έφτασε στα πέρατα του κόσμου, ξανάσαναν, νιώσανε τη δύναμή τους να δεκαπλασιάζεται, είδανε με τα μάτια τους πως στη Ρωσία οι μπολσεβίκοι γκρέμισαν τον τσαρισμό, έναν από τους πιο μαύρους στυλοβάτες της αντίδρασης, πως το φως άνοιξε τον πρώτο δρόμο για την ευτυχία.

Και τότε αποδόθηκαν σε πιο σκληρούς και άνισους αγώνες. Πότε παράνομοι πότε μισοπαράνομοι συνεχώς μέσα στα μπουντρούμια, στις εξορίες, αλύγιστοι κρατώντας την πίστη τους δαυλό πυρπολητή, πέφτοντας πολλές φορές στο χαράκωμα της πάλης, στεριώσανε τα θεμέλια του μεγαλείου των σοσιαλιστικών ιδεών.

Πόσες φορές κυκλωμένοι από τον ταξικό εχθρό δεν τραγούδησαν όλοι μαζί οι κομμουνιστές - διεθνιστές πάνω στα φέρετρα των πεσόντων συντρόφων τους το «Επέσατε θύματα αδέλφια εσείς, σε άνιση πάλη και αγώνες». Πόσες φορές δε βάψανε με το αίμα τους τα πεζοδρόμια και τις πλατείες της πατρίδας μας. Και πόσες φορές δε δραπέτευσαν από το θανάσιμο κλοιό των φυλακών για να ξαναγυρίσουν στο χαράκωμα της παρανομίας να συνεχίσουν τον αγώνα! Αυτά είναι γεγονότα, αλήθειες, ιστορικά διαπιστωμένες.

Καμιά δίωξη, κανένας βασανισμός, καμία συκοφαντία της αστικής τάξης και προπαγάνδας, κανένας κίνδυνος δεν τους λύγισε. Κι όταν ο θάνατος ντυμένος τη στολή του χιτλεροφασισμού πάτησε την πατρίδα μας Ελλάδα, αφήνοντας πίσω σ' όλη την Ευρώπη ερείπια και καταστροφές, τάφους και πυρπολημένες πολιτείες, ακούστηκε ακάθεκτο, βροντερό το κάλεσμα των κομμουνιστών: «Στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός στον αγώνα!» Ελαμψε για άλλη μια φορά το μεγαλείο του αδούλωτου λαού μας. Οι χτεσινοί, μια χούφτα κομμουνιστές, έγιναν οι οργανωτές και καθοδηγητές, οι πρωτοπόροι στη μάχη και τις θυσίες.

Δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές έδωσαν τη ζωή τους για την προκοπή και τη λευτεριά, την ανεξαρτησία του λαού μας. Αυτοί ορθώσανε σε ορόσημα δόξας την Ακροναυπλία, τον Αη - Στράτη, τη Φολέγανδρο, την Ανάφη, την Καλλιθέα, το Χαϊδάρι, το Κούρνοβο, τα χωριά και τις γειτονιές, τα βουνά και τους κάμπους της Ελλάδας, αναδεικνύοντας την πατρίδα μας σε μια από τις πρώτες χώρες που συνέβαλαν στον αντιφασιστικό - αντιστασιακό αγώνα.

Ο Γράμμος και το Βίτσι ήταν μια άλλη ηρωική σελίδα στην ιστορία του ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές στάθηκαν οι εμψυχωτές του ΔΣΕ, οι πιο συνεπείς και φλογεροί πατριώτες... Ετσι και σήμερα, για τα δίκια του λαού μας, πάλι στην πρώτη γραμμή του αγώνα βρίσκονται οι κομμουνιστές με το καμάρι τους - το δοξασμένο ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ, όπως πάντα, τοποθετεί πάνω απ' όλα τα συμφέροντα του λαού, χαράζει τη γραμμή του με γνώμονα πάντα τα συμφέροντα του λαού και του τόπου μας, για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, ενάντια στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Και γι' αυτό είμαστε περήφανοι. Και τη σκυτάλη την παραδίδουμε στα σίγουρα χέρια της ΚΝΕ.

ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΓΚΑΣ

Στις 28 Δεκέμβρη 2004 έφυγε από κοντά μας ο αγαπητός μας σύντροφος ΣΩΤΗΡΗΣ ΡΗΓΑΤΗΣ. Ο σ. Σωτήρης γεννήθηκε το 1926 στα Λιμενάρια και από μικρός εντάχθηκε στο κίνημα μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ απ' όπου και πολέμησε ενάντια, τόσο στο γερμανικό όσο και στο βουλγάρικο ζυγό που υπήρχε στον τόπο μας. Το 1946 φεύγει με την πρώτη αποστολή από το Νησί και αποβιβάζεται στο Κοτζά Ορμάν μαζί με άλλους 44 Θασίτες μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού και εντάσσεται στην 3η μεραρχία που είχε έδρα τη Δαδιά του Εβρου. Συμμετέχει σε επιχειρήσεις στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη όπου και τραυματίζεται. Στη συνέχεια συλλαμβάνεται φυλακίζεται και εξορίζεται στη Μακρόνησο.

Είναι η χρονική περίοδος που «βαφτίζεται» με το ψευδώνυμο «Βράχος» για να το χρησιμοποιεί στον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος. Ωστόσο το ψευδώνυμο αυτό χαρακτηρίζει την ιδεολογική του σταθερότητα, την αγωνιστικότητα και την καθαρότητα του χαρακτήρα του. Μετά την αποφυλάκισή του εντάσσεται στις γραμμές του ΠΑΜΕ και μετέπειτα στην ΕΔΑ. Υφίσταται όλες τις διώξεις της εποχής: φακέλωμα, πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων για να βρει δουλιά, συνεχείς πιέσεις και ενοχλήσεις από το αστικό κράτος.

Μετά τη δικτατορία εντάσσεται στις γραμμές της Κομματικής Οργάνωσης Λιμεναρίων Θάσου του ΚΚΕ απ' όπου δίνει τη μάχη του ενάντια στον αναθεωρητισμό και οπορτουνισμό που, για μικρό χρονικό διάστημα, εγκλωβίζει αρκετούς φίλους και οπαδούς του Κόμματος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του καθοδηγεί τη δουλιά και πρωτοστατεί στη δημιουργία συνδικαλιστικού κινήματος στους συνταξιούχους μέσα από τις γραμμές των αντιστασιακών.

Η απουσία του θα στοιχίσει σε όλους μας γιατί πίσω του αφήνει ένα μεγάλο κενό. Εμείς οι νεότεροι θα συνεχίσουμε τον αγώνα του και θα διδασκόμαστε από τον χαρακτήρα, τη συμπεριφορά και το ήθος του. Καλό ταξίδι σύντροφε Σωτήρη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.

Στη μνήμη του, τα παιδιά του και η γυναίκα του προσφέρουν στην ΚΟΒ Λιμεναρίων Θάσου 50 ευρώ.

Νίκος Φιλιππάκης, λαχειοπώλης. Είμαι αντίθετος σε ιδιωτικοποιήσεις ή μετοχοποιήσεις ΔΕΚΟ, αλλά και δημόσιας περιουσίας του ελληνικού λαού. Ετσι και για το ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. Από πού πήραν το δικαίωμα και πούλησαν, ακόμα και κληροδοτήματα, προκαλώντας προβλήματα και στον παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται για την πατρίδα του; Εγώ είμαι λαχειοπώλης 35 χρόνια, μια κάμαρα νοικιάζω, τηλεόραση ασπρόμαυρη έχω και δεν παίζει κι αυτή. Το ψυγείο ξένο, του σπιτονοικοκύρη και δεν μπορώ ν' αλλάξω τη ζωή μου. Το μόνο που κατάλαβα, τώρα, είναι ότι οι πλούσιοι κυβερνούν και τα μεγάλα συμφέροντα. Ούτε δικαιοσύνη είχαμε, ούτε θα έχουμε όσο μένει αυτή η κατάσταση. Το υπουργείο Εργασίας και Οικονομικών δεν ενδιαφέρεται για μας. Και, τώρα, σφίγγουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Λες και δεν υπάρχει υποχρέωση του κράτους στον Ελληνα ασφαλισμένο. Πετάνε ένα ΕΚΑΣ, ΛΑΦΚΑ, και μας κοροϊδεύουν. Ως πότε θα σκύβουμε το κεφάλι; Θα αντιδράσουμε για συντάξεις και μεροκάματα;