Μεγάλη τιμή να είσαι πάντα κομμουνιστής -πατριώτης και διεθνιστής. Πέρασαν οι καιροί που οι κομμουνιστικές ιδέες ήταν «ένα φάντασμα που πλανιόταν πάνω από την Ευρώπη». Σήμερα το «φάντασμα» είναι μια τεράστια, ακατάλυτη δύναμη, είναι τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα σ' όλον τον κόσμο, παρ' όλο που περνούν μια νεφελώδη νέα φάση στα τέλη του 20ού και αρχές του 21ου αιώνα.

Το Κόμμα κάθε χώρας έχει την ιστορία του. Ετσι και το δικό μας, το ηρωικό ΚΚΕ. Στην αρχή λίγοι άνθρωποι άπειροι με μοναδική πυξίδα την πίστη και την αγάπη τους στον ελληνικό λαό και το μίσος τους ενάντια στους εκμεταλλευτές άρχισαν να διαδίδουν τις σοσιαλιστικές ιδέες. Κι όταν η βροντή - λάμψη του Μεγάλου Οχτώβρη έφτασε στα πέρατα του κόσμου, ξανάσαναν, νιώσανε τη δύναμή τους να δεκαπλασιάζεται, είδανε με τα μάτια τους πως στη Ρωσία οι μπολσεβίκοι γκρέμισαν τον τσαρισμό, έναν από τους πιο μαύρους στυλοβάτες της αντίδρασης, πως το φως άνοιξε τον πρώτο δρόμο για την ευτυχία.

Και τότε αποδόθηκαν σε πιο σκληρούς και άνισους αγώνες. Πότε παράνομοι πότε μισοπαράνομοι συνεχώς μέσα στα μπουντρούμια, στις εξορίες, αλύγιστοι κρατώντας την πίστη τους δαυλό πυρπολητή, πέφτοντας πολλές φορές στο χαράκωμα της πάλης, στεριώσανε τα θεμέλια του μεγαλείου των σοσιαλιστικών ιδεών.

Πόσες φορές κυκλωμένοι από τον ταξικό εχθρό δεν τραγούδησαν όλοι μαζί οι κομμουνιστές - διεθνιστές πάνω στα φέρετρα των πεσόντων συντρόφων τους το «Επέσατε θύματα αδέλφια εσείς, σε άνιση πάλη και αγώνες». Πόσες φορές δε βάψανε με το αίμα τους τα πεζοδρόμια και τις πλατείες της πατρίδας μας. Και πόσες φορές δε δραπέτευσαν από το θανάσιμο κλοιό των φυλακών για να ξαναγυρίσουν στο χαράκωμα της παρανομίας να συνεχίσουν τον αγώνα! Αυτά είναι γεγονότα, αλήθειες, ιστορικά διαπιστωμένες.

Καμιά δίωξη, κανένας βασανισμός, καμία συκοφαντία της αστικής τάξης και προπαγάνδας, κανένας κίνδυνος δεν τους λύγισε. Κι όταν ο θάνατος ντυμένος τη στολή του χιτλεροφασισμού πάτησε την πατρίδα μας Ελλάδα, αφήνοντας πίσω σ' όλη την Ευρώπη ερείπια και καταστροφές, τάφους και πυρπολημένες πολιτείες, ακούστηκε ακάθεκτο, βροντερό το κάλεσμα των κομμουνιστών: «Στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός στον αγώνα!» Ελαμψε για άλλη μια φορά το μεγαλείο του αδούλωτου λαού μας. Οι χτεσινοί, μια χούφτα κομμουνιστές, έγιναν οι οργανωτές και καθοδηγητές, οι πρωτοπόροι στη μάχη και τις θυσίες.

Δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές έδωσαν τη ζωή τους για την προκοπή και τη λευτεριά, την ανεξαρτησία του λαού μας. Αυτοί ορθώσανε σε ορόσημα δόξας την Ακροναυπλία, τον Αη - Στράτη, τη Φολέγανδρο, την Ανάφη, την Καλλιθέα, το Χαϊδάρι, το Κούρνοβο, τα χωριά και τις γειτονιές, τα βουνά και τους κάμπους της Ελλάδας, αναδεικνύοντας την πατρίδα μας σε μια από τις πρώτες χώρες που συνέβαλαν στον αντιφασιστικό - αντιστασιακό αγώνα.

Ο Γράμμος και το Βίτσι ήταν μια άλλη ηρωική σελίδα στην ιστορία του ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές στάθηκαν οι εμψυχωτές του ΔΣΕ, οι πιο συνεπείς και φλογεροί πατριώτες... Ετσι και σήμερα, για τα δίκια του λαού μας, πάλι στην πρώτη γραμμή του αγώνα βρίσκονται οι κομμουνιστές με το καμάρι τους - το δοξασμένο ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ, όπως πάντα, τοποθετεί πάνω απ' όλα τα συμφέροντα του λαού, χαράζει τη γραμμή του με γνώμονα πάντα τα συμφέροντα του λαού και του τόπου μας, για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, ενάντια στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Και γι' αυτό είμαστε περήφανοι. Και τη σκυτάλη την παραδίδουμε στα σίγουρα χέρια της ΚΝΕ.

ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΓΚΑΣ