ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με ποιο κριτήριο

Του Τολιάδη από το «Ποντίκι»

Το θέατρο συνεχίζεται και έξω απ' τη Βουλή, «διά του Τύπου». Ητανε να μην πάρουνε γραμμή άπαντες ότι το κρίσιμο σ' αυτή τη φάση δεν είναι η πολιτική αντιπαλότητα όμορων - τελικά - πολιτικών χώρων, αλλά το πώς έγκαιρα θα χειραγωγηθεί η λαϊκή αντίδραση, έτσι που το καζάνι να μη σκάσει, κι αν σκάσει η έκρηξη να αποβεί και πάλι υπέρ του συστήματος.

Οχι πως δεν υπάρχουν και μεταξύ τους διαφορές. Οχι πως δεν εκφράζονται και αυτές μέσα από τα δημοσιεύματα. Υπάρχει όμως και μια κόκκινη κλωστή που τους ενώνει. Κι αυτή είναι κυρίαρχη. Να πειστούν οι εργάτες πως ο ένας είναι εχθρός του άλλου, πως δε φταίνε τα κέρδη του κεφαλαίου, αλλά οι εργατικές κατακτήσεις, πως εντέλει είναι πρόβλημα διαχείρισης όλα αυτά που παθαίνεις και δεν αρκεί παρά να χάσει ο διπλανός σου για να κερδίσεις εσύ. Αφησε καλή μαγιά το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια.

Την ώρα, επίσης, που, όλα γύρω σου, λένε ότι αυτό που αυξάνει είναι η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού κι ότι αυτή η επιθετικότητα αντιμετωπίζεται μόνο με συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια ακριβώς σ' αυτήν την ίδια την ύπαρξη του ιμπεριαλισμού, έρχονται τα μαγειρεία να σου πουν πως όλα είναι πρόβλημα "δημοκρατικού ελλείμματος" κι ότι η λύση εξακολουθεί να είναι η "πολιτική ενοποίηση" του υπαρκτού ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης!

Οι πιο πονηροί βάζουνε και ολίγον από "αντι-ΣΕΒ", που χτες ήταν καλός ενώ σήμερα υποδαυλίζει δήθεν την αντιπαλότητα με τη μονομέρειά του, έτσι για να πείθουμε για το αντικεφαλαιοκρατικό του πράγματος.

Μόνο που οι φράσεις προδίδουν:

- «Η ανάπτυξη θέλει εργασιακή ειρήνη»! Και μεις που νομίζαμε ότι μόνο ο μέχρις εσχάτων ταξικός πόλεμος, μόνο η κατάργηση των τάξεων, μπορεί να οδηγήσει σε ανάπτυξη προς το συμφέρον της εργατικής τάξης, συνολικά των λαϊκών στρωμάτων.

- «Οι πολίτες αξιώνουν οι παροχές προς τους βιομηχάνους να συνοδεύονται...». Τι εφεύρημα και αυτοί οι «πολίτες». Που εμείς τους βλέπουμε ακόμα χωρισμένους σε τάξεις. Και εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως ό,τι δίνεται στους βιομηχάνους αρπάζεται από τους εργάτες. Πως δε γίνεται και τα κέρδη να αυξάνονται και η κοινωνική προστασία να βελτιώνεται.

Παραμένουμε, ίσως, αφελείς. Σαν κι αυτόν τον καθηγητή που όχι μόνο δε φαίνεται να πίστεψε στο τέλος της Ιστορίας, αλλά και διακηρύσσει πως ο κομμουνισμός παραμένει πρότυπο!

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

ΠΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΤΕΧΝΗ: «Οι εκπροσωπούντες το ΣΕΒ την ώρα της κοινωνικής αναταραχής αντί να δράσουν κατευναστικά διότι η Ανάπτυξη προϋποθέτει εργασιακή και κοινωνική ειρήνη, ξιφουλκούν υπέρ της κυβερνήσεως την οποία ουσιαστικώς αναγορεύουν σε διεκπεραιωτή των συμφερόντων τους! Και πάντως δεν μπορούν να μιλούν για ρετιρέ όσοι κατοικούν σε επαύλεις ελέω συνήθως παγωμένων πιστώσεων!» (από το κύριο άρθρο στο «ΒΗΜΑ»).

ΤΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ: «Από τη στιγμή που τα Ταμεία των τραπεζών είναι χρεοκοπημένα εάν δεν περιοριστούν οι παροχές των εργαζομένων (οι οποίες είναι αποτέλεσμα συνδικαλιστικών πιέσεων και όχι των οικονομικών δυνατοτήτων των επιχειρήσεων) τα βάρη τους θα μεταφερθούν στο σύνολο των φορολογουμένων» (το άρθρο στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

ΟΙ «ΠΟΛΙΤΕΣ»: «Οι πολίτες, οι οποίοι στις δημοσκοπήσεις για πρώτη φορά εμφανίζονται τόσο ανήσυχοι για τα οικονομικά, αξιώνουν έναν συνολικό πολιτικό σχεδιασμό που θα διασφαλίζει ότι οι παροχές προς τους βιομηχάνους θα συνοδεύονται από μέτρα ενίσχυσης της απασχόλησης και της κοινωνικής προστασίας» (από το κύριο άρθρο στα «ΝΕΑ»).

ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΟΙ: «Υπάρχουν κάποιες δυνατότητες να επηρεαστούν οι εξελίξεις, αν αξιοποιηθεί το πλήγμα κατά του νεοφιλελευθερισμού για την κινητοποίηση δυνάμεων υπέρ μιας κοινωνικής Ευρώπης, μιας δημοκρατικής διαδικασίας πολιτικής ενοποίησης» (από το κύριο άρθρο στην «ΑΥΓΗ»).

Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ! «Τώρα θυμήθηκαν τους πολίτες! Αυτό όμως είναι το πρόβλημα. Η αιτία της κρίσης είναι το δημοκρατικό έλλειμμα της Ενωσης, το μέγα χάσμα ανάμεσα στη βούληση των ευρωπαϊκών λαών και στις αποφάσεις που λαμβάνονται εν κρυπτώ στα συμβούλια κορυφής και στα συμβούλια των υπουργών» (από το κύριο άρθρο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Συμφωνούν και ΘΕΛΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ οι μεγαλοβιομήχανοι

ΤΑ ΝΕΑ: Εστησαν πάρτι ΣΕΒ και τραπεζίτες

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ντιρεκτίβα του ΣΕΒ προς την κυβέρνηση

Η ΝΙΚΗ: Ερχονται τα χειρότερα

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΟ ΙΚΑ οι ασφαλισμένοι όλων των ΔΕΚΟ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Το ασφαλιστικό των τραπεζών κοστίζει 9 δισ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΜΕΤΩΠΙΚΗ στην Ευρώπη για το 4ο πακέτο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ και πίσω... Μπλερ

ΑΥΓΗ: Παγώνει το ευρωσύνταγμα - σύγκρουση για τα κονδύλια

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Δοκιμάζεται η συνοχή της Ευρώπης

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΜΠΑΧΑΛΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΑΣΟΚικά σκάνδαλα από χρυσό και ασήμι

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Αποκαλύψεις στη δίκη της Μπουρμπούλια

Αυτοί που θα έφερναν δουλιές

«Στη μάχη της διεκδίκησης προμηθειών από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας μπαίνουν τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και προειδοποιούν με απολύσεις εργαζομένων. Το κατ' αρχήν διακύβευμα είναι οι δύο τουλάχιστον φρεγάτες που ενδιαφέρεται να προμηθευτεί το Πολεμικό Ναυτικό, αλλά και οτιδήποτε άλλο ενόψει του νέου πενταετούς εξοπλιστικού προγράμματος που θα εγκρίνει κάποια στιγμή η κυβέρνηση» (η είδηση στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η ιστορία που... τέλειωσε!

«Κομμουνισμός: παραμένει το πλέον διερμηνευτικό "μέσο" για την εξήγηση των σύγχρονων οικονομικών διεργασιών, η πιο σημαντική κριτική που αρθρώθηκε έναντι του καπιταλισμού. Απέτυχε ως πείραμα, παραμένει όμως ως "πρότυπο" για την εφαρμογή της κοινωνικής αλληλεγγύης» (Μαρκ Μαζάουερ, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια/ ΤΑ ΝΕΑ).

Παλιό το κόλπο

«Εχει αρχίσει να γίνεται κακή συνήθεια και, επειδή οι αντιδράσεις δεν είναι εύκολες, τείνει να γίνει θεσμός. Κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι του γυαλιού, παίρνουν τις πληροφορίες από τους απλούς ρεπόρτερ και βγαίνουν μετά στα παράθυρα και τις μοστράρουν για δικές τους! Ντροπή, ρε λαμόγια!..» (το σχόλιο στο ΠΟΝΤΙΚΙ).

Δρυός πεσούσης

«Ενα - ένα βγαίνουν κάτι δημοσιογραφικά απόβλητα ή άλλα κομπλεξικά άτομα για να ψελλίσουν κάτι ακαταλαβίστικα για τον Χαρίλαο Φλωράκη. Ουστ!» (το σχόλιο επίσης στο ΠΟΝΤΙΚΙ).