ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι ευρωενωσιακές επιδοτήσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γιατί, η ευρωένωση έδινε τόσα χρόνια τώρα τις λεγόμενες κοινοτικές επιδοτήσεις στη γεωργία; Για να σώσει τους φτωχούς και μικρομεσαίους αγρότες; Οχι, βέβαια. Τις έδινε, για να προωθηθούν με το «μαλακό» οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στον αγροτικό τομέα και, βέβαια, για να προμηθεύονται απρόσκοπτα οι πολυεθνικές πρώτες ύλες σε εξευτελιστικές τιμές.

Αυτά γίνονταν τις προηγούμενες δεκαετίες. Τώρα, τα πράγματα άλλαξαν. Η «απελευθέρωση» του διεθνούς εμπορίου έχει γραφτεί πλέον στις σημαίες του ΠΟΕ και οι πολυεθνικές μπορούν να προμηθεύονται πρώτες ύλες και αγροτικά προϊόντα, σε ακόμη φτηνότερες τιμές, κατακλέβοντας τους λαούς του λεγόμενου «τρίτου κόσμου». Χώρια, που η προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων - πάντα με το «μαλακό»...- στα 10 νέα μέλη της ευρωένωσης έχει και αυτή ένα «οικονομικό κόστος». Επομένως, είναι αναγκαία μια νέα αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, με στόχο τη δραστική μείωση του συνολικού ποσού και τον αναπροσανατολισμό των επιμέρους κονδυλίων. Τούτο, βέβαια, δε θα γίνει αμέσως. Θα υλοποιηθεί μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να αποφευχθούν οι κοινωνικές εντάσεις και συγκρούσεις.

Σε όλ' αυτά, οι ηγέτες των «25» είναι σύμφωνοι. Απλώς, έχουν διαφορετικές γνώμες, σχετικά με τους ρυθμούς και τους τρόπους προώθησής τους. Για παράδειγμα, ο Τ. Μπλερ είναι πιο βιαστικός...

Ασύδοτοι

Η παρακάτω περίπτωση είναι χαρακτηριστική της ασυδοσίας των αμερικανικών και άλλων μυστικών υπηρεσιών και της ωμής παραβίασης ακόμη και των πλέον στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών και όχι μόνο.

Ο Αιγύπτιος Αμπού Ομάρ ήταν ιμάμης στο Μιλάνο. Μετά την 11^η Σεπτέμβρη 2001 τίθεται σε αυστηρή παρακολούθηση από τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, επειδή οι ΗΠΑ έχουν σε βάρος του υποψίες ότι βοηθά την «Αλ Κάιντα». Παρότι η εξονυχιστική παρακολούθηση δεν οδηγεί στο παραμικρό στοιχείο σε βάρος του, στις 17 Φλεβάρη 2003 πέφτει θύμα οργανωμένης απαγωγής από Αμερικανούς πράκτορες, οι οποίοι τον μεταφέρουν στην αμερικανο-ΝΑΤΟική βάση Αβιάνο κι απ' εκεί με ιδιωτικό αεροπλάνο (της ομάδας μπέιζμπολ της Βοστόνης «RedSocks») στο Κάιρο. Ο Αμπού Ομάρ ξαναδίνει σημεία ζωής στις 20 Απρίλη 2004, όταν θα τηλεφωνήσει στη γυναίκα του και τον αδελφό του στο Μιλάνο, λέγοντάς τους, ότι για λόγους υγείας βγήκε προσωρινά από τη φυλακή του Καΐρου, όπου βασανίστηκε. Εκτοτε χάνονται τα ίχνη του. Η επιχείρηση της απαγωγής παρακολουθείται και καταγράφεται από τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες όμως δεν παρεμβαίνουν, έχοντας ασφαλώς ανάλογες εντολές.

Πρόσφατα, η Εισαγγελία του Μιλάνου εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για απαγωγή προσώπου εναντίον 13 πρακτόρων της ΣΙΑ, ανάμεσά τους κι ενός Ελληνα. Η ουσία όμως παραμένει: Οι κάθε λογής ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί και, ιδιαίτερα οι μυστικές υπηρεσίες, δεν υπολογίζουν τίποτε, με το πρόσχημα της τρομοκρατίας...

Οχτώ μήνες απλήρωτοι

Δε φτάνει, που εργάζονται για χρόνια τώρα με το απαράδεκτο καθεστώς των συμβάσεων, έχοντας μόνιμη παρέα την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Δε φτάνει, που οι αμοιβές τους είναι απαράδεκτα χαμηλές, δεν πληρώνονται κι από πάνω. Μιλάμε για τους περίπου 2.000 συμβασιούχους διδάσκοντες στο ΤΕΙ Αθήνας, οι οποίοι δεν έχουν πληρωθεί εδώ και οκτώ μήνες. Ναι, έτσι ακριβώς, για οκτώ ολόκληρους μήνες. Και παρά τις διαμαρτυρίες και τους αγώνες τους, η κυβέρνηση τους... γράφει στα παλιά της υποδήματα, με... σεμνότητα και... ταπεινότητα!

Και δεν είναι μόνον αυτοί. Για το ίδιο χρονικό διάστημα παραμένουν απλήρωτοι και άλλοι 215 συμβασιούχοι διοικητικοί υπάλληλοι (σε σύνολο περίπου 400) του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ανάλογα προβλήματα υπάρχουν, επίσης και με τους συμβασιούχους των Πανεπιστημίων της Κρήτης και της Θράκης, ενώ οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όλης της χώρας δεν έχουν πληρωθεί την «ενισχυτική διδασκαλία» όλης της σχολικής χρονιάς, ενώ αυτή έχει τελειώσει, όπως όλοι γνωρίζουν.

Προφανώς, η κυβερνητική αυτή πρακτική συμπεριλαμβάνεται στις «ρήξεις και αλλαγές με ό,τι καθηλώνει τον τόπο και την κοινωνία», στις οποίες και πάλι αναφέρθηκε ο Κ. Καραμανλής προχτές στη Βουλή. Αλλωστε, αν το καλοσκεφτείτε, με την επέκταση της πρακτικής αυτής σε όλο το δημόσιο, μπορούν να κλείσουν πολύ γρήγορα οι «μαύρες τρύπες» και τα ελλείμματα. Χώρια, που θα μπορεί να δώσει πολύ περισσότερο χρήμα στους κεφαλαιοκράτες. Χάριν της ανάπτυξης, βέβαια...

Ο μοναδικός λόγος

Οι εκφοβιστικές αναφορές και αναλύσεις των ΜΜΕ για την άνοδο των τιμών του «μαύρου χρυσού», κυρίως τις τελευταίες 15 μέρες, διαμορφώνουν μια νέα μορφή «τρομοκρατίας», με στόχο τα λαϊκά στρώματα. Εδώ και δυο χρόνια, το κλείσιμο των προθεσμιακών συμβολαίων παράδοσης πετρελαίου στα διεθνή χρηματιστήρια παραγώγων με τις διαρκείς αναπροσαρμογές προς τα πάνω και τα συνεχή «ρεκόρ», προκαλούν ένα «τσουνάμι» υστερίας και λειτουργούν νομιμοποιητικά για κάθε είδους ανατιμήσεις, τόσο στα υγρά καύσιμα, όσο και σε άλλα προϊόντα και υπηρεσίες που επηρεάζονται από την εξέλιξη των τιμών. Ωστόσο, όσοι εμπλέκονται στην αγορά πετρελαίου, ξέρουν πολύ καλά δυο πράγματα: Οτι οι χρηματιστηριακές τιμές που διαμορφώνονται αυτή τη στιγμή ενδέχεται να επηρεάσουν τις πραγματικές τιμές αργότερα και ότι οι λιανικές τιμές επηρεάζονται μόνο κατά ένα μέρος από τις λεγόμενες διεθνείς τιμές. Σε κάθε περίπτωση, δεν ισχύει καμία ταύτιση των χρηματιστηριακών με τις πραγματικές τιμές.

Οι αλήθειες αυτές υπονομεύουν την προσχεδιασμένη τρομοκράτηση που αντιμετωπίζει την άνοδο των διεθνών τιμών σαν «φυσικό» φαινόμενο, μια διαδικασία ανεξέλεγκτη που δεν μπορεί να την εμποδίσει κανείς. Αρκεί μια ματιά στους λόγους που «πυροδοτούν» τα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Οι αυξομειώσεις στα αποθέματα αμερικανικού αργού στις ΗΠΑ, η προκήρυξη μιας απεργίας στη Νορβηγία ή στη Νιγηρία, μια περιφερειακή διπλωματική κρίση στην Αφρική, μια οικονομική ανάλυση για την οικονομία της Κίνας. Λόγοι που δεν έχουν καμία ουσιαστική επίδραση στην εξόρυξη πετρελαίου, ενώ ακόμη και οι αυξημένες ανάγκες της Κίνας και της Ινδίας ήταν κάτι που είχε προβλεφτεί. Αλλά από τη στιγμή που βγαίνει το πετρέλαιο από τη γη, μέχρι που μπαίνει με τη μορφή βενζίνης στο ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μεσολαβούν πολλά στάδια και είναι πολλοί αυτοί που πρέπει να κερδίσουν.

Αυτός - δηλαδή, το κέρδος - είναι ο μοναδικός λόγος για την αύξηση της τιμής των υγρών καυσίμων. Το αποδεικνύουν οι ισολογισμοί των πολυεθνικών του πετρελαίου με τα κέρδη των δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα αντίστοιχα κέρδη των διυλιστηρίων. Τα κέρδη των εταιριών εμπορίας. Τα κέρδη που αθροίζονται και συσσωρεύονται σε απίστευτες ποσότητες αποσπασμένα από τις τσέπες του απλού καταναλωτή, των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Μόνο στην Ελλάδα η «Μότορ Οϊλ» είχε πέρσι κέρδη 155,4 εκατ. ευρώ και τα ΕΛΠΕ άλλα 187 εκατ. ευρώ. Η αύξηση των τιμών δεν είναι μια «θεϊκή» μάστιγα, αλλά μια επιλογή των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών και των κυβερνήσεών τους, οι οποίες εμφανίζονται εκ των υστέρων... αναστατωμένες από τις αρνητικές επιπτώσεις των υψηλών τιμών. Μόνο και μόνο για να επιβάλουν νέα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στο όνομα της «κρίσης» και για την αντιμετώπισή της. Η αλυσιδωτή αντίδραση των ανατιμήσεων σε άλλα είδη επίσης δεν είναι κάτι το αυτονόητο, αλλά το αποτέλεσμα μιας καλής αφορμής που κανείς δεν αμφισβητεί. Οι τιμές του πετρελαίου μπορούν να ελεγχθούν. Αλλά, όσο οι πλουτοπαραγωγικές πηγές αποτελούν στοιχείο ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης από τους λίγους, τόσο θα συνεχίζονται τα κερδοσκοπικά παιχνίδια αυτού του είδους.