Οι εκφοβιστικές αναφορές και αναλύσεις των ΜΜΕ για την άνοδο των τιμών του «μαύρου χρυσού», κυρίως τις τελευταίες 15 μέρες, διαμορφώνουν μια νέα μορφή «τρομοκρατίας», με στόχο τα λαϊκά στρώματα. Εδώ και δυο χρόνια, το κλείσιμο των προθεσμιακών συμβολαίων παράδοσης πετρελαίου στα διεθνή χρηματιστήρια παραγώγων με τις διαρκείς αναπροσαρμογές προς τα πάνω και τα συνεχή «ρεκόρ», προκαλούν ένα «τσουνάμι» υστερίας και λειτουργούν νομιμοποιητικά για κάθε είδους ανατιμήσεις, τόσο στα υγρά καύσιμα, όσο και σε άλλα προϊόντα και υπηρεσίες που επηρεάζονται από την εξέλιξη των τιμών. Ωστόσο, όσοι εμπλέκονται στην αγορά πετρελαίου, ξέρουν πολύ καλά δυο πράγματα: Οτι οι χρηματιστηριακές τιμές που διαμορφώνονται αυτή τη στιγμή ενδέχεται να επηρεάσουν τις πραγματικές τιμές αργότερα και ότι οι λιανικές τιμές επηρεάζονται μόνο κατά ένα μέρος από τις λεγόμενες διεθνείς τιμές. Σε κάθε περίπτωση, δεν ισχύει καμία ταύτιση των χρηματιστηριακών με τις πραγματικές τιμές.

Οι αλήθειες αυτές υπονομεύουν την προσχεδιασμένη τρομοκράτηση που αντιμετωπίζει την άνοδο των διεθνών τιμών σαν «φυσικό» φαινόμενο, μια διαδικασία ανεξέλεγκτη που δεν μπορεί να την εμποδίσει κανείς. Αρκεί μια ματιά στους λόγους που «πυροδοτούν» τα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Οι αυξομειώσεις στα αποθέματα αμερικανικού αργού στις ΗΠΑ, η προκήρυξη μιας απεργίας στη Νορβηγία ή στη Νιγηρία, μια περιφερειακή διπλωματική κρίση στην Αφρική, μια οικονομική ανάλυση για την οικονομία της Κίνας. Λόγοι που δεν έχουν καμία ουσιαστική επίδραση στην εξόρυξη πετρελαίου, ενώ ακόμη και οι αυξημένες ανάγκες της Κίνας και της Ινδίας ήταν κάτι που είχε προβλεφτεί. Αλλά από τη στιγμή που βγαίνει το πετρέλαιο από τη γη, μέχρι που μπαίνει με τη μορφή βενζίνης στο ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μεσολαβούν πολλά στάδια και είναι πολλοί αυτοί που πρέπει να κερδίσουν.

Αυτός - δηλαδή, το κέρδος - είναι ο μοναδικός λόγος για την αύξηση της τιμής των υγρών καυσίμων. Το αποδεικνύουν οι ισολογισμοί των πολυεθνικών του πετρελαίου με τα κέρδη των δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα αντίστοιχα κέρδη των διυλιστηρίων. Τα κέρδη των εταιριών εμπορίας. Τα κέρδη που αθροίζονται και συσσωρεύονται σε απίστευτες ποσότητες αποσπασμένα από τις τσέπες του απλού καταναλωτή, των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Μόνο στην Ελλάδα η «Μότορ Οϊλ» είχε πέρσι κέρδη 155,4 εκατ. ευρώ και τα ΕΛΠΕ άλλα 187 εκατ. ευρώ. Η αύξηση των τιμών δεν είναι μια «θεϊκή» μάστιγα, αλλά μια επιλογή των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών και των κυβερνήσεών τους, οι οποίες εμφανίζονται εκ των υστέρων... αναστατωμένες από τις αρνητικές επιπτώσεις των υψηλών τιμών. Μόνο και μόνο για να επιβάλουν νέα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στο όνομα της «κρίσης» και για την αντιμετώπισή της. Η αλυσιδωτή αντίδραση των ανατιμήσεων σε άλλα είδη επίσης δεν είναι κάτι το αυτονόητο, αλλά το αποτέλεσμα μιας καλής αφορμής που κανείς δεν αμφισβητεί. Οι τιμές του πετρελαίου μπορούν να ελεγχθούν. Αλλά, όσο οι πλουτοπαραγωγικές πηγές αποτελούν στοιχείο ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης από τους λίγους, τόσο θα συνεχίζονται τα κερδοσκοπικά παιχνίδια αυτού του είδους.