Ωρα 7 το απόγευμα. Ενα κόκκινο ποτάμι έχει ζώσει το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Χιλιάδες λαού με τις κόκκινες σημαίες στα χέρια καταφθάνουν από κάθε γειτονιά της Αθήνας και του Πειραιά. Αντρες και γυναίκες με τα παιδιά τους στα χέρια και στους ώμους, εργάτες της στεριάς και της θάλασσας, υπάλληλοι, μικρομεσαίοι, απόμαχοι της δουλιάς, δίνουν μαζικά το «παρών» τους, συντεταγμένα και οργανωμένα, και μαζί υπόσχεση για μεγαλύτερη ώθηση στους αγώνες, για τη «λαϊκή αντεπίθεση», για «ΚΚΕ ισχυρό, για τη συμμαχία και το σοσιαλισμό», όπως ανέγραφαν τα πανό που είχαν αναρτηθεί μέσα και έξω από το Στάδιο.
Ωρα 7.30. Μπροστά από κάθε πύλη του Σταδίου έχει σχηματιστεί και μια μαζική συγκέντρωση. Στην πύλη 5 έχει καθοριστεί το αγωνιστικό ραντεβού των ναυτεργατών και άλλων κλάδων εργαζομένων του Πειραιά. Στην πύλη 6 είναι το ραντεβού των συνοικιών της πειραιώτικης εργατούπολης. Στην πύλη 2 είναι από νωρίς συγκεντρωμένοι οι εργαζόμενοι στην Υγεία, στην πύλη 8 οι εργαζόμενοι από Πετρούπολη, Αγίους Αναργύρους, Ιλιον και πάει λέγοντας.
Ωρα 8 το βράδυ. Γίνεται η «έφοδος». Μέσα στην καρδιά του Σταδίου εισβάλλουν εκατοντάδες νεολαίοι κομμουνιστές φοιτητές και σπουδαστές, γεμίζοντας το χώρο από νιάτα, δύναμη, ελπίδα, ηλεκτρίζοντας την ατμόσφαιρα ρίχνοντας βροχή τα συνθήματα: «ΚΚΕ ισχυρό, δύναμη για το λαό», «Κ Κ Ε, το κόμμα σου λαέ», «Εμπρός για ΚΝΕ γερή και μαζική, και τώρα και πάντα στην πρώτη τη γραμμή». Οι κερκίδες του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας είναι, ήδη, γεμάτες. Και όλα είναι ωραία και κομμουνιστικά.