Σε ανακοίνωση της ΝΔ που εκδόθηκε λίγες μέρες νωρίτερα, στις 5.6.2002, μετά από σύσκεψη υπό τον Γ. Σουφλιά, υπογραμμιζόταν ότι «το κυρίαρχο θέμα είναι η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, η χρηματοδότησή του. Στο κεφαλαιώδες αυτό ζήτημα, οι κυβερνώντες κοροϊδεύουν ακόμα και τους εαυτούς τους»(!). Επέκριναν, μάλιστα, την κυβέρνηση γιατί «η έκθεση του Λογιστηρίου λέγει ότι δεν έχουν κοστολογηθεί τα μέτρα που περιλαμβάνει»(!). Ούτε τότε η κυβέρνηση Σημίτη είχε κοστολογήσει τα μέτρα, αλλά ούτε η κυβέρνηση Καραμανλή δέχεται να κοστολογηθούν...

«Αποτελεί, πλέον, πεποίθησή μας ότι το σχέδιο νόμου για την Ασφάλιση, που κατέθεσε η κυβέρνηση δε δίδει καμία ουσιαστική λύση στο πρόβλημα. Δεν εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα. Δεν υπάρχει ουσιαστική χρηματοδότηση και υποθηκεύει το μέλλον. Το μέλλον των νέων, των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Αναλυτικά η τοποθέτησή μας θα γίνει στη Βουλή». (Β. Μεϊμαράκης, γραμματέας της ΚΕ).

«Αποδείχτηκε σήμερα με τα στοιχεία που κατέθεσε ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών ότι το πρόγραμμα χρηματοδότησης του Ασφαλιστικού είναι μια φενάκη. Στην ουσία, το πρόβλημα μετατίθεται στις μελλοντικές γενιές και στις μελλοντικές κυβερνήσεις». (Γ. Αλογοσκούφης, συντονιστής Οικονομικών Υποθέσεων).

Περισσότερο αποκαλυπτικός ο τότε υπεύθυνος τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Γ. Γιακουμάτος δήλωνε στις 7.6.2002:

«Η κυβέρνηση οδηγεί σε περιπέτειες το ασφαλιστικό μας σύστημα και "τιμωρεί" σε διαρκή αγωνία για την τύχη των συντάξεών τους τους Ελληνες ασφαλισμένους». Ακόμα, σύμφωνα με τον Γιακουμάτο, «καταστρατηγείται η εκ του νόμου υποχρέωση του κράτους της τριμερούς χρηματοδότησης να εισφέρει κατά 3/9 ετησίως στο σύνολο των εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών. Αντίθετα, δημιουργείται η εντύπωση ότι επιλύεται η εκκρεμότητα με τη διάθεση ποσοστού χρηματοδότησης ίσο με 1% του ΑΕΠ (περίπου 460 δισ. με τα σημερινά μεγέθη αύξησης του ΑΕΠ), όταν χρειάζονται σχεδόν τα διπλάσια». Ακόμα, «το παρόν νομοσχέδιο δεν παρουσιάζει άμεσα το κόστος των προτεινόμενων αλλαγών, που θα επιβαρύνει τα ταμεία και τον κρατικό προϋπολογισμό. Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, καθώς δε βασίζεται σε καμιά επίσημη πρόβλεψη για την εξέλιξη του ελλείμματος του ασφαλιστικού συστήματος στις επόμενες δεκαετίες». Ακόμα: «Καθιστά υποχρεωτικές από το 2003 τις ενοποιήσεις όλων των επικουρικών ταμείων των ασφαλισμένων, ενώ σκοπεύει να εφαρμόσει ισοπεδωτικά κριτήρια βιωσιμότητας». Και τέλος: «Αφήνει χωρίς χρηματοδότηση τα ελλείμματα που, όπως αναφέρει στο νομοσχέδιο, μπορεί να προκύψουν μετά την ένταξη όλων των Ταμείων κύριας ασφάλισης μισθωτών στο Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών (ΕΤΑΜ)».