Τη μετατροπή της χώρας σε απέραντο ναό του τζόγου με ανυπολόγιστες και καταστροφικές συνέπειες στο λαό, επιχειρεί η κυβέρνηση της ΝΔ.

Στο όνομα της ενίσχυσης των κρατικών εσόδων, η κυβέρνηση ανάβει το «πράσινο φως» για την ευρύτατη διάδοση του τζόγου, αναλαμβάνοντας, ταυτόχρονα, πελώριες ευθύνες για την εγκληματική αυτή πολιτική της.

Δυνατή ώθηση στη διάδοση του τζόγου αποτελεί η συμφωνία που υπέγραψε προχθές ο ΟΠΑΠ με την «Ιντραλότ», με την οποία πλέον θεσμοθετείται και νομιμοποιείται το τζογάρισμα για τα πάντα, αφού «αντικείμενο» των στοιχημάτων θα είναι, εκτός από τα αποτελέσματα των ποδοσφαιρικών αγώνων, και καλλιτεχνικά, οικονομικά και πολιτικά γεγονότα!

Πρόκειται για την πρώτη φάση της «απελευθέρωσης» του τζόγου, αφού η κυβέρνηση σχεδιάζει την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ και, άρα, την κατάργηση του «κρατικού μονοπωλίου», προς όφελος μεγάλων εταιριών τυχερών παιχνιδιών, που είναι έτοιμες να μπουν δυνατά στο παιχνίδι και να φτάσουν τον τζόγο μέχρι και το τελευταίο χωριό και το τελευταίο σπίτι.

Κι όμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυριζόταν χθες στα σοβαρά ότι η κυβέρνηση δεν προωθεί τον τζόγο, γιατί πιστεύει ότι «ο τζόγος δεν είναι αντικείμενο δραστηριότητας του κράτους». Ταυτόχρονα, όμως, υπερασπίστηκε τη σύμβαση του ΟΠΑΠ με την «Ιντραλότ» του Σωκρ. Κόκκαλη, λέγοντας ότι «όλες οι χώρες χρησιμοποιούν τέτοιου είδους μέσα για να έχουν έσοδα». Μάλιστα, δε διέκρινε κανένα ψόγο στην απόφαση του Κ. Καραμανλή με την ιδιότητα του υπουργού Πολιτισμού να συνδέσει το όνομά του με την εισαγωγή καλλιτεχνικών γεγονότων στο «Πάμε Στοίχημα», επικαλούμενος ότι «πολλά από τα χρήματα που βοηθούν πολιτιστικές δραστηριότητες προέρχονται από τον ΟΠΑΠ». Ο Θ. Ρουσόπουλος απέφυγε να απαντήσει αν θα υπάρξει «ασυμβίβαστο» για τον ιδιοκτήτη της «Ιντραλότ» και του Ολυμπιακού, παραπέμποντας στη δεύτερη μελέτη που ετοιμάζει ο ΟΠΑΠ και θα ορίζει τα «ασυμβίβαστα». Παράλληλα, έδωσε έμφαση ότι μετά τη λήξη της σύμβασης με την «Ιντραλότ» ο ΟΠΑΠ θα αναλάβει τη διαγωνιστική διαδικασία του τυχερού παιχνιδιού «Πάμε Στοίχημα».

Πλούσια συζήτηση και προβληματισμός για την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη και τις αρνητικές συνέπειες που προβλέπει για τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα των λαών, μέσα από το συνολικότερο αντιλαϊκό χαρακτήρα που διέπει την ΕΕ, καθώς και για τις αντιδράσεις των λαών στη Γαλλία και την Ολλανδία απέναντι στο αντιδραστικό νομικό οικοδόμημα των κεφαλαιοκρατών, πραγματοποιήθηκε προχτές το απόγευμα στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων από τη Δημοκρατική Συσπείρωση για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες.

Στην ομιλία του, ο Α. Βρεττός, δικηγόρος, αναφέρθηκε στο χαρακτήρα του «ευρωσυντάγματος», το οποίο κωδικοποιεί όλες τις προηγούμενες αντιδραστικές συνθήκες της ΕΕ(Μάαστριχτ, Νίκαια, Λισαβόνα) και κατοχυρώνει τις βάσεις του καπιταλιστικού συστήματος στο χώρο της ΕΕ μέσα από άρθρα, τα οποία προβλέπουν ότι θεμέλιό της είναι η ασυδοσία των πολυεθνικών και του κεφαλαίου για τη μεγαλύτερη αύξηση των κερδών του. Σημείωσε ότι ένα αναθεωρημένο «ευρωσύνταγμα» δε θα οδηγήσει σε κάποια λύση των κοινωνικών δικαιωμάτων, καθώς αυτά δεν είναι αποσυνδεμένα από την οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται ψυχή της οποίας είναι η ΟΝΕ και ο ανταγωνισμός. «Η Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη νομιμοποιεί την πολιτική αυτή σε όλο το επίπεδο χωρίς να απορρίπτει τους νόμους ή την πολιτική της ΕΕ που παράγουν οι αστικές κυβερνήσεις», σημείωσε και επισήμανε ότι δεν είναι τυχαίο ότι η περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών εφαρμόζονται σε εκείνους που αντιστέκονται όπως στη νεολαία με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και τα αγροτοδικεία.

Σε σχέση με το «όχι» των λαών της Γαλλίας και της Ολλανδίας σημειώθηκε ότι η αναστολή αυτής της προσπάθειας επικύρωσης περιέχει ποιοτικά χαρακτηριστικά της αντίθεσης στη αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ. «Εκείνο που ενοχλεί την ΕΕ είναι το δυνάμωμα και η ριζοσπαστικοποίηση των λαών και ο αγώνας δε σταματά επειδή ακυρώθηκε ή καθυστέρησε η ψήφιση του Ευρωσυντάγματος», επισήμανε ο ομιλητής.

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» κάλεσε τους παρευρισκόμενους να ενισχύσουν τον αγώνα της, συμβάλλοντας στη ανάπτυξη της αντίστασης από το λαϊκό κίνημα απέναντι στη επίθεση που δέχονται τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών.